(ச.பா) பிறகு சைப்பியனான சத்தியகாமன் கேட்டான். இப்பொழுது பராபர பிரஹ்மப்பிராப்திக்கு சாதனமாய் ஓம்கார உபாசனையை விதிக்கவிரும்பி இந்தக் கேள்வி ஆரம்பிக்கப்படுகிறது.

(ச.பா) ஹே பகவானே! மனுஷ்யர்களில் எவனொருவன் மிக அத்புதமாக உயிர் உள்ளவரை இந்த ஓம்காரத்தை அபிமுகமாக (இடையூறு இன்றி நேர்முகமாக) சிந்திப்பான். வெளிவிஷயங்களில் இருந்து உள் இழுக்கப்பட்ட கரணங்களை உடையவனாயும், ஓம்காரத்தில் சித்தத்தில் ஒருமுகப்படுத்தியவனாயும், பக்தியால் ஓம்காரத்தில் பிரஹ்ம பாவத்தை அடைந்தவனாக தியானிப்பான். ஆத்ம பிரத்யயத்தை (அதுவே பிரஹ்மம் என்ற நம்பிக்கையை இடைவிடாது) வேறு விஷயங்களில் உண்டான நம்பிக்கையை தகர்த்து காற்று அற்ற இடத்தில் உள்ள தீபத்தின் சிகைபோல் இருத்தல் அபித்தியானம் என்ற சொல்லுக்கு பொருளாகும். சத்தியம், பிரஹ்மசரியம், அஹிம்சை பிறர்பொருளை நாடாமை தியாகம், சந்நியாசம், சௌசம், சந்தோஷம், மாயாவித் தன்மையான கபடம் இன்மை என்பன போன்ற அநேக யமநியமங்களால் அனுக்கிரஹிக்கப்பட்டவனாகி எவன் ஒருவன் உயிர் உள்ளவரை முற்சொன்னபடி ஓம்காரத்தைத் தியானம் செய்கிறான். ஞான, கர்மாக்களால் ஜெயிக்கத்தக்க, அடையத்தக்க பல லோகங்கள் உள்ளன. அவைகளுள் இந்த ஓம்கார அபித்தியானத்தால் எதை அடைகின்றான். (எந்த லோகத்தை அடைகின்றான்)

(ச.பா) இவ்வாறு கேட்ட சத்திய காமனின் பொருட்டு பிப்பலாதர் கூறலானார். சத்தியகாமா! நீ கேட்டதற்கு இதுதான் பதில். இந்த பிரஹ்மமானது பரம் என்றும், அபரம் என்றும், இருவகைப்படும். இதில் பரம் சத்தியமும், அக்ஷரமும் ஆகும். அபரம் என்பது புருஷன் எனப்படும். மேலும் பிராணன் எனப்படும் முதல் தோன்றலும் ஆகும். இவைகள் யாவற்றிற்கும் ஓம்காராத்மகமான ஓம்காரமே பிரதீகம் ஆகும். பரப்பிரஹ்மமானது சப்தம் முதலான உபலக்ஷணங்களால் அறியப்படமுடியாதது. அது சர்வதர்ம விசேஷங்களும் அற்றது. அது இந்திரிய கோசரமாய் இல்லாததால் மனதாலும் அறிந்து கொள்ள முடியாதது. இந்நிலையில் விஷ்ணு முதலான பிரதிமைகளின் ஸ்தானத்தில் இருக்கும் இந்த பிரணவத்தில் பக்தியினால் உண்டான பிரஹ்மபாவத்தோடு தியானம் செய்பவர்களுக்கு அது அருள் செய்கிறது என்று சாஸ்திரப் பிரமாணங்களால் புரிந்துகொள்ளப்படுகிறது. அவ்வாறே அபரப்பிரஹ்மமும் ஆகும். எனவே பராபர பிரஹ்மங்கள் ஓம்காரம் என்று உபசாரமாகக் கூறப்படுகிறது. எனவே இவ்வாறு வித்வானானவன் அறிந்து ஆத்மப்பிராப்திக்கு சாதனமாய் ஓம்காரத்தை அபித்தியானம் செய்வதால் பராபர பிரஹ்மங்களில் ஏதாவது ஒன்றை அடைந்தவனாக ஆகின்றான். பிரஹ்மத்தை உணர்வதற்கு ஓம்காரம் மிக நெருக்கமான விரும்பத்தக்க உபாயம் ஆகும்.

(ச.பா) அந்த சாதகன் இவ்வாறு ஓம்காரத்தின் சகல மாத்திரா விபாகங்களையும் அறியாது இருப்பினும் ஓம்காரத்தினுடைய அபித்தியான பிரபாவத்தால் மேன்மையான கதியையே அடைகிறான். இந்த ஏகதேச ஒம்கார வைகுண்யத்தை பற்றியிருந்த போதிலும், ஓம்காரத்தை சரணமாக அடைந்தமையால் கர்மா ஞானம் என்ற இரண்டிலிருந்தும் பிரஷ்ட்டனாகி துர்கதியை அடைந்து விடுவது இல்லை. அப்பொழுது அவன் என்ன ஆகிறான்? அவன் ஓம்காரத்தின் ஒரு மாத்திரா விபாகத்தை அறிந்தவனாய் இருப்பினும் கேவலம் ஏகமாத்திரமாய் முற்சொன்னபடி அபித்தியானம் செய்வதால் சம்போதனம் செய்யப்பட்டவனாகி நன்கு தூண்டப்பட்டவனாகி, சீக்கிரமாகவே மறுபடியும் பூமியில் உண்டாகிறான்.

(ச.பா) பூலோகம் எனில் என்ன? மனுஷ்யலோகம். லோகத்தில் எத்தனையோ விதமான ஜன்மாக்கள் உண்டு. அதில் இந்த ஓம்கார உபாசகனை அந்த உபாசனை மனுஷ்யலோகத்தையே அடைவிக்கின்றது. அது எது எனில் அது ரிக்வேத ரூபமான ஓம்காரத்தின் முதல் மாத்திரை. அதை அபித்தியானம் செய்பவன் அந்த அபித்தியானத்தால் கிடைத்த இந்த மனுஷ்ய ஜன்மாவில் பிராஹ்மண சிரேஷ்ட்டனாகி தவத்தாலும் பிரஹ்மசரியத்தாலும் சிரத்தையாலும் உயர்ந்த தன்மையை அடைந்து மஹிமைகளை அதாவது அனுபூதியை அடைகிறான். இவ்வாறு யோக பிரஷ்ட்டனானவன் சிரத்தை அற்றவனாயும் விருப்பம் போல் சஞ்சரிப்பவனாயும் ஆகி ஒரு போதும் துர்கதியை அடைவது இல்லை.

(ச.பா) மேலும் ஒரு சாதகன் ஓம்காரத்தின் இரண்டு மாத்திரவிபாகங்களை அறிந்தவனாகி இரண்டாவது மாத்திரையோடு கூடின ஓம்காரத்தை சொப்பன ஆத்மகமான மனசில் தியானம் செய்வானேயானால் அவன் சோமனை தேவதையாகக் கொண்ட யஜுர்வேத சாரமான இரண்டாவது மாத்திரையை ஏகாக்ரசித்தத்துடன் தியானம் செய்ததால் அங்கு ஆத்மபாவம் பெற்று சோமலோகத்தை அடைகிறான். இவ்வாறு இரண்டாவது மாத்திரா சம்பன்னனானவன் இந்த சரீரம் விழுந்தபோது அந்தரிக்ஷத்திற்கு ஆதாரமாயும், இரண்டாவது ஓம்கார மாத்திரா ரூபமாயும் உள்ள யஜுர் வேதத்தால் மேலே சோம லோகத்திற்கு கொண்டு செல்லப்பட்டு மிக அழகிய ஜன்மாவை அடைவிக்கிறது யஜுர் வேதம் என்பது பொருள். அவன் அந்த சோமலோகத்தில் விபூதியை அனுபவித்த பிறகு மறுபடியும் மனுஷ்ய லோகத்திற்கே திரும்பி வருகிறான்.

(ச.பா) ஒருவன் இந்த ஓம்காரத்தை மூன்று மாத்திரையோடு அதாவது மூன்று மாத்திரைகளின் விஷய விக்ஞானத்தோடு கூடியதாக இந்த ஓம் என்ற அக்ஷரத்தால் சூரியாந்தர்கதமான பரம புருஷனை இந்தப் பிரதீகம் கொண்டு தியானம் செய்யவேண்டும். இந்த அபித்தியானத்தால் இந்த ஓம்காரத்திற்கு பிரதீகத்தன்மையால் ஆலம்பனத்துவம் ஏற்படுகிறது. இவ்வாறு இந்த ஓம்காரத்திற்கு பரமாயும், அபரமாயும் உள்ள பிரஹ்மத்திற்கு அபேதமாய் விளங்குவது என்பது இரண்டாவது ஆதேசம். இது பாதிக்கப்படும் என்றால் வேறு விதமாக கூறுவோமேயானால் மூன்றாவது அபித்தியானத்தால் அதற்கு கரணத்துவம் ஏற்படுகிறது. அப்படி இருப்பினும் இப்போதைய நடைமுறையைப் பின்பற்றி மூன்று மாத்திரைகளோடு கூடிய பரமபுருஷனையே அது குறிக்கிறது என்ற இரண்டாவதே கொள்ளத்தக்கது ஆகும். இது குலத்தின் பொருட்டு ஒருவனைத் தியாகம் செய்யலாம் என்ற நியாயத்திற்கு ஒப்பானது. அந்த மூன்றாவது மாத்திரா ரூபமானது தேஜஸ்ஸான சூரியனில் நிலைபெற்றதாக ஆகிறது. அதை அவ்வாறு தியானிப்பவன் மரணமடைந்தாலும் சூரியலோகத்திலிருந்து சோமலோகத்தை அடைகிறான் என்பது போல் புணராவிர்த்தியை அடைவது இல்லை. ஆனால் சூரியனிடத்திலேயே நிலைபெற்றவன் போல் ஆகிறான்.

(ச.பா) எவ்வாறு வயிற்றைகாலாக உடைய சர்ப்பமானது தன்னுடைய மேல்தோலாகிய சட்டையிலிருந்து விடுபட்டதாகி சட்டை உறித்த பாம்பானது மறுபடியும் புதிதாக ஆகிறதோ இந்தத் திருஷ்ட்டாந்தம் போலே இவ்வாறு தியானித்தவன் பாம்பின் சட்டை போன்ற அசுத்தங்களிலிருந்து (பாபங்களிலிருந்து) விடுபட்டவனாகி மூன்றாவது மாத்திரையாகிய சாமரூபத்தால் ஹிரண்யகர்பனின் சத்திய லோகமான பிரஹ்ம லோகத்திற்கு கொண்டு செல்லப்படுகிறான். அந்த ஹிரண்யகர்ப்பன் சம்சாரிகளான சர்வ ஜீவர்களுக்கும் ஆத்ம பூதமானவன். அவன் லிங்க ரூபமான அந்தராத்மாவாகி விளங்குகிறான். அந்த லிங்காத்மாவில் எல்லா ஜீவன்களும் இணைக்கப்பட்டுள்ளன. (அவனே சூத்திராத்மா) எனவே அவன் ஜீவகனன். இவ்வாறு அந்த த்ரிமாத்ர ஓம்காரத்தை அறிந்த வித்வான் இந்த ஹிரண்ய கர்ப்பனிடத்தில் இருந்துகொண்டு பரமான, பரமாத்மா எனப்படும் எல்லா சரீரங்களிலும் நுழைந்து புரத்தில் வசிக்கும் அவனை அதே தியானத்துடன் பார்க்கிறான். கூறப்பட்ட இந்த அர்த்தத்தை விளக்கும் இரு மந்திரங்கள் வருபவை.

(ச.பா) ஓம்காரத்திற்கு அகார, உகார, மகாரம் என்ற மூன்று எண்ணிக்கை உடைய மாத்திரைகள் உண்டு. அவை மிருத்யுவோடு கூடினவை. அவை மிருத்யுவிற்கு கோசரம் ஆகாதவை என்பது இல்லை. மிருத்யுவிற்கு கோசரமானவை என்பதே பொருள். அவை ஆத்மாவின் தியானக் காரியங்களில் பிரயோகிக்கப்பட்டுள்ளன.மேலும் அவை ஒன்றோடு ஒன்று இணைந்தவை. சம்பந்தமானவை. பிரிந்தவை அல்ல, ஏன் எனில் ஒரே விஷயத்தில் விசேஷமாய் பிரயோகிக்கப்பட்டவை. அவை பிரிந்தது என்றாலும் ஒன்றுக்கொன்று சம்பந்தப்படாதவை அல்ல.

(ச.பா) இவ்வாறு கூறில் என்ன பொருள் எனில் விசேஷமாய் ஒரு விஷயத்தில் தியானம் செய்யும்பொழுது மூன்று காரியங்களில் அதாவது பாஹ்யம், ஆப்யந்தரம், மத்யமம் எனப்படும் ஜாக்ரத் சொப்பன, சுழுத்தி ஸ்தானங்களில் உள்ள புருஷனை அபித்தியானம் செய்யும் லக்ஷணமான யோகக்கிரியைகளில் தியான காலத்தில் பிரயோகம் செய்யப்பட்ட பொழுது அவ்வாறு தியானம் செய்பவன். (செய்யும் யோகி) ஓம்காரத்தின் பொருளை கூறப்பட்ட விபாகத்துடன் அறிந்த யோகி தன் நிலையிலிருந்து அசைவது இல்லை. அவனுக்கு எவ்வித சலனமும் உண்டாவது இல்லை. ஏனெனில் ஜாக்ரத், சொப்பன, சுழுத்தி ஸ்தான புருஷன் அந்தஸ்தான மாத்திரைகளுடன் கூட ஓம்கார ரூபத்துடன் அவரால் பார்க்கப்பட்டான். அவ்வாறு பார்த்த சர்வபூதாத்மகமான ஓம்காரமயமான வித்வான் ஏன் சலிப்பான், எதில் சலிப்பான்.

(ச.பா) (அ.வை) மேலே கூறிய இரண்டாவது மந்திரமானது சம்பூர்ண அர்த்தத்தை சங்கிரஹம் செய்வதாகிறது.

(ச.பா) ரிக்வேதத்தால் மனுஷ்ய லோகமான இந்த லோகம் உபலக்ஷிக்கப்பட்டது. யஜுர் வேதத்தால் சந்திரனை அதிஷ்ட்டானமாகக் கொண்ட அந்தரிக்ஷ லோகம் உபலக்ஷிக்கப்பட்டது. சாமவேதத்தால் எந்த பிரஹ்ம லோகம் உண்டோ அது உபலக்ஷிக்கப்பட்டது. இவ்வாறு மூன்றையும் கவிகளான வித்தையுடன் கூடிய மேதாவிகள் அறிவர். அவித்வான்கள் அறிவது இல்லை. இவ்வாறு முவ்வித லோகங்களையும், ஓம்காரத்தை சாதனமாகக் கொண்டு அபரப்பிரஹ்ம லக்ஷணமான சொரூபத்தை பின்தொடர்கிற மேதாவி வித்வான்.

(ச.பா) அதே ஓம்காரத்தால் எந்த பரப்பிரஹ்மமாயும், நாசமற்றதும், சத்தியமாயும், புருஷன் எனப்படுவதும், சாந்தமாயும், எல்லாவற்றிலிருந்து விடுபட்டதும், ஜாக்ரத், சொப்பனம். சுழுத்தி என்ற விசேஷங்களுடன் கூடிய சர்வபிரபஞ்சமும் அற்றதும், அதனாலேயே முதுமை அற்றதும், மரண தர்மம் அற்றதும், இவ்வாறு முதுமை, மாறுபாடு, மரணதர்மம் இவைகள் இல்லாமையால் பயம் அற்றதாயும் உள்ள சொரூபத்தை அடைகின்றனர். (ஆகின்றனர்) எதனால் இவ்வாறு பயம் அற்றதாய் இருக்கிறதோ அதனால் அது பரம், உவமை அற்றது. அந்த ஓம்காரத்தை பிரஹ்மத்தை அடைவதற்கு சாதனமாகக் கொண்டு அதனுடன் ஒன்றிவிடுகின்றனர் என்பது பொருள். “इति” என்ற சொல் வாக்கியத்தின் பூர்த்தியை காட்டுவது என்பது பொருள்.