(ச.பா) சுகேசர் என்பவர் அப்பெயரை உடையவர். பரத்வாஜரின் மகன் பாரத்வாஜர். சிபியினுடைய மகன் சைப்பியர், சத்தியகாமர் பெயராலேயே அவ்வாறு விளங்குபவர். சௌர்யாயணி என்பவர் சூரியனின் பேரர். இங்கு வந்துள்ள தீர்க்கம் வேதவழக்கு. கார்க்கியர் என்பவர் கர்க்க கோத்திரத்தில் உண்டானவர். கெளசல்யர் என்ற பெயரையுடைய அச்வலயரின் மகன் ஆச்வலாயனர். பிருகு கோத்திரத்தில் உண்டானவர் பார்க்கவர். விதர்ப தேசத்தில் இருப்பவர் வைதர்ப்பி கபந்தி என்று ஒருவர் பெயர். காத்தியாயனி மகன் காத்யாயனன். இதை கத்யாயனர் மகன் காத்யாயனன் என்று சொல்லுவதும் உண்டு. இவருக்கு பிரபிதாமகர் இருக்கிறார். இவர்கள் யாவரும் அபரபிரஹ்மத்தை பிரஹ்மமாக எண்ணி அனுஷ்டானத்தில் இருக்கும் பிரஹ்மநிஷ்ட்டர்கள் ஆவர். இவர்கள் பரப்பிரஹ்மத்தை அறிய விரும்பி அது என்ன? எது நித்தியமோ அது அறியத்தக்கது என தீர்மானித்து அதை அடைவதின் பொருட்டு நம் விருப்பம்போல் முயற்சிப்போம் என்று முயற்சித்து அதை அடைவதற்கு இந்த ஆச்சாரியரே தகுந்தவர். இவரே அதை எல்லாம் நமக்குக் கூறுவார் என்று ஆச்சாரியரை அடைந்தார்கள். எவ்வாறு? அவர்கள் சமித்சுமையை கையில் ஏந்திக்கொண்டு ஷட்குணைஷ்வர்ய சம்பன்னராயும் பூஜிக்கத்தகுந்தவராயும் உள்ள பிப்பலாத ஆச்சாரியரை அடைந்தார்கள்.

(ச.பா) இவ்வாறு தன்னை அடைந்தவர்களைப் பார்த்து குருவான பிப்பலாத மகரிஷி கூறலானார். நீங்கள் முன்பே தபஸ்விகளாக இருப்பினும் மறுபடியும் இந்திரியங்களை அடக்குபவர்களாயும் அதிலும் விசேஷமாக பிரஹ்மசரியத்தோடும், ஆஸ்திக்கிய புத்தியோடும், மிகுந்த ஆதரவோடு ஒருவருஷ காலம் நன்கு குருசுச்ருஷை செய்துகொண்டு இருப்பீர்களாக. அதன்பின் எவருக்கு என்ன விருப்பம் உண்டோ அதை மீறாமலும் எவருக்கு எந்த விஷயம் அறியவேண்டும் என்ற எண்ணம் உள்ளதோ அந்த விஷயமான கேள்விகளை கேட்பீர்களாக. உங்கள் கேள்விகளுக்கு பதிலை அறிவேனேயானால் கூறுகிறேன். இங்கு “यदि” (ஆனால்) என்ற சொல் அவருடைய கர்வமின்மையை காட்டுவதற்கு வந்ததேயன்றி அவருடைய அக்ஞானம், சம்சயம் இவைகளை குறிப்பிடுவது அல்ல. நீங்கள் கேட்கும் எல்லா கேள்விகளுக்கும் விடை அளிப்பேன் என்பதே பொருள்.

பிறகு ஒரு வருஷம் கழித்து காத்தியாயனனான கபந்தி குருவை அணுகி வினாவினான். பகவானே இந்த பிராஹ்மணர்கள் முதலான பிரஜைகள் எதனிடம் இருந்து உண்டாகின்றனர் என்று கேட்டான். அபரவித்தை, கர்மா இவைகள் இணைந்து செய்யப்பட்டால் அதனால் எந்த காரியம் உண்டாகும். அவர்களுக்கு ஏற்படும் கதி (வழி) என்ன? என்று அந்த அர்த்தமாய் இந்த கேள்வி கேட்கப்படுகிறது.

(ச.பா) இவ்வாறு தன்னை கேட்ட காத்தியாயனரின் பொருட்டு பிப்பலாதர் கூறலானார். அவருடைய சந்தேஹத்தை நீக்குவதற்காக கூறலானார். சர்வாத்மாவாய் இருக்கும் பிரஜாபதியானவர் (ஹிரண்யகர்பர்) தனக்கு பிரஜைகளை உண்டாக்க வேண்டும் என்ற எண்ணத்துடன் இந்த ஜகத்தைப் படைப்பேன் என்று எண்ணினார். அவர் சொன்னதை சொன்னபடி செய்பவர். ஆதலால் அந்த பாவத்தால் பாவிக்கப்பட்டவராக ஆகி கல்பாதியில் படைக்க வேண்டிய பிரஜைகளுடையவும், ஸ்தாவர ஜங்கமங்களுடையவும், பதியாய் இருந்துகொண்டு ஜன்மாந்தரத்தில் உண்டான ஞானத்தோடும், சுருதியினால் பிரகாசப்படுத்தப்பட்ட அர்த்த விஷயத்தோடும் ஆலோசித்தார். அதாவது இதுவே இங்கு தவம் என்று கூறப்பட்டது.

பிறகு அவர் இவ்வாறு தவம் இயற்றி சுருதியுக்தமான ஞானத்தை ஆலோசித்து ஸ்ருஷ்ட்டிக்கு சாதன பூதமான இரட்டையை உண்டாக்கினார். செல்வமாகிற சோமனான அன்னத்தையும், அதை சாப்பிடும், பிராணனான அக்னியையும், அதாவது அக்னி சோமர்கள் என்ற இவர்களைப் படைத்தார். எனக்கு அன்ன பூதமான இவர்கள் பலவிதமான பிரஜைகளை உண்டாக்குவார்கள் என்று சிந்தித்து அண்ட உற்பத்திக் கிரமமாய் சூரியசந்திரர்களை படைத்தார்.

ச.பா) அங்கு சூரியனே பிராணனான அத்தா (சாப்பிடுபவனான) அக்னியாவன். சாப்பிடப்படுவதே சந்திரன். அந்த சந்திரனின் ரூபமான சொரூபங்களே அன்னமாகும். அதுவே சந்திரன் என்று கூறப்பட்டது. அவைகளில் ஒன்று சாப்பிடுவதாயும், மற்றொன்று அன்னமாயும், இரட்டையாக ஆயிற்று. பிரஜாபதி ஒருவர். இந்த பேதம் குணத்தைப் பிரதானமாகக் கொண்டு செய்யப்பட்டது. எவ்வாறு? எனில் இந்த தானியங்களோ, அன்னமோ, இவையாவும் ஸ்தூலமாயோ, சூக்ஷ்மமாயோ இருப்பினும் அன்னமான“रयिः”என்றே கொள்ளவேண்டும். எனவே இவ்வாறு இரண்டாக பகுக்கப்பட்ட எந்த மூர்த்தங்கள் உண்டோ அந்த அமூர்த்தத்தில் இருந்து உண்டான ரூபமேயாகும். அதில் மூர்த்தமானவை அன்னம் என்று கூறப்பட்டு உள்ளது. ஏனெனில் அமூர்த்தத்தினால் உண்ணப்படுவதால்,

(ச.பா) (அ.கை) எனவே அமூர்த்தமான பிராணன் முற்கூறப்பட்ட எல்லாவற்றையும் சாப்பிடும் அத்தாவாக ஆகும். எவ்வாறு?

(ச.பா) பிறகு உதிக்கின்ற சூரியனானவன், அதாவது மேலே வரக்கூடிய சூரியன் பிராணிகளின் கண்களுக்கு விஷயமாக வந்துகொண்டு, கிழக்கு திசையை தன்னுடைய பிரகாசத்தால் வியாபித்துக்கொள்கிறான். இத்தகைய தன்னுடைய வியாப்தியால் கிழக்கு திசையில் உள்ள எல்லா பிராணிகளின் பிராணன்களையும், தன் சொரூபத்தைப் பிரகாசப்படுத்தும் கிரணங்களில் நிலைநிறுத்திக் கொள்கிறான். அதாவது தன்னுடைய ஆத்ம பூதங்களாய் செய்துகொள்கிறான் என்பது பொருள். அவ்வாறே தெற்கு திசையில் நுழையும் பொழுதும், வடக்கு திசையில் நுழையும் பொழுதும் தனக்கு கீழ் உள்ள திசையில் பிரவேசிக்கும் பொழுதும், மேல் திசையில் பிரவேசிக்கும் பொழுதும், கோண திசைகளிலும், அவாந்திர திசைகளிலும், பிரவேசிக்கும் பொழுதும், மேலும் மிச்சமுள்ள யாவற்றையும் பிரகாசப்படுத்தும் பொழுதும் தன்னுடைய பிரகாச வியாப்தியால் எல்லா திக்குகளில் உள்ள பிராணிகளின் பிராணன்களையும், தன்னுடைய பிரகாசமான கிரணங்களில் நிலைநிறுத்திக் கொள்கிறான்.

அந்த இந்த அத்தாவான பிராணன் சர்வாத்மாவாய் வைஸ்வானரனாயும் விஸ்வத்தையே ஆத்மாவாகக் கொண்டமையால் விஸ்வரூபனாயும், பிராணனாயும், அக்னியாயும், அவனே அத்தாவாயும் இருந்து கொண்டு ஒவ்வொரு நாளும், ஒவ்வொரு திசையிலும் மேல்கிளம்பி எல்லா திசைகளையும் தன்னால் வியாபிக்கப்பட்டதாக செய்கின்றான். இங்கு கூறப்பட்ட பொருளே மந்திரங்களாலும் கூறப்பட்டு உள்ளது.

(ச.பா) விஸ்வரூபனாயும், சர்வ சொரூபனாயும், கிரணங்களோடு கூடினவனாயும் உண்டான பிரக்ஞானத்தோடு கூடினவனாயும், எல்லா பிராணன்களுக்கு ஆச்ரய பூதனாயும் ஜோதிஸ் ஸ்வரூபனாயும், தனக்கு இரண்டாவது அற்றவனாயும், எல்லா பிராணிகளுக்கும் கண்ணாய் விளங்குபவனாயும், எரித்தல் என்ற செயலை உடையவனாயும், உள்ளவனான தன்னுடைய ஆத்ம ஸ்வரூபமான சூரியனை விக்ஞானவான்களான பிரஹ்ம வித்துக்கள் அறிகின்றனர். இவன் யார்? எவனை வித்வான்கள் அறிந்தனர்? அநேக கிரணங்களோடு கூடியவனும், அநேகவித பிராணிபேதமாய் உள்ள பிரஜைகளின் பிராண பூதமான இந்த சூரியன் உதிக்கிறான் என்று அறிகின்றனர்.

(ச.பா) எந்த இந்த சந்திரன் என்ற அன்னமயமான மூர்த்தியும், (ஸ்தூலமும்), அமூர்த்தமான (சூக்ஷ்மம்) பிராணனான அத்தாவும், ஒருவனாகவே இருப்பினும், இந்த இரட்டையான எல்லா பிரஜைகளையும், எவ்வாறு உண்டாக்குகிறான் என்று இந்த மந்திரத்தால் கூறப்படுகிறது.

(ச.பா) இந்த ஒரு சம்வத்சரம் என்பதே பிரஜாபதியாவான். ஏனெனில் அவனாலேயே இந்த சம்வத்சரம் கடத்தப்படுகிறது. சூரியன், சந்திரன் இவர்களின் கதியால் உண்டாகிக் கழிக்கப்படும் திதி, பகல், இரவு இவைகளின் சமுதாயமே அன்றோ சம்வத்சரம் என்பது. இதைக்காட்டிலும் ரயி என்ற அன்னமும், பிராணன் என்ற அத்தாவும் வேறுபட்டது அல்ல. எனவே இந்த மிதுனாத்மகமே (இரட்டை சொரூபமே) பிரஜாபதி அல்லது சம்வத்சரம் என்று கூறப்படுகிறது. அது எவ்வாறு? எனில் இந்த சம்வத்சரமான பிரஜாபதிக்கு தக்ஷிணம், உத்திரம் என்ற இரண்டு மார்க்கங்கள் உண்டு. அவையாவன மிகப் பிரசித்தமாயும், ஆறு மாதங்களைத் தனக்கு கணக்காகும் லக்ஷணமாயும், இரண்டு அயனங்கள், அவை தக்ஷிணாயணம், உத்தராயணம் எனப்படும். இந்த வழியாக செல்லும் சூரியன் கேவல கர்மமார்க்கத்தை அனுசரிப்பவர்களுக்கும், ஞானத்தோடு கூட கர்மாக்களை செய்பவர்களுக்கும் உகந்த லோகங்களைக் கல்பிக்கிறான்

(ச.பா) அது எவ்வாறு எனில்? பிராஹ்மண மந்திரங்களில் இந்த த்விதீயையால் அதை உபாசிக்கிறான் என்று கூறப்படுகிறது. இங்கு அதை என்ற இடத்தில் வந்துள்ள “தத்” என்ற சப்தம் கிரியா விசேஷணம் ஆகும். இவர்கள் இஷ்ட்டாபூர்த்தங்களை நாம் செய்தோம் என்று உபாசிக்கின்றனர். அவர்கள் நித்தியத்தை உபாசிப்பது இல்லை. அவர்கள் சந்திரனிடத்தில் உண்டான அதாவது பிரஜாபதியின் இரட்டைகளில் ஒன்றான அன்னபூதமான லோகத்தை குறித்து யாகம் செய்கின்றனர். அந்த சந்திரனை இவர்கள் ரூபமாக்கிக்கொண்டு பஜித்ததால் அந்த லோகத்தை அடைந்து அதற்கான பலன்களை அனுபவித்து அது நசித்தபொழுது இந்த லோகத்தையோ அல்லது இதற்கும் கீழ்ப்பட்ட லோகத்தையோ அடைகின்றனர் என்று கூறப்பட்டுள்ளது

(ச.பா) எதனால் பிரஜைகளை விரும்பி இந்த ரிஷிகள் அந்த பிரஜாபதியின் அன்னாத்மக சொரூபத்தை அடைவதே பலமாக எண்ணி இஷ்ட்டாபூர்த்த முதலான கர்மாக்களால் யாகம் செய்கிறார்களோ அவர்கள் அதனால் தங்களால் செய்யப்பட்ட லோகமான தக்ஷிணாயனம் என்று உபலக்ஷிக்கப்பட்ட சந்திரனையே அடைகின்றனர். இவ்வாறு ரயி என்றும், அன்னம் என்றும் கூறப்பட்ட இதுவே பிதிருயாணம் என்று உபலக்ஷணிக்கப்பட்ட சந்திரனாகும். (குறிப்பு) அக்னி ஹோத்திரம், தவம், சத்தியம், வேதங்களைப் பரிபாலித்தல், அதிதிகளைப் பூஜித்தல், வைஸ்வதேவம் இவைகள் இஷ்ட்டம் எனப்படும். குளம், கிணறு, தடாகம், தேவதைகளின் கோவில்கள், அன்னதானம், நந்தவனத்தை வளர்த்தல் இவைகள் பூர்த்தம் எனப்படும்.

(ச.பா) மேலும் உத்திராயணத்தால் பிரஜாபதியின் அம்சமான அத்தாவாயும், பிராணமாயும் உள்ள ஆதித்தியனை உபாசிக்கின்றனர். எதனால்? எவ்வாறு எனில் இந்திரிய ஜயத்தாலும், விசேஷமாய் பிரஹ்மசரியத்தாலும், ஆஸ்திக்க புத்தியோடும், சாஸ்திரங்களில் விஸ்வாசத்தோடும், பிரஹ்ம வித்தையாலும், பிரஜாபதியினுடைய ஆத்மவிஷயமாய் உள்ள பிராணனான சூரியனை ஜகத்ஸ்திதிக்கு காரணமாய் உள்ள சூரியனை நான் அவனாகவே இருக்கிறேன் என்று அறிந்து தியானம் செய்பவர்கள் அந்த சூரியனையே அடைகின்றனர்.

(ச.பா) இவனே எல்லாப் பிராணன்களுக்கும் சாமானியமான ஆச்ரயமானவன். அதுவே நாசமற்ற அம்ருதம். அதுவே பயம் அற்றது. சந்திரனுடைய வளர்ச்சி, தேய்வு போல் பயம் அற்றது. இதுவே உத்தமமான கதி, இதுவே வித்யா(உபாசனா)வான்களுக்கும், உபாசனையோடு கூடிய கர்மிகளுக்கும், உத்தம கதியாகும். இந்த சூரியனை அடைந்தவர்கள் கேவல கர்மிகளைப் போல் மறுபடியும் திரும்பிவருவது இல்லை. எனவே அவித்வான்கள் இந்த சூரியனிடம் இருந்து தடை செய்யப்படுகின்றனர். எனவேதான் அவித்வான்கள் இந்த சம்வத்சர ஆத்மாவான பிராணனை அடைவது இல்லை. அந்த சம்வத்சரமான காலாத்மா இவ்வாறு அவித்வான்களுக்கு தடை செய்யப்பட்டுள்ளது. இந்த அர்த்தத்திலேயே இந்த சுலோகம் வந்துள்ளது.

(ச.பா) இந்த சம்வத்சர ஆத்மாவான ஆதித்யனுக்கு ஐந்து ருதுக்கள் பாதங்களாக உள்ளன. அந்த இந்த ஐந்து பாதங்களால் இவன் சுழன்று கொண்டு இருக்கின்றான். ஹேமந்தம், சிசிரம், என்ற ருதுக்களை ஒன்றாகச் செய்து ஐந்து என்று கல்பனை செய்யப்பட்டுள்ளது. எல்லாவற்றையும் உண்டுபண்ணுவதால் அவனுக்கு தந்தையின் தன்மை, அவன் பன்னிரெண்டு மாதங்களையும் தன்னுடைய ஆகாரமாய் (உருவமாய்) கொண்டுள்ளான். அல்லது பன்னிரெண்டு மாதங்களையும் தனக்கு அவயவங்களாகக் கொண்டுள்ளான் என்றும் பொருள் கொள்ளலாம். தேவலோகத்தைக் காட்டிலும் மேலே உள்ள மூன்றாவது லோகத்தின் நடுப்பகுதியில் தண்ணீர் மயமாக இவன் இருக்கிறான் என்று காலத்தை அறிந்தோர் கூறுவர்.

(ச.பா) மற்றும் சிலர் காலத்தை அறிந்தவர்கள் இவன் மிகுந்த நிபுணனும், சர்வக்ஞனும் ஆவன். ஏழு குதிரைகளின் ரூபமான சக்கரத்தில் எப்பொழுதும் சுழன்று கொண்டு இருப்பவனும், அதில் ஆறு ரிதுக்களும், ஆரக்கால்கள் போல் இணைக்கப்பட்டுள்ளன. இதுவே ஜகத் என்றும் கூறுகின்றனர். இந்த ஜகத் சக்கரத்தின் குடத்தில் ஆரக்கால்கள் இணைக்கப்பட்டுள்ளது போல் இணைக்கப்பட்டுள்ளது என்றும் கூறுவர்.

(ச.பா) இது ஐந்து கால்களோடும், பன்னிரெண்டு ஆகிருதிகளோடும், அல்லது ஏழு சக்கரத்தோடும், ஆறு ஆரக்கால்களோடும், எப்படி இருப்பினும் காலாத்மாவான சம்வத்சரரூபமான பிரஜாபதி சந்திர சூரிய லக்ஷணத்தோடு கூடி இருப்பினும் நிச்சயமாக ஜகத்திற்குக் காரணம்.

(ச.பா) (அ.கை) எந்த சம்வத்சரரூபமான பிரஜாபதியின் இடத்தில் இந்த பிரபஞ்சம் இணைக்கப்பட்டுள்ளதோ அந்த பிரஜாபதியானவர் தன்னுடைய அவயவமான மாதத்தில் முழுவதும் பரிசமாப்த்தவராக இருக்கிறார்.

(ச.பா) அந்த மாதமே முற்கூறப்பட்ட லக்ஷணமான இரட்டை ஆத்மகமான பிரஜாபதியாய் விளங்குகிறது. அந்த பிரஜாபதியின் ஒரு பாகம் கிருஷ்ணபக்ஷம். அதுவே “ரயி”: எனப்படும் அன்னமான சந்திரன். மற்றொரு பாகம் பிராணரூபமான சுக்லபக்ஷம், அந்தப் பிராணனே அத்தாவான சூரியன். எனவே அந்த சுக்லபக்ஷாத்மாவான பிராணனை மகரிஷிகள் எல்லாமாய் பார்க்கின்றனர். அதனால் பிராண தர்சிகளான இந்த மகரிஷிகள் கிருஷ்ணபக்ஷத்தில் தமக்கு இஷ்ட்டமான யாகங்களை செய்தபோதிலும் கூட சுக்லபக்ஷத்திலேயே செய்கின்றனர். ஏனெனில் பிராணனின் இன்று வேறுபட்ட கிருஷ்ணபக்ஷத்தை அவர்கள் பார்ப்பது இல்லை. எனவே அவர்கள் கிருஷ்ணபக்ஷத்தில் செய்தபோதிலும் அது சுக்லபக்ஷத்தில் செய்தது போல் ஆகிறது. அவ்வாறே மற்றவர்கள் பிராணனை பார்க்காததால் அதர்சன லக்ஷணமான கிருஷ்ணமான ஆத்மாவையே பார்க்கின்றனர். எனவே இவர்கள் சுக்லபக்ஷத்தில் யாகங்களை செய்த போதிலும், கிருஷ்ணபக்ஷத்தில் செய்தவர்களாகவே ஆகின்றார்கள்.

(ச.பா) வெளி

(ச.பா) (அ.கை) இவ்விதம் க்ரமமாக பரிணாமத்தை அடைந்த அது -

(ச.பா) வெளி

(ச.பா) வெளி

(ச.பா) வெளி

(ச.பா) (அ.கை) எது ஆதித்யனை உபலக்ஷணம் செய்து உத்தராயணம் என்று கூறப்பட்டதோ, பிராணாத்ம பாவமானது மிகவும் சுத்தமானது. இது சந்திர ப்ரஹ்ம லோகம் போல் அழுக்காறு கொண்டதோ, வளர்ச்சிதேய்வு இவைகளைக் கொண்டதோ அல்ல. இது யாருக்கு என்று கேட்பின் கூறப்படுகிறது.

(ச.பா) எவ்வாறு அநேக விருத்தமான வியவகார பிரயோஜனங்களைக் கொண்டமையினால் கிரஹஸ்தர்களுடைய பாவம் கோணலானது. அது கிரஹஸ்த தர்மத்திற்கு இன்றியமையாதது. அது இங்கு இல்லை. அவ்வாறே கிரஹஸ்தர்களுக்கு விளையாட்டு, ஊடல், போன்ற நிமித்தங்களால் பொய் சொல்லுதல் சகஜம். அது இங்கு இல்லை. அவ்வாறே வெளியில் வேறு விதமாய்த் தன்னைக் காட்டிக்கொண்டு மறைவில் வேறு விதமாக செயல்படல் மித்யா எனப்படும். இது மித்யாசாரம் என்றும் கூறப்படும். இதுவே இங்கு மாயை. அது இந்த பிரஹ்ம லோகத்தில் கிடையாது. இந்த சூரிய பிரஹ்ம லோகத்தை அடைவதற்கான அதிகாரிகளான பிரஹ்மசாரி, வானபிரஸ்தர், சந்நியாசி இவர்களுக்கு இந்த நிமித்தங்களே இல்லாததால் அவர்களுக்கு இந்த கேள்வியே வரவில்லை. அவர்களுக்கு அவர்களுடைய சாதனத்திற்கு ஒத்ததான இந்த சுத்தமான பிரஹ்மலோகம் என்று ஞானத்தோடு கூடிய கர்மவான்களின் கதி கூறப்பட்டது. முன்கூறப்பட்ட (சந்திர) பிரஹ்மலோகமானது கேவல கர்மமார்க்கத்தை அனுசரிப்பவர்களுக்கே ஆகும். முதல் பிரஸ்னம் முடிந்தது