பகவானால் பிரவிர்த்தி நிவிர்த்தி விஷயத்துடன் கூடிய இரண்டு புத்திகள் உபதேசிக்கப்பட்டது. அவை சாங்கிய புத்தி என்றும் யோகபுத்தி என்றும்

அங்கு ‘प्रजहाति यदा कामान्’ (ப்ரஜஹாதி யதா காமான்) என்று ஆரம்பித்து அத்தியாயம் முடியும் வரையிலும் சாங்கிய புத்தியை ஆச்ரயித்தவர்களுக்கு சந்நியாசம் அவசியம் செய்யவேண்டும் என்று एषा ब्राह्मी स्थितिः (ஏ ஷா ப்ராஹ்மீ ஸ்திதி:) என்று கிருதார்த்த தன்மை கூறப்பட்டுள்ளது.

அர்ச்சுனனுக்கு பகவான், கர்மத்திலே தான் உனக்கு அதிகாரம், கர்மத்தை செய்யாமையின் உனக்கு ப்ரியம் இருக்கக்கூடாது என் று (கர்ம) யோகபுத்தியை ஆச்ரயித்து கர்மம் தான் செய்யவேண்டும் என்று கூறினாரே அன்றி அதனாலேயே சிரேயஸ் (மோக்ஷம்) மானது கிடைக்கும் என்று கூறவில்லை.

அதையும்( முக்திக்கு சாக்ஷாத்சாதனமான ஞான நிஷ்ட்டை யையும்) இதையும் (அதற்கு விரோதமான கர்ம நிஷ்ட்டையை பற்றி) தனக்குக் கூறியதைக் கொண்டு குழம்பிய புத்தியுடைய வனாய் அர்ச்சுனன் கூறலானான்.

ச்ரேயஸ்ஸை விரும்புகிறவனாகிய பக்தனாகிய என் பொருட்டு நேர் ச்ரேயஸ் சாதனமான பிரஹ்மநிஷ்டையை உபதேசித்து விட்டு எவ்வாறு, என்னை, அநேக தீங்குகளோடு கூடியனவும், பரம்பரையாக வாவது மோக்ஷமொன்றைஅடையக் கூடிய பலம் என்று நிச்சய மில்லாத இந்த கர்மத்தில் பகவான் ஈடுபடுத்துவார்?. என்று அர்ஜுனனின் குழப்பம் பொருத்தமே.

அந்த வியாகுலத்தின் அடிப்படையில்தான் இந்த (ஜ்யாயஸீ சேத்) முதலிய கேள்விகள் கேட்கப்படுகிறது.

இந்த கேள்வியை நிவிர்த்தி (நீக்க) செய்ய வேண்டிய வாக்கியங் கள் முன்பு கூறப்பட்ட விபாக விஷயமான சாஸ்திரத்தில் பகவானால் கூறப்பட்டுள்ளது.

சிலர் அர்ச்சுனனுடைய கேள்வியின் அர்த்தத்தை வேறுவிதமாக கல்பனை செய்துகொண்டு அதற்கு விபரீதமாக கற்பித்துக் கூறுகிறார் கள். எவ்வாறு தன்னால் சம்பந்த கிரந்தத்தில் (பாஷ்யத்தின் முடிவுரை யில்) கீதார்த்தமானது நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளதோ அதற்கு விபரீதமாக இங்கு மறுபடியும் கேள்வியையும் அதற்கான பதிலையும் விபரீத அர்த்தத்துடன் நிரூபிக்கின்றார்கள்.

எவ்வாறு எனில், அங்கு சம்பந்த கிரந்தத்தில் (முகவுரையில்) எல்லா ஆச்ரமத்தாருக்கும் ஞானகர்ம சமுச்சயம்தான் விதிக்கப்பட் டுள்ளது என்று கீதா சாஸ்திரத்தில் நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளது என்று கூறப்பட்டுள்ளது. மேலும் விசேஷமாக ஜீவித காலம் முழுவதும் செய் யவேண்டிய சுருதியில் விதிக்கப்பட்ட கர்மங்களை விட்டு கேவலம் ஞானத்தினால் மட்டுமே மோக்ஷத்தின் அடைவு என்பது கீதா சாஸ்திரத்தில் நிச்சயமாக மறுக்கப்பட்டுள்ளது என்று கூறுகிறார்கள்.

இங்கு மூன்றாவது அத்தியாயத்தில் ஆச்ரம வேறுபாட்டை (ஞானம், கர்மம் இரண்டில் ஒன்றிற்கே ஒருவன் அதிகாரியாக முடியும் என்பதை) உணர்த்தவே (யாவத்ஜீவ) என்றல் முதலிய சுருதி விகித கர்மாவை எல்லாம் தியாகம் செய்ய கூறப்பட்டுள்ளது.

இதில் இந்த சங்கை ஏற்படுகிறது. இந்த பிரகாரமாக விருத்த அர்த்தத்துடன் கூடிய வசனத்தை பகவான் அர்ச்சுனனிடம் எவ்வாறு கூறினார்? கேட்பவனான அர்ச்சுனன் எவ்வாறு விருத்தமான அர்த்தத்தை கிரஹித்துக்கொண்டான்?

அங்கு (முகவுரையில்) இவ்வாறு அர்த்தம் இருந்ததால் இல்லறத் தில் உள்ளவர்களுக்கே ஸ்ரௌத கர்ம தியாக பூர்வமான கேவல ஞானத்தினால் மோக்ஷத்தின் அடைவானது மறுக்கப்பட்டுள்ளது. மற்ற ஆச்ரமத்தாருக்கு அன்று எனில்.

என்றஇதுவும் முன்னுக்குப் பின் முரணானது. ஏனெனில் எல்லா ஆச்ரமத்தாருக்கும் ஞானகர்ம சமுச்சயமே கீதாசாஸ்திரத்தின் நிச்சயம் செய்யப்பட்ட அபிப்பிராயம் (அர்த்தம்) என்று பிரதிக்ஞை செய்து அதற்கு மாறாக இங்கு மற்ற ஆச்ரமத்தாருக்கே கேவலம் ஞானத்தினால்தான் மோக்ஷம் என்று எவ்வாறு கூறுவது?

இது கருத்தானால் ச்ரௌத கர்ம சேர்க்கையற்றகேவலம் ஞானத்தினாலேயே க்ருஹஸ்தர்களுக்கு மோக்ஷமானது மறுக்கப்பட் டுள்ளது என்பது (கொள்கை வாதம்) ச்ரௌதகர்மாவை அபேக்ஷித்து (குறித்து) இருப்பது. அங்கு க்ருஹஸ்தர்களுக்கு ஸ்மார்த்த கர்மம் இருந்தாலும் அது இல்லாதது போல் கொண்டு கேவலம் ஞானத் தினாலேயே மோக்ஷம் மறுக்கப்பட்டுள்ளது என்று கூறப்பட்டுள்ளது.

இதுவும் பொருந்தாது(மாறுபட்டது). எவ்வாறு எனில் க்ரஹஸ்தர் களுக்குத்தான் கேவல ஸ்மார்த்த கர்ம ஸமுச்சய ஞானத்தினால் மோக்ஷம் மறுக்கப்பட்டுள்ளதே தவிர மற்றஆச்ரமத்தார்களுக்கு அல்ல என்று எவ்வாறு விவேகிகளால் அறிந்துகொள்ள முடியும்?

மேலும் இவ்வாறு சந்நியாசிகளுக்கு மோக்ஷப்பிராப்தியின் பொருட்டு ஞானத்துடன் கேவல ஸ்மார்த்த கர்மாவுடன் ஸமுச்சய மானது அவசியம் எனில் க்ரஹஸ்த்தார்களுக்கும் கேவல ஸ்மார்த்த கர்மா உடன் கூடி ஞான ஸமுச்சயமானது அவசியமாகிறது என் பது அறியவேண்டும். ச்ரௌதகர்மாவுடன் அன்று.

மேலும் ச்ரௌத, ஸ்மார்த்த கர்மங்களுடன் கூடிய ஞான ஸமுச்சய மானது க்ருஹஸ்த்தர்களின் மோக்ஷத்தின் பொருட்டாகும் என்றும் சந்நி யாசிகளுக்கு கேவலம் ஸ்மார்த்த கர்ம ஸமுச்சய ஞானத்தினால் எனில்.

இவ்வாறு இருக்கும்பொழுது க்ருஹஸ்தனுக்கு மிகுந்த சிரமத்துடன் கூடியதும் மிகுந்த துக்கத்துடன் கூடியதுமான கர்மங்கள் தலையில் ஏற்றி வைக்கப்பட்டதாகும்.

ஆகையால் சிரமம் அதிகமாய் இருக்கும் காரணத்தினால் க்ரஹஸ்தனுக்கே மோக்ஷம் உண்டாகும். ச்ரௌத நித்திய கர்மா இல்லாததின் காரணத்தால் மற்ற ஆச்ரமத்தாருக்கு (ஸந்நியாசி களுக்கு) மோக்ஷம் உண்டாகாது எனில்.

அதுவும் சரியல்ல. ஏனெனில் எல்லா உபநிஷத்துக்களிலும், இதிகாசங்களிலும் புராணங்களிலும், யோகசாஸ்திரங்களிலும் முமூக்ஷுக்களுக்கு ஞானத்தின் அங்கமாக எல்லாக் கர்மங்களையும் ஸந்நியாசம்(துறத்தல்) என்ற விதானம் இருப்பதால். அவ்வாறே ஸ்ருதி ஸ்மிருதிகளில் ஆஸ்ரமங்களுக்கு விகல்பம் ஸமுச்சயம் என்று விதானம் உள்ளது. (பிரஹ்மச்சரியத்திலிருந்து க்ரஹஸ்தம், க்ரஹஸ் தத்திலிருந்து வானப்ரஸ்தம், வானப்ரஸ்தத்திலிருந்து ஸந்நியாஸம் மேற்கொள்ளுதல் என்பது ஸமுச்சய விதானமாகும். பிரஹ்மச்சரியத்தி லிருந்தோ, அல்லது க்ரஹஸ்தாச்ரமத்திலிருந்தோ அல்லது வானப்ரஸ்தத்திலிருந்தோ ஸந்நியாசம் மேற்கொள்ளுதல் விகல்ப விதானம் எனப்படும்)

அப்பொழுது எல்லா ஆச்ரமத்தாருக்கும் ஞானகர்ம ஸமுச்சய மானது சித்திக்கிறது.

அவ்வாறு அல்ல. ஏனெனில் முமூக்ஷக்களுக்கு ஸர்வகர்ம ஸந்நியாஸம் விதிக்கப்பட்டிருப்பதால்

(व्युत्थायाथभिक्षाचर्यं चरन्ति । வியுத்தாயாத பிக்ஷாசர்யம் சரந்தி) पुत्रैषणायाश्च वित्तैषणायाश्च लोकैषणायाश्च மக்களாசை, பொருளாசை, உலகஆசை என்ற மூவயைான ஆசைகளை விட்டு பிச்சை எடுத்த லைக் கைக்கொள்கிறார்கள். तस्मान्न्यासमेषां तपसामतिरिक्तमाहुः (தஸ்மாத் நியாஸமே ஷாம் தபசாமதிரிக்தமாஹு:) ஆகையால் இந்த எல்லா தபஸைக் காட்டிலும் ஸந்நியாஸம் தான் சிரேஷ்ட்டமானது (மேலானது) என்று கூறப்படுகிறது.

न कर्मणा न प्रजया धनेन त्यागेनैके अमृतत्वमानशुः (ந கர்மணா, ந ப்ரஜயா, தனேன, த்யாகேனைகே அம்ருதத்வமானசு:) கர்மத்தினாலோ, பிரஜையினாலோ, தனத்தினாலோ அடையமுடியாது, மேலான தியாகத்தினால் மாத்திரமே ஏதோ ஒரு மஹா புருஷன் அம்ருதத்வத்தை அடைகிறான்.

ब्रह्मचर्यादेव प्रव्रजेत्’ इत्याद्याः श्रुतयः (ப்ரஹ்மச்சர்யாதேவ ப்ரவ்ர ஜேத்) ப்ரஹ்மச்சரியாச்ரமத்திலிருந்தே ஸந்நியாசம் கொள் முதலிய வாக்கியங்கள் சுருதி வசனமாகும்.

1. த்யஜ தர்மமதர்மம் ச உபே ஸத்யான்ருதே த்யஜ
உபே சத்யாந்ருதே த்யக்த்வா யேன த்யஜஸி தத் த்யஜ
ஸம்சாரமேவ நிஸ்சாரம் த்ருஷ்ட்வா ஸாரதித்ருக்ஷயா
ப்ரவ்ரஜன்த்யக்ருதோத்வாஹா: பரம் வைராக்யமாச்ரிதா

1. பிரஹஸ்பதி கசனுக்கு இவ்வாறு கூறினார்- தர்மம், அதர்மம் என்ற இரண்டையும் விட்டுவிடு மேலும் சத்தியம் பொய் என்ற இரண்டினையும் விட்டுவிடுப் பின்பு இவைகளை எதைக் கொண்டு தியாகம் செய்தாயோ அதையும் (அஹங்காரத்தையும்) தியாகம் செய்யவேண்டும். சம்சாரமானது சாரமற்றிருப்பதை அறிந்து பரவைராக்கியம் அடைந்த விவாகம் செய்து கொள்ளாத புருஷர்கள் சாரம் உள்ள வஸ்து எது என்று அறியத் தியாகம் செய்கிறார்கள்.

2. கர்மணா பத்யதே ஜந்துர்வித்யயா ச விமுச்யதே தஸ்மாத்கர்ம ந குர்வந்தி யதய: பாரதர்சின: - என்று சுகருடைய அனுசாசனம்.

வியாசர் சுகருக்கு உபதேசம் செய்யும் சமயத்தில் கூறியது. கர்மத்தி னால் ஜீவன் கட்டுப்படுகின்றான். ஞானத்தினால் விடுபடுகிறான். ஆகையால் முடிவைக் கண்ட (ஆதமதத்வத்தையறிந்த சந்நியாசிகள் கர்மத்தை செய்வதில்லை.

இந்த கீதா சாஸ்திரத்திலும் எல்லாக் கர்மங்களையும் மனதினால் சந்நியாசம் செய்து என்றல் முதலிய சுலோகங்களில் கூறப்பட்டுள்ளது.

முமுக்ஷுவிற்மு மோக்ஷமானது அகாரியமாய் இருப்பதால் மோக்ஷத்திற்கு கர்மமானது அர்த்தமற்றதாகிவிடுகிறது.

நித்திய கர்மங்கள் ப்ரத்திய வாயத்தை நீக்கும் பொருட்டு அனுஷ்டிக்கவேண்டியதே எனில்

அவ்வாறு அல்ல. ஏனெனில் (அது) ப்ரத்தியவாயத்தின் அடைவு சந்நியாசி அல்லாதவர்களுடைய விஷயமாய் இருப்பதால். அக்கினி காரியங்கள் செய்யாததினால் சந்நியாசிகளுக்கு, சந்நியாசி அற்றவர்க ளான ப்ரஹ்மச்சாரிகளுக்கும், கிரஹஸ்தர்களாகிய கர்மிகளுக்கும் கர்மம் செய்யாததினால், பிரத்தியவாயம் ஏற்படுவதுபோல் ஏற்படுவது இல்லை.

அவ்வாறு நித்யகர்மாவின் அபாவத்தினின்றும் பாவரூபமான பிரத்தியவாயத்தின் உத்பத்தியை கல்பிக்கமுடியாது. ஏனெனில் அசத்திலிருந்து சத்தானது எவ்வாறு உண்டாகும்? இவ்வாறு அபாவத் திலிருந்து பாவத்தின் உத்பத்தியின் அசம்பவத்தை (உண்டாகாமையை) கூறுகின்றசுருதியின் வசனமாகும்.

விகித கர்மத்தை செய்யாததினால் (அபாவத்திலிருந்து) பாவமானது உண்டாகாது என்று இருந்தாலும் (அபாவத்திலிருந்து பாவமான) பிரத்தியவாயம் ஏற்படும் என்று வேதமானது கூறுமானால் அப்பொழுது வேதம் அனர்த்தத்தை உண்டுபண்ணும். மேலும் அப்பிரமாணம் (பிரமாணமற்றது) என்று கூறப்பட்டதாகும்.

ஏனெனில் விகித கர்மத்தை செய்வதாலும், செய்யாவிடினும் இரண்டிலிருந்தும் துக்கமாகிய பலனே ஏற்படும்.

அவ்வாறேசாஸ்த்திரமானது ஞாபகம் (தெரிவிப்பது) அல்ல, காரகமே எனில் இல்லாத சக்தியை உண்டாக்குவதாகும். அவ்வாறெ னில் சூன்ய அர்த்தமே ஏற்படும். ஆகையால் அது ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது.

ஆகையால் சந்நியாசிகளுக்கு கர்மம் விதிக்கப்படாததினால் ஞான கர்ம சமுச்சயமானது பொருந்தாது.

ज्यायसी चेत्कर्मणस्ते मता बुद्धि: (ஜ்யாயஸீ சேத் கர்மணஸ்தே மதா புத்தி:) ஞானமானது கர்மத்தைக் காட்டிலும் சிறந்தது என்பது உமது கொள்கையானால் என்று அர்ச்சுனன் கேட்ட வினா பொருத்த முடையதாகாது.

ஏனெனில் பகவானால் இரண்டாவது அத்யாயத்தில் ஞானகர்ம சமுச்சயமே உன்னால் அனுஷ்டிக்கப்பட வேண்டும் என்று கூறிஇருந்தால், கர்மத்தைக் காட்டிலும் ஞானமே சிறந்தது என்பது உமது கருத்தானால் ஹே ஜனார்த்தனா என்ற அர்ச்சுனனது வினா பொருத்தமற்றதாகும்.

பகவான் அர்ச்சுனனை நோக்கி ஞானத்தையும், கர்மத்தையும் சேர்ந்தே அனுஷ்டானம் செய்யவேண்டும் என்று கூறியிருந்தால் கர்மத்தைக் காட்டிலும் ஞானம் மேலானது என்பதும் கூறப் பட்டதா கும். ஆகையால் ஹே கேசவ! என்னை ஏன் கோரமான கர்மத்தில் ஏவுகிறீர் என்றவினா ஒரு விதத்திலாவது பொருந்தாது.

நீ கர்மத்தைக் காட்டிலும் மேலான ஞானத்தை அனுஷ்ட்டிக்கக் கூடாது என்று அர்ஜுனனுக்கு மாத்திரம் பகவான் முன்பு கூறப்பட வில்லை என்று சொல்லுவதும் சரியில்லை. ஏனெனில் (ஜ்யாயஸீ சேத்) எது மேலானது என்பது முதலிய வினா எழுவதால்.

மேலும் கர்மம், ஞானம் இரண்டும் விரோதமாய் இருப்பதால் ஒரே அதிகாரியால் ஒரே சமயத்தில் அனுஷ்ட்டிக்கமுடியாது என்பதால், முன்பு வெவ்வேறு அதிகாரியால் அனுஷ்டிக்க வேண்டும் என்று பக வானால் கூறப்பட்டிருக்கவேண்டும். ஆகையால் தான் இந்த ஜ்யா யஸீ சேத் என்பது முதலான வினாக்கள் எழுகிறது.

அர்ச்சுனன் அவிவேகத்தினால் இந்த வினா எழுப்பினான் என்றகல்பனைக்கு, ஞான நிஷ்ட்டையும் கர்மநிஷ்ட்டையும் வெவ்வேறு அதிகாரிகளால் அனுஷ்டிக்கப்பட வேண்டும் என்ற பகவானது பதில் பொருத்தமில்லாமல் ஆகிவிடும்.

பகவானுடைய பதிலை அக்ஞானநிமித்தம் கூறப்பட்டது என்று (கல்பிப்பதும்) கூறுவதும் பொருந்தாது.

ஆகையால் ஞானநிஷ்ட்டைக்கும், கர்மநிஷ்ட்டைக்கும் அதிகாரி வெவ்வேறு ஆகும் என்று பகவானுடைய பதிலினால் (உத்தரத்தி னால்) ஞான கர்ம சமுச்சயமானது பொருந்தாது (என்று சித்தமாகிறது)

ஆகையால் கேவலம் ஞானத்தினாலேயே மோக்ஷம் என்ற அபிப்பிராயமானது, கீதையிலும், எல்லா உபநிஷத்துக்களிலும் நிச்சயம் (நிர்ணயம்) செய்யப்பட்டுள்ளது.

ஞான கர்ம சமுச்சயமானது ஏற்படுமானால், ஞான கர்மங்களில் ஏதாவது ஒன்றைநிச்சயம் செய்து கூறு என்று ஒரே விஷயத்தை பிரார்த்தனை (கேட்டது) செய்வது பொருந்தாது.

कुरु कर्मैव तस्मात्त्वम्’ (குரு கர்மைவ தஸ்மாத்துவம்) ஆகையால் நீ கர்மாவையே செய், என்று ஞானநிஷ்ட்டையை (கூடாமையை) தவிர்த்து அர்ச்சுனனுக்கு (ஏகாரத்தினால்) காட்டுகிறார்.

அர்ஜுன உவாச

ஹே ஜனார்த்தன! கர்மத்தை அபேக்ஷி த்து ஞானம் மேன்மை யானது எனில் என்னை ஏன் ஹிம்சை ரூபமான இந்த கர்மத்தில் ஈடுபடுத்துகிறீர்கள்

ஞான கர்ம சமுச்சயமே பகவானுடைய அபிப்ராயம் எனில் ச்ரேயஸ்ஸை அடைவதற்கு வேண்டிய ஒரு சாதனத்தைக் கூறுங்கள் என்றும், கர்மத்தை காட்டிலும் ஞானம் மேலானது என்றும் வினாவானது அர்ஜுனனால் எழுப்ப(கேட்க) முடியாது.

ஏனெனில் (சமுச்சயபக்ஷத்தில்) கர்மபலத்தைக் காட்டிலும் ஞானத்தினுடைய பலத்திற்கு மேன்மை (ச்ரேயஸ்) யும் காணமுடியாது.

அவ்வாறேகர்மத்தைக் காட்டிலும் ஞானமானது மேன்மையா னது என்று பகவான் கூறிவிட்டு மேன்மையல்லாத கர்மத்தை நீ செய்யக் கடவாய் என்று உபதேசிக்கிறார். பகவானைப் பழிக்கிறவர் போல என்ன காரணத்தினாலோ ஹே கேசவ என்னை இந்த ஹிம்சா ரூபமான இந்த கோர கர்மத்தில் என்னை ஏவுகிறாய்? என்று கேட்பதுவும் பொருத்தமற்றதாகிவிடும்.

மேலும் (ஸ்மார்த்த கர்மத்துடன்) ஞான சமுச்சயம்தான் பகவா னால் எல்லோருக்கும் கூறப்பட்டது. அர்ஜுனனும் அதையை கிரஹித்துக்கொண்டானாகில் எதற்காக இந்த கோரமான கர்மத்தில் என்னை ஏவுகிறாய் என்பது முதலான வார்த்தை எப்படி பொருந்தும்.

மேலும்

பகவான் ஸ்பஷ்டமாக எடுத்து விளக்கினாலும் என்னுடைய மந்த புத்தியினால் பகவானுடைய வாக்கியம் மலைக்கச் செய்வது போல் இருக்கிறது. ஆகையால் என்னுடைய புத்தியை மயக்கம் அடைவது போல் செய்கிறீர்கள்.

என்னுடைய புத்தியின் வியாமோஹத்தைப் போக்குவதற்காக ஈடுபட்ட தாங்கள் எப்படி என்னை மோஹிக்கச் செய்வீர்கள். ஆகை யால் தான் நான் என்னுடைய புத்தியை மோஹம் அடைவது போல் செய்கிறீர்கள் என்று கூறுகிறேன்.

வெவ்வேறு அதிகாரிகளால் அனுஷ்ட்டானம் (கடைபிடிக்க வேண்டிய) செய்யப்படும் ஞான கர்மங்கள் ஒரே அதிகாரியால் கடை பிடிக்கமுடியாது என்று நினைத்தாயாகில் அவைகளில் ஏதாவது ஒன்றைகர்மத்தை அல்லது ஞானத்தை அர்ஜுனனாகிய என்னு டைய புத்தி வல்லமைக்கும், என்னுடைய இப்போதைய நிலைமைக் கும் எந்த ஒன்று ஏற்றது என்று நிச்சயம் செய்து கூறுவாயாக. ஞானத் தினாலா, கர்மத்தினாலா அல்லது வேறு ஏதாவது ஒன்றினாலா நான் எதனால் நன்மை அடைவேன்? (அதனைக் கூறி அருள்வீர்)

கர்மாநுஷ்டானத்தில் கௌணமான ஞானத்தை பகவான் கூறியி ருந்தால் அவ்விரண்டினுள் ஒன்றைக்கூறு என்று ஒரே விஷயத்தைப் பற்றி அர்ஜுனனால் எவ்வாறு கேட்டிருக்க முடியும்?

ஏன்எனில் ஞானம், கர்மம் இரண்டில் ஏதாவது ஒன்றைத்தான் கூறுவேன் இரண்டையும் அல்ல என்று பகவான் கூறவில்லை. எதனால் இரண்டும் (ஒரே சமயத்தில் ஒருவரால்) அடைய முடியாது என்று அறிந்து தனக்கு ஒன்றையே (பகவானிடம்) வேண்டுகிறான்.

வினாவிற்கு தக்கவாறேபதில் (மறுமொழி)

பகவான் கூறுகிறார்.

பாபமற்றவனே (ஹே அர்ஜுனா) இந்த மனித உலகத்தில் சாஸ்த் ரோக்தமான (சாஸ்திரத்தில் கூறப்பட்ட) ஞான கர்மங்களுக்கு, அதிகாரிகள் எவர்களோ அந்த மூன்று வர்ணத்தாரின் (பிராஹ்மண, க்ஷத்ரிய, வைசியர்களின் பொருட்டு) இவ்விரு ப்ரகாரமான நிஷ்ட்டையை அவசியம் கடைபிடிக்கவேண்டிய நிஷ்ட்டையை ஸ்ருஷ்ட்டியின் ஆதிகாலத்தில் பிரஜைகளை சிருஷ்டித்து அவர்களின் பொருட்டு இக, பரலோக சுகங்களும், முக்தியும் அடையக் கூடிய வைதிக சம்பிர தாயமானது சர்வக்ஞனான ஈஸ்வரனாகிய என்னால் கூறப்பட்டது.

அந்த இருவிதமான நிஷ்ட்டை எது என்று கூறுகின்றார்.

ஞானமே யோகம் ஞானயோகம் அவைகளில் ஞானமாகிய யோகத்தால் ஆத்மா அநாத்மா விஷயத்தில் விவேகஞான முடைய வர்களாய், பிரஹ்மச்சர்யாச்ரமத்திலேயே சந்யாசம் பெற்றவர்களாய், வேதாந்த ஞானத்தினால் நன்றாக தத்வார்தத்தை நிர்ணயம் செய்தவர் களாய், பரமஹம்ச சந்நியாசிகளாய் பிரஹ்மத்திலேயே நிலைபெற்றி ருப்பவர்களுக்கு ஞானநிஷ்ட்டையானது கூறப்பட்டது.

கர்மமே யோகம் - கர்மயோகம் ஆகையால் கர்மயோகத்தினால் கர்மயோகத்தை கடைப்பிடிப் பவர்களுக்கு கர்மநிஷ்ட்டை கூறப்பட்டது.

ஒரே அதிகாரியால் ஒரே புருஷார்தத்தின் பொருட்டு ஞான, கர்மசமுச்சயத்தை கடைபிடிக்கவேண்டும் என்பது பகவானது இஷ்டமாக கீதையில் கூறப்பட்டும், கூறப்படுவதாயும், வேதங்களிலும் கூறப்பட்டிருந்ததால் எவ்வாறு தன்னை சரணாகதி அடைந்த தனக்கு பிரிய அர்ஜுனனின் பொருட்டு பகவான் இங்கே ஞானநிஷ்ட்டை வேறு, கர்மநிஷ்ட்டை வேறு என்றும் அதற்கு அதிகாரிபேதம் வேறு என்றும் எவ்வாறு கூறுவார்.

மேலும் அர்ஜுனன் ஞானநிஷ்ட்டை, கர்மநிஷ்ட்டை இரண்டை யும் கேட்டு ஞான கர்ம சமுச்சயத்தை தானாகவே அனுஷ்டிக்கட்டும். நான் மற்றவர்களுக்கு வேறு வேறு அதிகாரிகளால் அநுஷ்டிக்கத்தக் கவை என்று கூறுவேன் என்று பகவானது கருத்து என்றால் அவர் ராகத்வேஷம் உடையவராகவும் அப்பிரமாணிகராகவும் கல்பிக்கப் பட்டவர் ஆவார். ஆகவே அது பொருந்தாது.

ஆகையால் எந்த யுக்தியினாலும் ஞானகர்மங்களுக்கு சமுச்சயமே பொருந்தாது

அர்ஜுனனால் கர்மத்தைக் காட்டிலும் ஞானமானது மேலானது என்று எது கூறப்பட்டதோ அது (பகவானால்) நிராகரிக்கப்படாததால் அதுவே சித்தமாகிறது.

அந்த ஞான நிஷ்ட்டையானது சந்நியாசிகளால் மாத்திரமே அநுஷ்டிக்கதக்கதென்றும், ஞான கர்மங்களுக்கு வெவ்வேறு அதிகாரிகளால் அநுஷ்டிக்க தக்கது என்று கூறிய வசனத்தால் பகவானுடைய கருத்து இதுதான் என்று தெரியவருகிறது.

பந்தத்திற்கு காரணமான கர்மத்திலேயே என்னை ஈடுபடுத்துகி றாய் என்று வருந்திய மனமுடைய அர்ஜுனன் கர்மத்தை ஆரம்பிக்க வில்லை என்று புரிந்துகொண்டு பகவான் இவ்வாறு கூறினார்.

“न कर्मणामनारम्भात् ।” என்று. (ந கர்மணாமனாரம்பாத்)

அல்லது ஞானகர்மநிஷ்ட்டையானது பரஸ்பரம் விரோதமாத லால் ஒரே புருஷனால் இரண்டையும் ஒரே சமயத்தில் அநுஷ்டிக்க முடியாததால் ஒன்றைஒன்று அபேக்ஷிக்காமல் புருஷார்த்தத்திற்கு ஹேது என்று சங்கை ஏற்பட்டால்

கர்மநிஷ்ட்டையினால் ஞானநிஷ்ட்டை அடைவதற்கு ஹேது ஆனதினாலே புருஷார்த்தத்திற்கு (கர்மநிஷ்ட்டையானது) ஹேதுவா கிறது. ஸ்வதந்திரமாக அல்ல. ஞான நிஷ்ட்டையானது, கர்மநிஷ்ட் டையினால் அடையப்பட்டதாய் இருப்பதால் ஸ்வதந்திரமாகவே ஒன்றைஅபேக்ஷி க்காமல் புருஷார்த்தத்திற்கு ஹேதுவாகிறது என்று இந்த கருத்தை எடுத்துக் காட்டி பகவான் கூறினார்.

கர்மங்களை (யக்ஞாதிகளை) ஆரம்பிக்காமல் என்பதன் பொருள்- இந்த ஜன்மத்திலாவது, ஜன்மந்திரத்திலாவது செய்த யக்ஞாதி கர்மங்களை அனுஷ்டித்தவர்களுடைய சஞ்சித பாபங்கள் நாசமடைவதால் சித்த சுத்தி ஏற்பட்டு அதனால் ஞானம் அடைந்து ஞானநிஷ்ட்டைக்கு காரணமாகிறது. பாபகர்மங்கள் அழிவதால் மனிதர்களுக்கு ஞானம் ஏற்படுகிறது. என்றஸ்மிருதிவசனம் (ஜ்ஞான முத்பத்யதே பும்ஸாம் க்ஷயாத்பாபஸ்ய கர்மண:) முதலிய காரணங் களால் யக்ஞாதி கர்மங்களை ஆரம்பிக்காமல் (செய்யாமல்)

நைஷ்கர்ம்ய பாவத்தை அல்லது கர்மசூன்யஸ்திதியை என்றால் ஞானயோகத்தினால் அடைந்த நிஷ்க்ரியமான ஆத்மஸ்வரூபத்தில் நிலைத்திருத்தல் என்றநிஷ்ட்டையை, (யக்ஞாதி கர்மங்கள் செய்யாமல்) புருஷனுக்கு ஏற்படாது என்பது கருத்து.

கர்மத்தை செய்யாமல் (ஆரம்பிக்காமல்) நைஷ்கர்ம்யத்தை அடையமுடியாது என்றவசனத்தினால் அதற்கு மாறுபாடாக கர்மத்தைச் செய்வதால் அவர்களுக்கு நைஷ்கர்மியம் ஏற்படுகிறது என்று அறியப்படுகிறது. மேலும் எக்காரணத்தினால் கர்மம் அநுஷ்டிக்காமல் நைஷ்கர்ம்யத்தை அடையமுடியாது எனில்-

கர்மத்தை அநுஷ்டித்தலே நைஷ்கர்மத்தை அடைவதற்கு உபாயமாகும். உபாயம் இல்லாமல் உபேயத்தை அடையமுடியாது.

நைஷ்கர்ம்ய லக்ஷணமாகிய ஞானயோகத்திற்கு கர்மயோகமே உபாயம் என்று சுருதியிலும், இங்கும் கூறப்பட்டிருப்பதால். (உணர்த்து வதினால்)

சுருதியில் இங்கு பிரஸ்தாபிக்கப்பட்ட ஞேய ரூபமாகிய ஆத்ம லோகத்தை அறிவதற்கு உபாயமாக, பிராமணர்கள் வேதம் ஓதுவதினா லும், யக்ஞாதிகளாலும் இதை அறிய ஆசைப்படுகிறார்கள், என்று கர்மயோகமானது ஞானயோகத்திற்கு உபாயம் என்று கூறப்பட்டது.

இங்கு (கீதையிலும்) மேலும்

ஸன்யாஸஸ்து மஹாபாஹோ துக்கமாப்துமயோகத:

யோகின: கர்மகுர்வந்தி ஸங்கம் த்யக்த்வாத்மசுத்தயே

யக்ஞோ தானம் தபச்சைவ பாவனானி மனீஷிணாம்

ஹே நீண்ட தோள் உடையவனே! ஸந்நியாஸமானது கர்மயோக மின்றி அடைவது மிகக்கடினம்.
யோகிகள் ஆத்மசுத்தியின் பொருட்டு, அந்தக்கரண சுத்தியின் பொருட்டு (உலக) பற்றற்று கர்மத்தைச் செய்கிறார்கள்.
யக்ஞம், தானம், தவம் இவைகள் புத்திமான்களுக்கு தூய்மை செய்பவனவாம்.
இவ்வாறு மேலே எடுத்துரைக்கப்போகிறார்.

அப்படியானால் (இங்கு ஒரு சங்கை உண்டாகிறது)

அபயம் ஸர்வபூதேப்யோ தத்வா நைஷ்கர்மயமாசரேத் (இ.பொருள்) சகல பிராணிகளுக்கும் அபயமளித்துவிட்டு நைஷ்கர்ம்யத்தை மேற்கொள்ளவேண்டும் என்பது முதலிய வசனங்களால் செய்ய வேண்டிய கர்மங்களைவிட்டு விடுவதினாலேயே நைஷ்கர்ம்யத்தை பெறலாம் என்று காட்டப்படுகிறது.

மேலும் உலக வாழ்க்கையிலும் கர்மங்களை விட்டதினால் நைஷ்கர்ம்யம் என்பது பிரசித்தம். ஆகையால் நைஷ்கர்ம்யத்தை அடைய தீவிரமுடையவன் கர்மத்தை ஆரம்பிப்பதால் என்ன பயன் என்ற சங்கை ஏற்படுகிறது. ஆகையால் கூறுகிறார்-

சந்நியாசத்தினால் மட்டும் அல்ல என்று. கேவல சந்நியா சத்தினால் என்றால், ஞானமற்றகர்மபரித்யாகத்தினால் மாத்திரம் ஞானயோகத்தினால் ஏற்படும் நைஷ்கர்ம்ய லக்ஷணமான நிஷ்ட்டை யானது அடையமுடியாது.

மேலும் ஒருவன் எந்த காரணத்தினால் ஞானமற்றகர்ம ஸந்நியா சத்தினால் நைஷ்கர்ம்ய சித்தியை அடையமாட்டான் என்றகார ணத்தை அறிவதில் இச்சைக் கொண்டவனாகி இவ்வாறு கூறுகிறான்.

ஒருவன், ஒருபொழுதும் ஒருக்ஷணமாத்திரமும் ஒரு காரியமும் செய்யாமல் இருப்பதில்லை. ஏனெனில் எல்லா பிராணிகளும் பிரகிரு தியிலிருந்து உண்டான சத்வ, ரஜஸ், தமஸ் ஆகிய குணங்களினால் சுவாதீனமற்று கர்மங்களினால் ஈடுபடுத்தப்படுகிறார்கள்.

இங்கு எல்லாப்பிராணிகள் என்றஇடத்தில் அக்ஞானி என்று சேர்த்துக்கொள்ள வேண்டும் என்று கூறப்போகிறார். (எல்லா அக்ஞா னிகள் என்று அர்த்தம் கொள்ளவேண்டும்) ஏன்எனில் குணைர்யோந விசால்யதே, என்று சாங்கியர்களைப் பிரித்து தனியாகக் கூறியதனால் அக்ஞானிகளுக்கே கர்மயோகம். கர்மயோகம் ஞானிகளுக்கு அல்ல.

ஏனெனில் குணங்களால் அசைக்கப்படாத ஞானிகளுக்கு ஸ்வ பாவமாகவே சலிக்கும் தன்மை அற்றதால் கர்மயோகம் அவர்களுக் குப் பொருந்தாது.

இவ்வாறு வேதாவிநாசினம், என்றசுலோகத்தின் வியாக்யானத் தில் விஸ்தாரமாக விளக்கப்பட்டுள்ளது.

அந்த ஒரு ஆத்மக்ஞானி அல்லாதவன் விதிக்கப்பட்ட கர்மாவை செய்யவில்லை எனில் அது சரியன்று என்று கூறுகிறார்.

எந்த ஒரு மனிதன் கை, கால் முதலிய கர்மேந்திரியங்களை அடக்கி மனதினால் இந்திரிய போக விஷயங்களை சிந்தித்துக் கொண்டிருக்கிறானோ அவன் மோஹமடைந்த அந்தக்கரணத்தை உடையவன்(மூடாத்மா) ஆசாரம் உள்ளவன் போல் இருப்பவன், பொய்யான நடவடிக்கை உள்ளவன், பாபாசாரம் உள்ளவன் என்று கருதப்படுகிறது.

ஹே அர்ஜுன! கர்மத்தில் அதிகாரமுடைய எந்த ஒரு அக்ஞானி புத்தி இந்திரியங்களை மனதினால் அடக்கி கர்மேந்திரி யங்களான வாக்கு, பாணி முதலியவைகளைக் கொண்டு அனுஷ்டிக்கிறானோ

அவன் என்ன அனுஷ்டிக்கிறான் எனில்? கூறுகிறார்-

ஆசக்தி (பற்று) அற்றவனாய் இருந்துகொண்டு கர்மயோகத் தைக் கடைப்பிடிக்கிறான். அந்த பற்றற்றகர்மயோகி மற்றமித்யாசார முடைய கர்மயோகியை விட மேலானவன்.

எதனால் இவ்வாறோ அதனால்.

எந்த கர்மத்தில் சுருதியின் பலன் கூறவில்லையோ அந்த நித்திய கர்மத்தின் அதிகாரிக்கு அந்த நித்திய கர்மம் அவசியம் செய்யப்பட வேண்டிய கர்மம். ஹே அர்ஜுனா! அதனால் நீ அவசியம் செய்ய வேண்டும். இந்த கர்மத்தை செய்யாததைக் காட்டிலும் செய்ததற்கு அதிகபலன் ஏற்படும்.

எப்படி ஒரு கர்மமும் செய்யாமல் சரீரம் நிலைத்திருக்காது என்பது பிரசித்தம். கர்மம் செய்வதற்கும், செய்யாததற்கும் உலகில் வேறுபாடு காணப்படுகிறது.

பந்தத்திற்கு காரணமாய்‌ இருப்பதால்‌ கர்மம்‌ செய்யவேண்டிய தில்லை என்று நீ நினைத்தால்‌ அது சரியல்ல. எவ்வாறு எனில்‌.

யக்ஞோவை விஷ்ணு: என்று சுருதி வசனம் இருப்பதால் சுருதி யில் யக்ஞம் ஈஸ்வரன் என்று அறிகிறோம். அந்த ஈஸ்வரனின் பொருட்டு செய்யப்படும் யக்ஞத்திற்கான கர்மம். ஆகையால் மற்றகர் மங்களை செய்யும் அதிகாரி கர்மமாகிறபந்தத்தை அடைகிறான். ஈஸ்வரனுக்காக செய்யப்பட்ட கர்மத்தால் கர்மபந்தம் ஏற்படுவதில்லை. ஆகையால் ஹே கௌந்தேய! கர்மத்தின் பயனில் பற்றற்றவனாய் ஈஸ்வரார்ப்பணமாக கர்மத்தைச் செய்து வர வேண்டும்.

இக்காரணத்தால் கர்மத்தில் அதிகாரமுடையவன் அவசியம் செய்யவேணடும்.

ஸ்ருஷ்ட்டியின் ஆதிகாலத்தில் யக்ஞத்துடன் பிரஜைகளை என்றால் மூவர்ணத்தால் (பிராஹ்மண, க்ஷத்ரிய, வைசியர்கள்) ஸ்ருஷ்ட்டி செய்து ஜகத்தை உண்டாக்கிய ப்ரஜாபதியானவர் கூறினார், நீங்கள் யக்ஞத்தினால் அபிவிருத்தி செய்யுங்கள். இந்த யக்ஞம் உங்களுக்கு விரும்பிய காமனைகளைச் சுரக்கும் என்றால் நீங்கள் விரும்பிய பல ரூபமான போகங்களைத் தரக்கூடியது.

எவ்வாறு

இந்திராதி தேவர்களை (யக்ஞத்தினால்) விருத்தியடையச் செய்யுங்கள் என்றால் அவர்களை போஷியுங்கள். சந்தோஷப்படுத் துங்கள். அதனால் (திருப்தி அடைந்த தேவர்கள்) அவர்கள் மழை முதலியவைகளால் உங்களை மேன்மைப்படுத்துவார்கள். இவ்வாறு பரஸ்பரம் போஷிப்பதால் நீங்கள் ஞானம் அடைவதின் மூலமாக மோக்ஷமாகிய பரமஸ்ரேயஸ்ஸை அடைவீர்கள். அல்லது ஸ்வர்க்க ரூபமான ஸ்ரேயஸ்ஸை அடைகிறவர்களாவீர்கள்

மேலும்

யக்ஞத்தினால் திருப்தி (விருத்தி) அடைந்த தேவர்கள் உங்களுக்கு ஸ்த்ரீகள், பசுக்கள், புத்திரர்கள் முதலிய இஷ்ட்ட போகங்களை அளிப்பார்கள்.

அந்த தேவர்களால் அளிக்கப்பட்ட போகங்களை அவர்களுக்கு அளிக்காமல் அதாவது கடனைத் தீர்க்காமல் எவன் தன் தேஹத்தை யும் இந்திரியங்களையும் திருப்தி செய்கிறானோ அவன் தேவர் முதலானோர்களுடைய சொத்தைப் பறித்துகொண்ட திருடனே.

ஆனால் எவர்கள் :

தேவயக்ஞாதிகளை செய்தபின் அதில் மீதமான (சேஷமான) அமிர்தமாகிய அன்னத்தை போஜனம் செய்யும் யக்ஞசிரேஷ்டர்கள் (மேலானோர்) அடுப்பு முதலிய இடங்களில் பிராணிகளுக்கு நம்மை அறியாமலே உண்டாகும் எல்லா பாபங்களில் (5 விதமான) பாபங்களி லிருந்தும் மற்றும் பிரமாதத்தினால் மற்றவர்களுக்கு ஏற்படும் ஹிம்சை முதலான பாபங்களிலிருந்தும் விடுபடுகிறான்.

எவர்கள் தங்களின் உடலைப் பேணுவதின் பொருட்டு தங்களுக் காகவே சமையல் செய்து கொள்கிறார்களோ அவர்கள் பாபிகளாகி பாபத்தையே புஜிக்கிறார்கள்.

ஆகையால் விதிதகர்மாவை அவசியம் செய்யவேண்டும் ஜகத்தாகிய சக்கரத்தை பிரவிருத்திப்பதற்குக் காரணம் கர்மா, அது எவ்வாறு என்று கூறப்படுகிறது:

பிராணிகளின் உணவிலிருந்து ரக்தம், வீரிய ரூபமாக பரிணமித்து அதிலிருந்து பிராணிகள் பிரத்யக்ஷமாக உற்பத்தியாகிறது. மழையி னால் அன்னம் உற்பத்தியாகிறது. யக்ஞத்தினால் மழை உண்டாகிறது.

அக்னௌ ப்ராஸ்தாஹுதி: ஸம்யக் ஆதித்யமுபதிஷ்டதே

ஆதித்யாஜ்ஜாயதே வ்ருஷ்டிர்வ்ருஷ்டேரன்னம் தத: ப்ரஜா:

அக்னியில் விதிபூர்வகமாக போடப்பட்ட ஆகுதியானது சூரியனை அடைந்து அதிலிருந்து மழை உண்டாகிறது. மேலும் அன்னத்திலிருந்து பிரஜைகள் உண்டாகிறார்கள் என்பது ஸ்மிருதி வசனம்.

ரித்விக், யஜமானன் இவர்களுடைய வியாபாரம் கர்மமாகும். மேலும் கர்மத்திலிருந்து எது உண்டாகிறதோ அது அபூர்வ ரூபமாகிய யக்ஞம் என்னவெனில், அந்த அபூர்வரூப யக்ஞமானது கர்மத்திலி ருந்து உண்டானது.

மேலும்

கர்மமானது வேதரூபமான பிரஹ்மத்திலிருந்து உண்டானது என்றால் இதன் பொருள் கர்மத்தின் உற்பத்திக்குக் காரணம் வேதமாகும் என்று அறி. இவ்வாறு அறிந்த வேத ரூபமான பிரஹ்ம மானது அக்ஷரத்திலிருந்து உண்டானது. இதன் பொருள் என்னவெனில் அவிநாசியாயும், பரப்ரஹ்மாமாயுமுள்ள பரமாத்மா வேதத்தின் உற்பத்திக்குக் காரணமாகிறது.

எதனால் வேதரூப பிரஹ்மமானது சாக்ஷாத் பரமாத்மா எனப்படும் அக்ஷர புருஷனிடத்தில் மூச்சுக்காற்று போல் உத்பன் னமாகிறதோ அதனால் எல்லா அர்த்தங்களையும் பிரகாசிக்கச் செய்வதால் சர்வகதம் எனப்படுகிறது.

யக்ஞவிதிகளுக்கு வேதமானது பிரதானமாய் இருப்பதால் அது சர்வகதமாய் எப்பொழுதும் யக்ஞத்தில் நிலைபெற்றிருக்கிறது.

இவ்வாறு ஈஸ்வரனால் வேதம் யக்ஞமூலமாக இந்த ஜகத்சக்தி பிரவிர்த்திக்கப்பட்டதை கர்மத்தில் அதிகாரியாய் இருந்தும் அனுரிக் கவில்லையோ அவர்கள் பாப ஜீவனத்தை உடையவர்களாகிறார்கள். மேலும் இந்திரியாராம என்றால் இந்திரியங்கள் மூலமாக விஷயங்க ளிலேயே ரமித்துக்கொண்டிருப்பவர்கள் ஆகிய பாபிகள் ஜீவனம் வீணாகிறது.

ஆகையால் அக்ஞானியாகி கர்மத்தில் அதிகாரமுடையவ னுக்கே கர்மம் அவசியம் செய்யவேண்டும் என்பது இந்த பிரகரணத் தின் (சந்தர்ப்பத்தின்) பொருள்.

கர்மத்தில் அதிகாரமுடைய அநாத்ம புருஷனால் ஆத்மஞானத் திற்கான யோக்யதை அடைவதற்குமுன் அதை அடைவதின் பொருட்டு கர்மயோகம் அவசியம் கடைபிடிக்கவேண்டும். இதையே, न कर्मणामनारम्भात्, என்று தொடங்கி शरीरयात्रापि च ते न प्रसिध्येदकर्मणः என்று இவ்வாறு முடியக் கூறி-

यज्ञार्थात्कर्मणोऽन्यत्र என்று ஆரம்பித்து मोघं पार्थ स जीवति என்று இவ்வாறு கிரந்தத்தில் கர்மத்தில் அதிகாரமுடைய அநாத்ம வித்திற்கு கர்மானுஷ்ட்டானம் அவசியம் என்பதில் அநேககாரணங்கள் கூறப்பட்டுள்ளது. அவ்வாறேகர்மாநுஷ்டானம் செய்யாவிடில் அதனால் ஏற்படும் தோஷமும் கூறப்பட்டுள்ளது.

இவ்வாறு இருக்கும்பொழுது இவ்வாறு பிரவிர்த்திக்கின்றஸம் ஸார சக்கிரமானது எல்லோராலும் அநுஷ்டிக்கவேண்டியதா? அல்லது ஆத்மாவை அறியாதவன் முன் கூறப்பட்ட கர்மானுஷ்ட்டான ரூப உபாயத்தினால் அடையக்கூடியதும், ஆத்மக்ஞானிகளால் சாங்கியர்க ளால் அனுஷ்ட்டிக்கத்தக்கதுமான ஞான யோக நிஷ்ட்டையை பெறுவ தால் மாத்திரமே அநுஷ்டிக்க வேண்டியதா? என்று இவ்வாறு இந்த கிரந்தத்தின் பொருள் நன்றாக விளங்கும்படி அர்ஜுனனுடைய வினாவாக பகவான் ஸ்வயமாகவே சங்கித்துக் கூறுகிறார்.

எந்த அந்த பிரஸித்த ஆத்மா உள்ளதோ அதை அறிந்து தன்னு டைய மித்யா ஞானத்தை நீக்கிய மஹாத்மாக்களாகிய பிராமணர்கள் யக்ஞத்தை அனுஷ்டிப்பதற்கு அவசியமான புத்திராதிகளில் ஆசை அற்றவர்களாகி சரீர யாத்திரைக்குத் தேவையான பிக்ஷை முதலான கர்மங்களைச் செய்கிறார்கள். அப்படிப்பட்ட ஆத்மஞானிகளுக்கு ஆத்ம ஞான நிஷ்ட்டை தவிர வேறு செய்யவேண்டிய கர்மாக்கள் ஒன்றுமில்லை. (பிருஹதாரண்யக சுருதி) இந்த சுருதி தாத்பரியத்தை இந்த கீதா சாஸ்திரத்தில் பிரதிபாதிப்பதற்கு (எடுத்து விளக்குவதற்கு) இச்சித்தவராகி பகவான் இவ்வாறு கூறலானார்.

எந்த ஆத்மஞானநிஷ்ட்ட சாங்கிய யோகி கேவலம் ஆத்மாவி டத்திலேயே ரமிக்கின்றானோ அவன் ஆத்மரதி: அவன் மற்றவிஷ யங்களில் ரமிக்கமாட்டான். அந்த சந்நியாசி ஆத்மாவிடத்திலேயே திருப்தி அடைகிறான் அன்னாதிகளில் அல்ல. மற்றஎல்லோருக்கும் வெளிவிஷயங்களின் அடைவால் சந்தோஷம் அடைகிறார்கள். ஆனால் சந்நியாசி அதை விரும்பாமல் தன் ஆத்மாவிடத்திலேயே சந்தோஷமடைந்து எல்லாவற்றிலும் ஆசை அற்றவனாய் இருக்கி றான் என்பது. இவ்வாறு எந்த ஒரு ஆத்மக்ஞானி இருக்கிறானோ அவனுக்கு செய்ய வேண்டிய கர்மா ஒன்றும் இல்லை என்பது பொருள்.

மேலும்

எப்பொழுதும் பரமாத்மாவினிடத்திலேயே ரமித்திருப்பவனுக்கு செய்யும் கர்மங்களினால் பிரயோஜனமில்லை.

சரி, அவ்வாறாகில் செய்யவேண்டிய கர்மாவை செய்யாததினால் உண்டாகும் அநர்த்தம் (பாபம்) ஏற்படும் எனில்.

அவனுக்கு இந்த உலகில் செய்யவேண்டிய கர்மாவை செய்யாத தினால் குற்றம் (பாபம்) வாயிலாக ஏற்படும் ஆத்மஹானி (ஆத்மாவை அறியாமை) ரூபமான அநர்த்தமானது அவனுக்கு ஏற்படாது. பிரஹ்ம்மா முதல் ஸ்தாவரம் வரை உள்ள விஷயங்களிடத்து ஒரு பிரயோஜனத்திற்காக சார்ந்து இருக்க வேண்டியதில்லை.

பிரயோஜனத்துடன் கூடிய கிரியா சாத்திய ஆஸ்ரயமானது வ்ய பாஸ்ரய: எனப்படும். ஆனால் இந்த ஞானிக்கு ஆச்ரயித்து (சார்ந்து) பிரயோஜனம் ஏற்படுவதில்லை. எந்த பிரயோஜனத்தின் பொருட்டு அவன் கர்மத்தை அனுஷ்டிக்கவேண்டும்?.

நீ இங்கு எங்கும் பரிபூர்ணமாக நிறைந்த நீர்பெருக்கத்திற்கு ஒப் பான சம்யக்தர்சனத்தில் (ஆத்ம ஸ்வரூபத்திலேயே) நிலை பெற்றவ னாக இல்லை.

எதனால் இவ்வாறு (இருக்கிறாயோ)

ஆகையால் பற்றற்று எப்பொழுதும் நீ செய்யவேண்டிய நித்ய கர்மாவை நன்றாகச் செய்து வரவேண்டும். பற்றற்று கர்மாக்களை செய்பவன் என்றால் ஈஸ்வரார்ப்பணமாக நித்யகர்மாவை செய்யும் புருஷன் அந்தக்கரணசுத்தி வாயிலாக மோக்ஷரூபமான பரமபதத்தை அடைகிறான்.

எதனால் எனில்

முன்பு ஜனகர், அச்வபதி முதலிய க்ஷத்திரிய வித்வான்கள் கர்மத்தின் வாயிலாக மோக்ஷத்தை அடைவதின் பொருட்டு அதில் ஈடுபட்டார்கள்.

அவர்கள் யதார்த்த ஞானத்தை அடைந்தவர்களாய் இருந்தால் அவர்கள் உலக சங்கிரஹத்தின் பொருட்டு கர்மத்துடன் கூடிய சந்நி யாசம் மேற்கொள்ளாமலே மோக்ஷத்தை அடைகிறார்கள். அவர்கள் யதார்த்த ஞானத்தை அடையாதவர்களாய் இருந்தார்களெனில் அப்பொழுது அவர்கள் கர்மத்தின் மூலமாக சித்த சுத்தியை அடைந்து கிரமமாக மோக்ஷத்தை அடைவார்கள் என்பது இந்த ஸ்லோகத்தின் வ்யாக்யானம்.

ஜனகாதி முன்னோர்களும் ஆத்மதத்துவத்தை அறியாத பொழுதுதான் செய்யவேண்டிய கர்மத்தை செய்தார்கள். ஆகையால் ஆத்மஞானத்தை அடைந்த கிருதார்த்தன் அவசியம் நித்யகர்மாவை செய்யவேண்டியதில்லை என்று நீ நினைத்தாலும்.

பிராரப்த கர்மத்திற்கு அதீனமாய் உள்ள நீ உலகம் தீயவழியில் செல்லுதலை தடுத்தல் என்கிறலோக சங்க்ரஹார்த்தம் என்றபிரயோ ஜனத்தை நன்றாக சிந்தித்து கர்மத்தைச் செய்யவேண்டும்.

லோக சங்கிரஹத்தை எவர் செய்வதற்கு தகுதி உடையவர்? எவ்வாறு செய்யவேண்டும்? என்பதைக் கூறுவோம்.

பெரியோர்கள் (ச்ரேஷ்ட்டர்கள்) எந்த எந்த கர்மத்தைச் செய்கி றார்களோ அல்லது எந்த எந்த கர்மாவிலே நிலை பெற்றிருக்கிறார் களோ அந்த கர்மத்தையே மற்றஜனங்கள் பின்பற்றுகிறார்கள்.

அந்த சிறந்த மனிதன் லௌகிக விஷயத்திலாயினும், வைதிக விஷயத்திலாயினும் எதைப் பிரமாணமாக கொள்கிறானோ அதையே உலகம் பின்பற்றுகிறது. அதையே பிரமாணமாகக் கொள்கிறது என்று பொருள்.

உனக்கு இந்த லோக சங்க்ரஹார்த்த விஷயத்தில் சந்தேஹம் இருந்தால் என்னை ஏன் பார்க்கவில்லை?

ஹே பார்த்த! மூன்று உலகிலும் எனக்கு செய்ய வேண்டியது ஒன்றும் இல்லை. ஏனெனில் எனக்கு அடையாதது ஒன்றும் அடைய வேண்டியதாய் இல்லை. இவ்வாறு இருப்பினும் நான் கர்மத்தில் நிலைபெற்றிருக்கிறேன்.

ஏன் எனில் நான் எப்பொழுதாவது நான் சோம்பல் அற்றவனாய் கர்மத்தில் ஈடுபடாவிட்டால் மேலோனாகிறஎன்னுடைய மார்க்கத்தை எவ்வகையிலாவது பின்பற்றுவார்கள்

அவ்வாறு இருந்தால் என்ன தோஷம் ஏற்படும் என்று கூறுகிறார்-

நான் கர்மத்தை அனுஷ்ட்டிக்காவிடில் இந்த எல்லாலோகங் களும் நிலை பெற்றிருத்தலுக்கு காரணமாகிய கர்மம் இல்லாமையால் (எல்லா லோகங்களும்) நசித்துவிடும். மேலும் நான் ஜாதிக் கலப்பை செய்தவனுமாவேன். இந்த காரணத்தினாலே நான் பிராணிகளை கெடுத்தவனாவேன், பிராணிகளை அனுக்கிரஹிப்பதற்கு பிரவிர்த்தித்த நான் அவர்களுக்கு கெடுதல் செய்தவனுமாவேன், ஈஸ்வரனாகிய எனக்கு அது பொருந்தாது.

நீயாவாது அல்லது வேறு ஒருவனாவது என்னைப்போல் ஆத் மாவை அறிந்ததாலும், க்ருதார்த்த புத்தியை அடைந்திருந்தாலும், அவனுக்கு செய்யவேண்டியது ஒன்றும் இல்லாவிடினும் மற்றவர்களை அனுகிரஹிப்பதின் பொருட்டு கர்மம் அவசியம் செய்யவேண்டும்.

ஹே பாரத! எந்த சில அவித்வான்கள் எனக்கு இந்த கர்மத்தினு டைய பலன் கிடைக்கவேண்டும் என்றபற்றுடன் கர்மத்தை செய்வார் களோ அவ்வாறேவித்வானாகிய ஆத்மவித் (ஆத்மாவை அறிந்தவன்) பற்றற்றவனாய் கர்மத்தை செய்ய வேண்டும்.

எதன் பொருட்டு அவ்வாறு செய்கிறான் எனில், உலக நன்மையின் பொருட்டு. (லோகசங்கிரஹார்த்தம்.

உலகத்தின் நன்மையில் இச்சை உடைய ஆத்மவித்தான (பரமாத்மாவாகிய) எனக்கோ அல்லது மற்றஆத்மஞானிக்கோ உலக நன்மையின் பொருட்டு செய்யவேண்டியது இல்லை. ஆகையால் ஆத்மவேத்தாவின் பொருட்டு இந்த உபதேசமானது செய்யப்படுகிறது.

புத்தியை பேதலிக்கச்செய்வது (கலங்கச்செய்வது) புத்திபேதம் எனப்படும். ஞானியானவன் கர்மத்தில் பற்றுடைய விவேகமற்ற அக்ஞானியினுடைய புத்தியை பேதலிக்கச் செய்யக்கூடாது. எவ்வாறு எனில் நான் அவசியம் செய்யவேண்டிய கர்மா, இந்த கர்மா வினால் ஏற்படும் பலனை நான் அவசியம் அனுபவிக்கவேண்டும் என்ற இந்த அக்ஞானியினுடைய நிச்சயரூபமான புத்தியை பேதலிக்கச் செய்யலாகாது.

பின் என்ன செய்ய வேண்டும்? சமாஹித சித்தமுடைய வித்வான் அக்ஞானிகளைப் போல அவர்களுடைய கர்மத்தை (சாஸ்திர அனுகூலமான கர்மத்தை) ஊக்கத்தோடு நன்றாக அனுஷ்டித்துக் கொண்டு அவர்களையும் அனுஷ்ட்டிக்கச் செய்யவேண்டும்.

அவித்துவானாகிய அக்ஞானி எவ்வாறு கர்மத்தில் பற்றுடைய வனாகின்றான்? என்பதைக் கூறுகிறார்.

ப்ரக்ருதி என்றால் பிரதானம், சத்வ ரஜஸ் தமஸ் ஆகிய முக்கு ணங்களின் ஸாம்யாவஸ்தை. அந்த பிரகிருதியாக முக்குணங்களின் காரிய காரண ரூபமான விகாரங்களிலிருந்து லௌகிகமான சாஸ்த்ரீயமான எல்லா கர்மாக்களும் செய்யப்படுகின்றன.

அஹங்கார விமூடாத்மா என்றால் காரிய காரண சங்காத ரூப சரீரத்தில் ஆத்மபாவனை செய்தலே அஹங்காரமாகும். அந்த அஹங்காரத்தினால் பலவிதமாக மோஹமடைந்த அந்தக்கரணம் எவனுக்குள்ளதோ அவன் (விமூடாத்மா) காரிய கரண (சரீர) தர்மங்களை தன்னுடைய தர்மங்களாக நினைத்த தேஹத்தில் அபிமானமுள்ள புருடன் அவித்யாவசத்தால் ஏற்பட்ட கர்மங்களை தன்னுடையதாக நினைத்து நான் இந்த கர்மங்களுக்கு கர்த்தா என்று நினைத்துக் கொள்கிறான்.

மேலும் எந்த வித்வான்

ஹே மஹாபாஹோ! தத்வவித் து எவரெனில்? குணங்களினு டைய பிரிவுகளையும் கர்மங்களினுடைய பிரிவுகளையும் அறிந்த வனே தத்வவித். இந்திரியாதி ரூப குணங்கள் விஷயரூப குணங்களில் செயல்படுகின்றன. ஆனால் ஆத்மா செயல்படுவதில்லை என்று அறிந்து கர்மத்தில் பற்று அற்றவனாய் இருப்பான்.

(பின்குறிப்பு- த்ரிகுணாத்மிகமான மாயையினுடைய காரியமே பஞ்சபூதங்கள், மனம், புத்தி, அகங்காரம் அவ்வாறேபஞ்சகர்மேந்திரி யங்கள், சப்த முதலிய பஞ்ச விஷயங்கள் இவைகளுடைய சமுதாயமே குணவிபாகம், எனப்படுகிறது. மேலும் இவைகளுடைய பரஸ்பர செயல்கள் கர்மவிபாகம் எனப்படுகிறது.)

மேலும் எவர்கள்-

பிரக்ருதியின் குணங்களால் நன்றாக மோஹமடைந்தவர்கள் பலத்தின் பொருட்டு நாங்கள் கர்மங்கள் செய்கின்றோம் என்று இவ்வாறு குணகர்மங்களில் பற்றுடையவர்களாகிறார்கள். அந்த கர் மத்தில் பற்றுடைய முழுமையை (பூர்ணத்தை) அறியாத கர்ம பலத்தில் மாத்திரம் இச்சை உடைய மந்த பிரக்ஞை (புத்தி) உடையவர்களை, எல்லாவற்றையும் (பூர்ணத்தை) அறிந்தவர்களாகிய ஆத்மவித் பேதலிக்கச் செய்யலாகாது. (கலங்கச் செய்யலாகாது)

புத்தியை பேதலிக்கச் செய்வதே கலங்கும்படி செய்தல் அவ்வாறு செய்யக்கூடாது என்பதே இதன் பொருள்.

மேலும் கர்மத்தில் அதிகாரமுடைய அக்ஞானியாகிய முமுக்ஷு எவ்வாறு கர்மம் செய்யவேண்டும்? என்று கூறுகிறார்.

சர்வாத்மாவாயும், பரமேச்வரனாயும், ஸர்வக்ஞனாயும் உள்ள வாஸுதேவனாகிய என்னிடத்தில் அர்ப்பணித்து நன்கு பண்படுத்தப் பட்ட விவேக புத்தியால் கர்த்தாவாகிய நான் ஈஸ்வரனுடைய பணியாள் போல் (கர்மங்களை) செய்கிறேன் என்றபுத்தியால்

மேலும் ஆசையை துறந்தவனாகி மமகாரத்தை விட்டவ னுமாகி மனங்கலங்கி துயரமுறாமல் யுத்தத்தைச் செய்.

அக்ஞானியாகிய முமுக்ஷ கர்மத்தை அவசியம் செய்ய வேண்டும் என்றஎனது அபிப்பிராயத்தை பிரமாணத்துடன் சொல்லப் பட்டது என்றகொள்கையை அவ்வாறு-

எவர்கள் என்னுடைய கொள்கைகளை அனுஷ்ட்டிக்கிறார் களோ அந்த சிரத்தையுடன் கூடிய மனிதர்கள் குரு ரூபமான வாசுதே வனாகிய என்னிடத்தில் தோஷத்தைக் கல்பிக்கவில்லையோ (பார்க்க வில்லையோ) அப்படிப்பட்டவர்கள் புண்யபாப ரூபமான கர்மங்களிலி ருந்து விடுபடுகிறார்கள்.

எவர்கள் இதற்கு விபரீதமானவர்களோ என்னுடைய கொள்கை யில் தோஷத்தைக் கல்பித்து அதனால் (என்னுடைய கொள்கைக ளின்படி) அதை அனுஷ்ட்டிக்காதவர்கள் எல்லா ஞானங்களிலும் எல்லாவிதத்திலும் மூடர்கள் (அவிவேகிகள்). எல்லா ஞானங்க ளிலும் மோஹத்தை அடைந்த அவிவேகிகள் நாசத்தை அடைவார்கள்.

மேலும் எந்த காரணத்தினால் தங்களுடைய கொள்கையை அனுஷ்ட்டிப்பதில்லை? வேறு தர்மத்தை அனுஷ்ட்டிக்கிறார்கள். மேலும் ஸ்வதர்மத்தை ஏன் அனுஷ்ட்டிப்பதில்லை? உங்களுக்கு பிரதிகூலமாக இருந்துகொண்டு உங்களுடைய கட்டளைகளை உதாசீனப்படுத்துவதால் உண்டாகும் தோஷங்களுக்கு ஏன் பயப்படுவதில்லை? அதற்குக் கூறுகிறார்.

எல்லாப் பிராணிகளும் அவ்வாறேஞானியும் செய்கையை செய் கிறான். எவர்களுடையது? எவ்வாறு? தங்களுடைய சுவபாவத்திற்கு ஏற்ப செயல்படுகிறான். சுபாவம் என்றால் பிறப்பின் தொடக்கத்தில் வெளிப்பட்டதும் முந்திய ஜன்மங்களில் செய்யப்பட்ட புண்ணிய பாபங்கள் முதலியவற்றின் வாசனை. அதுவே பிரகிருதி அதற்கேற்ப எல்லோரும் என்றால் ஞானிகளும் கூடபிரவிர்த்திக்கிறார்கள். மூடர்களைப் பற்றி என்ன கூறுவது.

ஆகையால் எல்லாப்பிராணிகளும் ஸ்வபாவத்தை (புண்ய பாபங் களை) பின்பற்றுகிறார்கள். ஆகையால் நானோ, மற்றவர்களோ எவ் வாறு அதை தடுத்து நிறுத்த முடியும்.

எல்லாப்பிராணிகளும் தங்களுடைய சுவபாவத்திற்கு ஏற்றவாறு பிரவிர்த்திக்கின்றார்கள். சுபாவமற்று ஒருவரும் இல்லை எனில் அதனால் புருஷ ப்ரயத்னத்திற்கு இடமில்லாமையால் சாஸ்திரம் வீண் என்றஅர்த்தம் பிராப்தமாகும் என்றவிடத்து இதைக் கூறுகிறார்.

எல்லா இந்திரியங்களுக்கும் சப்தாதி விஷயங்களில் இஷ்ட்டமான விஷயத்தில் ராகமும், அநிஷ்ட்டமான விஷயத்தில் துவேஷமும் ஏற்படுவதினால் ஒவ்வொரு இந்திரிய விஷயத்திலும் ராக, த்வேஷமானது அவசியம் ஏற்படும்.

அங்கு புருஷப் பிரயத்தினத்தையும், சாஸ்திரத்தினுடைய அவசியத்தைப் பற்றிய விஷயத்தையும் கூறுகிறார்.

சாஸ்திர விஷயத்தில் பிரவிர்த்தித்தவன் முதலிலேயே (முன்பே) ராகதுவேஷங்களின் வசம் ஆகக்கூடாது.

எந்த ஒரு புருஷனுடைய சுபாவமானது (பிரகிருதியானது) ராகத்வேஷ பூர்வகமாக மனுஷ்யனை தன்னுடைய காரியத்தில் ஈடுபடுத்துகிறதோ அப்பொழுது சுவ தர்மத்தை விட்டு பரதர்ம அனுஷ்ட்டானத்தில் ஈடுபடுத்துகிறது.

மேலும் எப்பொழுது ராகத்வேஷத்தை தடுத்து நிறுத்துகிறானோ அப்பொழுது அந்த புருஷனுக்கு சாஸ்த்திர த்ருஷ்ட்டி ஏற்படுகிறது. அவன் பிரகிருதி வசமாகிறதில்லை.

ஆகையால் அந்த ராகதுவேஷங்கள் வசம் ஆகக்கூடாது. ஏன்எனில் அந்த புருஷனுடைய மேலான மார்க்கத்தில் தடையை உண்டாக்குகின்றதிருடர்களைப் போல், அவை (ராகத்துவேஷம்) உள்ளன என்பது பொருள்.

ராகதுவேஷமுடைய புருஷன் பரதர்மமும் சாஸ்திரத்தில் கூறிய தர்மம்தான். ஆகையால் தன்னால் அனுஷ்டிக்க வேண்டியதுதான் என்று சாஸ்திரத்தின் அர்த்தத்தை மாறாக புரிந்துகொள்கிறான். அது சரியன்று–

பரதர்மத்தை முறைப்படி நன்றாக அனுஷ்ட்டிப்பதைக் காட்டிலும் சுவதர்மத்தை குறைவாக அனுஷ்ட்டிப்பதாலும், சுவதர்மமே மேலானது.

பரதர்மத்தில் ஈடுபட்டு அனுஷ்ட்டானம் செய்கின்றவனுடைய ஜீவனத்தைக் (வாழ்வினைக்) காட்டிலும், தன் தர்மத்தை அனுஷ்ட்டிக் கின்றவனுடைய மரணம் மேலானது. ஏன் எனில் பரதர்மமானது நரகாதிரூப பயத்தை அளிக்கக்கூடியது.

த்யாயதோ விஷயான் பும்ஸ: ராகத்வேஷௌ ஹ்யஸ்ய பரிபந்தி நௌ, முதலிய பிரகரணத்தால் அனர்த்தத்தினுடைய மூலகாரணம் கூறப்பட்டது. மேலும் அது வெவ்வேறு பிரகரணங் களில் சிதறிக்கிடப் பதாயும், நிச்சயமற்றதாயும் கூறிய (விஷயத்தை) தை சுருக்கமாகவும், நிச்சயமாகவும் (உறுதியாகவும்) இதுதான் என்று அறிந்து கொள்ள விரும்பி அதை நன்றாக தெரிந்து கொண்டால் அல்லவா அதில் முயற்சியை மேற்கொள்ள முடியும் என்று அர்ஜுனன் கூறினான்.

அர்ஜுனன் சொல்கிறார்.

ஹே வார்ஷ்ணேய! (கிருஷ்ணா) எந்த பிரதான காரணத்தினால் தூண்டப்பட்ட புருஷன் அவன் விரும்பாவிடினும், ராஜாவினால் ஏவப்பட்ட சேவகனைப் போல் என்ற திருஷ்ட்டாந்தத்தின்படி பலவந்தமாக பாபகர்மத்தைச் செய்கிறான்?

ஸ்ரீபகவானுவாச

நீ எந்த எல்லா அனர்த்தங்களைச் செய்யும் விரோதியைப் பற்றி கேட்டாயோ அதைக் கேள் என்று பகவான் கூறுகிறார்-
ஐச்வர்யஸ்ய ஸமக்ரஸ்ய தர்மஸ்ய யசஸ: ச்ரிய: வைராக்யஸ்யாத மோக்ஷஸ்ய ஷண்ணாம் பக இதீரணா
சம்பூர்ணமான ஐஸ்வர்யம், தர்மம், புகழ், செல்வம், வைராக்கியம், மோக்ஷம் ஆகிய இந்த ஆறும் பகம் எனப்படும். இந்த அறுவகை குணங்களும் பிரதிபந்தமற்று, சம்பூர்ணமாக எப்பொழுதும் இந்த வாசுதேவனிடத்தில் நிலைபெற்றிருக்கிறது என்று விஷ்ணு புராணத்தில் கூறப்பட்டுள்ளது.
உத்பத்திம் ப்ரலயம் சைவ பூதானாமாகதிம் கதிம் வேத்தி வித்யாமவித்யாம் ச ஸ வாச்யோ பகவானிதி
உற்பத்தி, பிரளயம், பிராணிகளுடைய போக்குவரத்து அவ்வாறேஅவித்யை மற்றும் வித்யை ஆகிய இவைகளை எவர் அறிந்திருக்கிறாரோ அவர் பகவான் என்று விஷ்ணுபுராணத்தில் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. ஆகையால் உற்பத்தி முதலிய விஷயங்க ளைப் பற்றிய ஞானம் எந்த வாசுதேவனிடத்தில் உள்ளதோ அவர் பகவான் என்றநாமத்திற்கு உரியவர்.

எல்லா உலகங்களுக்கும் சத்துருவாகிய காமத்தின் நிமித்தத்தால் எல்லா பிராணிகளுக்கும் எல்லா அனர்த்தங்களும் ஏற்படுகிறது. அந்த காமமானது ஏதாவது ஒரு காரணத்தினால் தடைப்பட்டு நாசமடைந்தால் அதுவே க்ரோதமாக பரிணமிக்கிறது. ஆகையால் க்ரோதமும் காமம்தான்.

அந்தக் காமமானது ரஜோகுணத்திலிருந்து உண்டாகிறது. அல் லது அந்த காமமே ரஜோகுணத்தை உற்பத்தி செய்யக்கூடியதாய் இருக்கிறது. ஏன் எனில் உத்பன்னமான காமம்தான் ரஜோகுணத்தை வெளிப்படுத்தி புருஷனை கர்மங்களில் பிரவிர்த்திக்கச் செய்கிறது.

அவ்வாறேரஜோகுணத்தினுடைய காரியமாகிய சேவை முதலிய கர்மங்களினால் துக்கத்தை அடைந்த மனிதர்கள், ஆசையினால் அல்லவா நான் அடிமையாகி இந்த காரியங்களை செய்து கொண்டி ருக்கிறேன் என்று வருந்துகிறார்கள்.

(காமமானது) மிகுந்த பசி உடையதால் அதிகமாக சாப்பிடக்கூடி யது. ஆகையால் மஹாபாபி காமத்தினால் தூண்டப்பட்டல்லவா ஜீவன் பாபத்தைச் செய்கிறது. ஆகையால் இந்த காமம் தான் இந்த சம்சாரத்தின் விரோதி என்று அறி.

எவ்வாறு அது விரோதி என்று திருஷ்ட்டாந்தங்களினால் தெளிவுபடுத்துகிறார்.

பிரகாசரூபமான அக்னியை தன்னிடத்தில் சுவபாவமாகவே உண்டான பிரகாசமற்றபுகையானது எவ்வாறு மறைக்கிறதோ, மேலும் கண்ணாடியானது அழுக்காலும், கர்ப்பமானது தோல்பையாலும் எவ்வாறு மறைக்கப்படுகிறதோ அவ்வாறு கர்மத்தினால் இது (ஞானமானது) மறைக்கப்படுகிறது.

மேலும் அந்த, இதம், (இது) சப்த வாக்கியமானது எந்த காமத்தினால் மறைக்கப்பட்டுள்ளது என்பதைக் கூறுகிறார்.

ஞானியினுடைய நித்திய விரோதியான இதனால் (இந்த காமத்தினால்) ஞானமானது மறைக்கப்பட்டிருக்கிறது. ஞானிக்கு (முன்பே) முதலிலேயே நான் இந்த காமத்தினால் அநர்த்தத்தில் ஈடுபடுத்தப்பட்டுள்ளேன் என்று தெரிகிறது. ஆகையால் எப்பொழுதும் துக்கம் உடையவனாகின்றான். ஆகையால் இந்தக் காமமானது ஞானிக்கு நித்திய விரோதி. மூடனுக்கு (விரோதி) அல்ல. அந்த மூடன் (விஷயத்தில்) இச்சை ஏற்படும் சமயத்தில் காமத்தை நண்பனைப் போல் பாவிக்கின்றான். அந்த காரியத்தினால் துக்கம் ஏற்படும் பொழுது நான் விஷய இச்சையினால் அல்லவா துக்கத்தை அடைந்தேன் என்று உணர்கின்றான் இதை அவன் முதலிலேயே உணர்வதில்லை. ஆகையால் ஞானிக்குத்தான் காமம் நித்யவிரோதி.

எவ்வாறு எனில் காமத்தினால் (ஞானமானது மறைக்கப் பட்டுள்ளது) காமனை என்றால் இச்சை. இச்சைதான் அதனுடைய ஸ்வரூபம். இந்த காமனையை பூர்த்தி செய்வது மிகக்கடினம். ஆகை யால் இதை அலம் என்கிறோம். விஷய போகங்களினால் இதை ஒரு போதும் திருப்தி படுத்தமுடியாது. இவ்வாறு காமரூமான விரோதியால் (ஞானமானது மறைக்கப்பட்டுள்ளது)
(அலம் என்றால் திருப்தி. எதற்கு திருப்தி இல்லையோ அது அநலம்)

மேலும் காமமானது ஞானத்தை மறைப்பதால் எல்லோருக்கும் விரோதி. அந்தக் காமம் எதில் நிலைபெற்றுள்ளது? என்று கவனிக் கும் இடத்துக் கூறுகின்றார். விரோதியின் இருப்பிடத்தை அறிந்தால் அல்லவா விரோதியை நாசம் செய்யமுடியும். இதைப்பற்றி கூறுகிறார்.

இந்திரியங்கள், மனம், புத்தி இவைகள் அந்த காமத்தின் இருப்பிடம் என்று கூறப்படுகிறது. இந்த காமமானது இந்த ஆச்ரியபூதமான இந்திரியங்கள் வழியாக ஞானத்தை மறைத்து இந்த ஜீவாத்மாவை அநேக விதமாக மோஹிக்கச் செய்கிறது.

எதனால் இவ்வாறோ-

ஆகையால் ஹே பரதரிஷப! நீ முதலில் இந்திரியங்களை வசப்படுத்தி ஞான விக்ஞானங்களை நாசம் செய்கின்றஇந்த எதிரியாகிய பாபத்தைச் செய்கிறகாமத்தை விட்டுவிடு.

ஞானம் என்றால் சாஸ்திரத்தாலும், ஆச்சாரிய உபதேசத்தாலும் ஏற்படும் ஆத்மா முதலியவற்றின் அறிவு. விக்ஞானம் என்றால் அவற்றின் சிறப்பான அனுபவம். அந்த ச்ரேயஸ்ஸை அடைவதற்குக் காரணமான ஞான விக்ஞானங்களை கெடுக்கின்ற(காமத்தை)தை உன்னிடத்திலிருந்து நீக்கிவிடு என்பது பொருள்.

முதலில் இந்திரியங்களை அடக்கி காமமாகிய சத்ருவை நீக்கு என்று முன்பு கூறப்பட்டது. அங்கு எதை ஆச்ரயித்து காமத்தை நீக்க வேண்டும் என்று கூறுகிறார்.

பண்டிதர்கள் பரிச்சின்னமாயும் பாஹ்யமாயும் உள்ள ஸ்தூல சரீரத்தைக் காட்டிலும், சூக்ஷ்மதன்மையும், உள்ளே இருக்கும் தன்மை யும், வியாபகத் தன்மையும் இருப்பதால் சுரோத்ராதி பஞ்ச இந்திரியங் கள் மேலானது என்று கூறுகிறார்கள்.

அவ்வாறேஇந்திரியங்களைக் காட்டிலும் சங்கல்பவிகல்பக ஆத்மகமான மனது மேலானது. அவ்வாறேமனதைக் காட்டிலும் நிச்சயாத்மகமான புத்தி மேலானது.

இவ்வாறு எவர் (தேஹம் முதல் புத்தி ஈறாக உள்ள பதார்த்தங்களில் அந்தர்யாமியாய் இருக்கிறதோ, எந்த காமமானது இந்திரியாதிகளை ஆசிரயித்து ஞானத்தை மறைப்பதால் தேஹியை மோஹமடையச் செய்கின்றது என கூறப்பட்டதோ அது புத்தியின் த்ருஷ்ட்டா பரமாத்மா.

இவ்வாறு புத்தியைக் காட்டிலும் ஆத்மா மேலானது என்று அறிந்து ஆத்மாவை(மனதை) ஆத்மாவினால் (மனதினால்) என்றால் நல்ல பண்படுத்தப்பட்ட சுத்த மனதினால் நன்றாக சாந்தப்படுத்துதல் என்பது பொருள்.

ஹே மஹாபாஹோ! ஜெயிப்பதற்கரிய காமரூபமான சத்துருவை தியாகம் செய்து என்றால் மிகவும் கஷ்ட்டப்பட்டு, அறிவதற்கு கடினமான விசேஷணங்களுடன் கூடிய காமத்தை நாசம் செய்ய வேண்டும் என்பது.