அனுவாதம் - ஜன சுருதியின் புத்திரன் ஜான சுருதி “ह” (ஹ) என்ற நிபாதம் இதிகாசத்தை தெரிவிப்பது ஆகும். புத்திரனின் பெளத்தரன் (பேரன்) பெளத்ராயணர். அவரே சிரத்தையுடன் பிராஹ்மணர்கள் முதலியோருக்கு தானம் அளிப்பதால் சிரத்தேயர் (சிரத்தியுடன் அளிப்பவர்) எனப்படுகிறார். அதிகமாக அளிப்பர் என்பது அதிகமாக அளிப்பது என்பது எவருக்கு ஸ்வபாவமாக உள்ளதோ அவர் பஹுதாயீ (அதிகமாக தானம் செய்பவர்). எவருடைய வீட்டில் தினசரியும் அதிகமாக சமைக்கப்படுகிறதோ “बहुपाक्यः” (பஹுபாக்ய:) அதிகம் சமைப்படுவதாகும். போஜனம் (சாப்பாடு) வேண்டுபவர்களுக்காக நிறைய அன்னம் கிரஹத்தில் சமைக்கப்படுகிறது என்பது பொருள். இவ்வாறான குணம் உடையவரான அந்த ஜான சுருதியின் சந்ததியில் பிறந்த ப்ரபெளத்ராயணர் சிறந்த தேசத்தில் ஏதோ ஒரு காலத்தில் இருந்தார்.

அனுவாதம் - அவர் எங்கும் எல்லா திக்குகளிலும், கிராமங்களிலும், நகரங்களிலும் தர்மசாலைகளில் அதாவது யாத்ரிகள் வந்து தங்கும் இடம் தர்ம சாலை எனப்படுகிறது. அதை எங்கும் நிர்மானம் செய்தார். எங்கும் அவர்களுக்கு என்னுடைய அன்னம் அந்த தர்ம சாலைகளில் தங்குபவர்கள் உணவு உட்கொள்ள வேண்டும் என்பது அபிப்பிராயம் ஆகும்.

அனுவாதம் - அ.கை - அங்கு இவ்வாறு இருக்கும்பொழுது அந்த ராஜா ஒரு தடவை கோடை காலத்தில் தன்னுடைய மாளிகையின் உபரிகையில் (மாடியில்) இருந்தார் -

அனுவாதம் - இருளில் அதாவது இரவு நேரத்தில் ஹம்சம் பறந்து சென்றது. ரிஷிகளோ, தேவதைகளோ ராஜாவினுடைய அன்னதான குணங்களால் சந்தோஷம் அடைந்து ஹம்ஸ ரூபமாகி ராஜாவின் பார்வையில் படும்படி பறந்து சென்றன. அந்த சமயத்தில் பறந்து கொண்டிருக்கும் ஹம்சங்களில் ஒன்று பின்னால் பறந்து கொண்டே முன்னால் பறக்கும் ஹம்சத்தைப் பார்த்து இவ்வாறு அழைத்தது - பார், பார் என்ன ஆச்சரியம் என்று கூறிக்கொண்டே “भल्लाक्ष! भल्लाक्ष!” (பல்லாக்ஷ, பல்லாக்ஷ) மந்தப்பார்வை உடையவனே! மந்தப்பார்வை உடையவனே! என்று ஆதரவை காண்பித்து என்ன ஆச்சரியம் என்று பார் என்றது. “भल्लाक्ष” (பல்லாக்ஷம்) என்பது மந்தப்பார்வையைக் குறிப்பதாகும். அல்லது நல்ல பிரஹ்ம ஞானத்தின் அபிமானத்துடன் இருப்பதால் முன்னால் செல்லும் ஹம்சம் தன்னை விட்டுவிடுமோ என்ற கவலை அடைந்து க்ரோத வசமாகி மந்தபார்வை உடையவன் என்று தெரிவிக்கிறது.

அனுவாதம் - ஜான சுருதியாக பெளத்ராயரின் ஜ்யோதியானது அன்னதானம் முதலியவைகளின் பிரபாவத்தால் அடையப்பட்ட பிரகாசமானது த்யுலோகத்திற்கு சமானமாக வியாபித்திருக்கின்றது. அதாவது த்விலோகத்தைத் தொடும் அளவுக்கு உள்ளது என்பது பொருள். பகலில் உள்ள ஜ்யோதி ஸுக்கு சமமானது. அதனால் அந்த ஜ்யோதியுடன் சம்பந்தப்படாதே. அதன் சங்கத்தால் அந்த ஜ்யோதி உன்னை தஹித்து விடும் (எரித்துவிடும்) என்பது பொருள். “मा प्रधाक्षीः” (மா பிரதாக்ஷீ) என்பதில் “मा प्रधाक्षीत्” (மா பரதாக்ஷீத்) என்று அறிந்துகொள்ள வேண்டும்.

அனுவாதம் - இவ்வாறு கூறிய அந்த ஹம்ஸத்திடம் மற்ற ஹம்ஸம் இவ்வாறு கூறியது- ஹே! இந்த ராஜா அதமமானவர் மேலும் பரிதாபமானவர் ஆக உள்ள அவரை எந்த மஹிமையை உடையவர் என்று அவரை பெருமைப்படுத்திய வசனம் அவரை அவமதிப்பு செய்வதற்கு ஒப்பாகும் அல்லவா? ரைக்வருக்கு சமமாகவா கூறுகிறாய்? ரைக்வர் என்பதன் பொருள். வண்டியின் கீழ் இருக்கின்றவர் என்பது பொருள். அவரைப்போல் அதாவது ரைக்வரைப் போல் கூறுவது பொருத்தமாகாது என்பது பொருள். அதற்கு மற்ற ஹம்ஸம் கூறியது - எவரைப் பற்றி கூறினாயோ அந்த வண்டியில் இருக்கும் ரைக்வர் எப்படிபட்டவர்? இப்படிக் கேட்டதற்கு பல்லாக்ஷ கூறிற்று அந்த ரைக்வர் எப்படிப்பட்டவர் என்பதைக் கூறிகிறேன் - கேள் என்று.

அனுவாதம் - எவ்வாறு உலகில் சதுரங்கம் விளையாடும்பொழுது தாயக்கட்டையில் உள்ள நான்காவது எண்ணிக்கை கிருதா எனப்படுகிறது. இதை விளையாடுபவர்கள் அந்த சதுரங்கத்தில் ஜெயித்தால் மற்ற மூன்றும் அதாவது த்ரேதாத்வாபர கவி ஆகிய பெயருடையவைகளையும் ஜெயித்ததாக ஆகின்றது. சதுரங்கத்தின் கிரதாவில் மூன்று, இரண்டு, ஒன்று என்பது உள்ளடங்கி உள்ளது. எவ்வாறு இந்த திருஷ்டாந்தமோ அவ்வாறு ரைக்வர் க்ருதாய ஸ்தானத்தில் இருக்கின்றார். ஆகையால் அந்த த்ரேதா முதலிய ஸ்தானத்தில் உள்ளவை எல்லாம் ரைக்வர் இடத்தில் சேருகின்றன. அது என்ன? உலகில் எந்த ஒரு நல்ல சுபமான தர்ம காரியம் எல்லா ஜனங்களும் (பிரஜைகளும்) செய்கின்றனரோ அவை எல்லாம் ரைக்வருடைய தர்மத்தில் அடங்கிவிடுகின்றன. அவருடைய பலத்தில் மற்ற எல்லாப் பிராணிகளுடைய பலமும் அடங்கிவிடுகின்றன என்பது பொருள்.

அனுவாதம் - அவ்வாறே மற்றவர் யாராகிலும் இவ்வாறு அறிய வேண்டியதை அறிந்தால் - அது என்ன? அந்த அறியவேண்டியது எது எனில் அந்த ரைக்வர் அறிந்தது எதுவோ அதை மற்றவரும் அறிய வேண்டியது. எவர் இதை அறிந்தாரோ அவரும் இந்தப் பிராணிகளால் செய்யப்பட்ட தர்மகாரியங்களும் அதன் பலன்களையும் ரைக்வர் போல் அடைபவர் என்பது அறியப்படுகிறது. இவ்வாறு அடைந்த ரைக்வர் அற்ற மற்றவரும் அவர் இவ்வாறு வித்வான் என்று என்னால் கூறப்பட்டது. ரைக்வரைப்போன்று கிருதாய ஸ்தானமும் ஆகின்றான் என்பது அபிப்பிராயமாகும்.

அனுவாதம் - உபரிகையில் இருந்த ராஜா ஜானஸ்ருதி பெளத்ராயணர் தன்னைக் குறித்து தாழ்மையாகவும் மற்ற வித்வான் ரைக்வர் முதலியவர்களை புகழ்ச்சி ரூபமான இவ்வாறான ஹம்ச வாக்கியத்தைக் கேட்டார். அந்த ஹம்ச வாக்கியத்தை நினைத்துக்கொண்டே (ஸ்மரித்துக்கொண்டே) அன்று இரவைக் கழித்தார்.

அனுவாதம் - அப்பொழுது வந்தனம் செய்யப்பட்ட ஸ்துதிகளுடன் கூடிய வாக்கியங்களால் படுக்கையிலிருந்து அல்லது தூக்கத்திலிருந்து விழித்துக்கொண்டே ராஜா சேவகனிடம் இவ்வாறு கூறினார் - ஓ பையா! ஓ குழந்தாய்! என்ன வண்டியின் கீழ் இருக்கும் ரைக்வருக்கு சமானமாக என்னை கூறினார்களா? இதன் தாத்பர்யம் என்னவெனில் அந்த ஸ்துதிக்கு நான் தகுதியற்றவன். அல்லது வண்டியின் கீழ் இருக்கும் ரைக்வரிடம் நான் பார்க்க விரும்புகின்றேன் என்று கூறு என்பதாகும். அந்த “इव” (இவ - போல) என்ற சப்தம் நிச்சயார்த்தம் அல்லது அர்த்தமற்றதாகக் கூறவேண்டும்.

அனுவாதம் - அந்த சேவகன் ரைக்வரை அழைத்துவர விரும்பும் ராஜாவின் அபிப்பிராயத்தை அறிந்து இவ்வாறு கூறினான்- அந்த வண்டியின் கீழ் இருக்கும் ரைக்வர் எவ்வாறு இருப்பார் என்று. ராஜா இவ்வாறு அவரை அழைத்துவர இச்சித்து ரைக்வருடைய அடையாளம் தெரிந்துகொள்ள விரும்பியவனுக்கு இவ்வாறு கூறினார்- அவர் கூறியது அந்த பல்லாக்ஷனுடைய வசனங்களையே கூறினார். (5, 6)

அனுவாதம் - அதை நினைவுபடுத்தி -

அனுவாதம் - அந்த சேவகன் நகரம். கிராமங்களில் தேடியும் ரைக்வரை அறியவில்லை. (ரைக்வர் கிடைக்கவில்லை) என்று திரும்பிவந்தான். ராஜாவானவர் அந்த சேவகனைக் குறித்துக் கூறினார் - ஏகாந்தமான காட்டிலோ அல்லது நதிக்கரைகளிலோ அல்லது தனியான இடத்திலோ எங்கு பிரஹ்ம வேதாக்களை தேட முடியுமோ அங்கு சென்று தேடு என்றார்.

அனுவாதம் - அ.கை - இவ்வாறு கூறப்பட்டபின்

அனுவாதம் - சேவகன் ஜன நடமாட்டம் இல்லாத இடத்தில் தேடி வண்டியின் கீழ் தேடியபின் அவரைப் பார்த்து நிச்சயமாக அந்த வண்டிக்காரன் ரைக்வராகத் தான் இருக்கவேண்டும் என்று நிச்சயம் செய்து அவர் அருகில் அமர்ந்தான். அப்பொழுது ரைக்வரிடம் கேட்டான்- ஹே பகவானே! நீங்கள் தான் வண்டிக்கார ரைக்வரா? என்று. இவ்வாறு கேட்டதற்கு அவர் - அரே! ஆம் நான் தான் என்று “हानादर”=அனாதர) ஈடுபாடு அற்று கூறினார். அப்பொழுது அந்த சேவகன் நான் இப்பொழுது இந்த ரைக்வரை அறிந்துவிட்டேன் என்று திரும்பி வந்தான்.

அனுவாதம் - அப்பொழுது அந்த ரிஷியின் கிரஹஸ்த்த சம்பந்தமான அபிப்பிராயத்தாலும், தனம் விஷயத்தில் ஆசையும் உள்ளதாக நினைத்து ஜானசுருதி பெளத்ராயணர் அறநூ று பசுக்களையும், தங்க மாலையையும், வேகமாக உள்ள இளம் குதிரைகள் பூட்டப்பட்ட ரதத்தையும், தனத்தையும் எடுத்துக் கொண்டு ரைக்வரிடம் சென்றார். அவரிடம் சென்று இவ்வாறு கூறினான்.

அனுவாதம் - ஹே ரைக்வ! நான் தங்களுக்காக கொண்டுவரப்பட்ட அந்த அறநூ று பசுக்களையும், தங்க மாலையையும், வேகமான இளம் குதிரைகளைப் பூட்டிய ரதத்தையும், இந்த தனத்தையும் ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். ஹே பகவனே! எனக்கு நீங்கள் எந்த தேவதையை உபாசனை செய்கின்றீர்களோ அதை எனக்கு உபதேசம் செய்யுங்கள். அதாவது அந்த தேவதா உபதேசத்தால் என்னை அதில் ஈடுபட செய்யுங்கள் என்பதாகும்.

அனுவாதம் - இவ்வாறு கூறிய ராஜாவிடம் இவ்வாறு கூறினார் - இதில் “अह” (அஹ) என்ற நிபாதம் தடை என்ற அர்த்தமுடையது. ஆனால் இங்கு “एव” (எவ) என்று தனியாக பிரயோகம் செய்யப்பட்டுள்ளதால் அர்த்தமற்றதாகிறது. மாலையுடன் கூடி ரதத்துடனும் பசுக்களும் உன்னிடமே இருக்கட்டும். ஹே சூத்ரனே! எது கர்மத்திற்கு இது போதுமானது அல்லவோ அவ்வாறே இந்த தனத்தால் எனக்கு பிரயோஜனம் இல்லை.

அனுவாதம் - சங்கை - சேவகனுடன் சம்பந்தப்பட்டதால் அந்த ராஜா ஜான சுருதி முன்பு தன் சேவகனிடம் (ஹே சூத்ர என்று) இவ்வாறு கூறினார். அவ்வாறு சூத்ரனுக்கு அதிகாரம் இல்லாததால் பிராஹ்மணனிடம் வித்யையை கிரஹிப்பதற்காக சென்ற காரணத்தால் எவ்வாறு ஹே! சூத்ர என்று உசிதமில்லாத இந்த சப்தத்தைக் கூறினார்?

அனுவாதம் - இந்த விஷயத்தில் ஆச்சாரியர்கள் இவ்வாறு கூறுகின்றனர் - ஹம்சத்தின் வசனத்தைக் கேட்டு அவருக்கு சோகம் உண்டாயிற்று. ஆகையால் அவர் சோகம் அடைந்தார். அதாவது ரைக்வருடைய மஹிமையைக் கேட்டு அவர் நெகிழ்ந்து இருப்பதால் ரிஷியானவர் தன்னுடைய அறியமுடியாத உண்மை தன்மையை (परोक्षज्ञता) தெரிவிப்பதற்காக அவரை “சூத்ர” என்று அழைத்தார். அல்லது சூத்திரனைப் போன்று சிசுருஷை செய்யாமல் தனம் அளித்து வித்யையை கிரஹிப்பதற்கு என்பதற்காகவே அவரிடம் கூறினாரே அன்றி சூத்ர ஜாதியினால் என்பது அல்ல.

அனுவாதம் - ஆனால் மற்றவர்கள் குறைந்த தனம் கொண்டுவந்தார் என்பதற்காக சூத்ரன் என்றார் என்று கூறுகின்றனர். மேலும் அதிக தனம் பெறவேண்டும் என்பதற்கான சூச்சனை செய்கிறார் என்கின்றனர்.

அனுவாதம் - அப்பொழுது ஜானஸ்ருதி பெளத்ராயணர் ரிஷியின் அபிப்பிராயத்தை அறிந்து மறுபடியும் ஆயிரத்திற்கு அதிகமான பசுக்களுடன் அவர் விரும்பிய பத்தினி ரூபமான தன்னுடைய ஒரு புத்ரியையும் அவருக்காக கொண்டுவந்தார்.

அனுவாதம் - ஹே ரைக்வ! இந்த ஆயிரம் பசுக்கள் இந்த தங்க மாலை, இந்த வேகமான இளம் குதிரைகள் பொருத்திய ரதம், இந்த பத்தினிக்கான என்னுடைய புத்ரி ஆகியவைகளைக்கொண்டு வந்திருக்கின்றேன். அவ்வாறே நீர் வசித்துக்கொண்டு எங்கு இருக்கின்றீரோ அதுவும் உங்களுக்காகவே சமர்பிக்கின்றேன். ஹே பகவானே! தாங்கள் எல்லாவற்றையும் ஏற்றுக்கொண்டு எனக்கு உபதேசம் செய்யுங்கள்.

அனுவாதம் - இவ்வாறு கூறியபின் தனக்கு பத்தினி ஆக வேண்டும் என்பதற்காக அழைத்துவரப்பட்ட ராஜாவின் புத்திரியின் மூலமாக அதாவது வித்யையின் த்வாரம் என்பது தீர்த்தம் என்று அறிந்தார் என்பது இதன் பொருள். “ब्रह्मचारी धनदायी मेधावी श्रोत्रियः प्रियः। विद्यया वा विद्यां प्राह तानि तीर्थानि षण्मम” (பிரஹ்ம்மச்சாரீ, தனதாயீ மேதாவீ ஸ்ரோத்ரிய: ப்ரிய:! வித்யயாவா வித்யாம் ப்ராஹ தானி தீர்த்தானி ஷன்மய:) அதாவது (1). பிரஹ்மசாரி, (2). தனம் அளிப்பவன், (3). புத்திசாலி, (4). ஸ்ரோத்திரியன், (5). பிரியமானவன், (6). வித்யைக்கு பதிலாக வித்யையை அளித்தல் ஆகிய இவ் ஆறும் என்னுடைய தீர்த்தமாகும் என்பது பிரசித்தமாகும்.

அனுவாதம் - இவ்வாறு அறிந்து ஏற்றுக்கொண்டு ரைக்வர் கூறினார் - இந்த பசுக்கள், தனம் மற்றும் இவைகள் எல்லாம் நீங்கள் கொண்டு வந்தவைகள் எல்லாம் சரியானதே என்பதாகும். சூத்ரன் என்றது முன்பு கூறியதை அனுசரித்தேயாகும். முன்புபோல் எந்த வேறு ஒரு காரணத்தை அபேக்ஷிக்கவில்லை. இதன் மூலமாகவே அதாவது வித்யையை கிரஹிப்பதற்கான வாயிலாய் என்னுடன் சம்பாஷானம் செய்கிறாய் என்பது பொருள்.

அனுவாதம் - அந்த இந்த ரைக்வபாணம் என்ற பெயருடைய பிரசித்தமான கிராமம் மஹாவ்ருஷ தேசத்தில் உள்ளது. அந்த கிராமத்தில் ரைக்வர் வசித்து வந்தார். அந்த கிராமத்தை ராஜா ரைக்வருக்கு அளித்தார். இவ்வாறு தனம் அளித்த அந்த ராஜாவிற்கு ரைக்வர் வித்யையை உபதேசித்தார்.

அனுவாதம் - வாயுவே சம்வர்க்கம். வாயு - இங்கு வாயு என்பது பாஹ்யவாயு என்பது அபிப்பிராயம். இங்கு “वाव” (வாவ) என்றது நிச்சயார்த்தமாகும். “संवर्गः” சம்வர்க்க:) - “संवर्जन” (சம்வர்ஜன - நன்றாக உள்வாங்கிக்கொள்வது), “सङ्ग्रहणात्” (சம்கிரஹனாத் = நன்றாக ஏற்றுக் கொள்ளுதல்) “सङ्ग्रसनात्” (சம்க்ரசனாத் = நன்றாக விழுங்கிவிடுதல்) ஆகிய இவைகளைச் செய்வதால் சம்சர்க்கம் எனப்படுகிறது. இனிக் கூறப்போகும் அக்னி முதிலய தேவதைகளை வாயு தன் ரூபமாகவே ஆக்கிக்கொள்வதால் சம்சர்க்கம் எனப்படுகிறது. சம்வர்ஜனம் என்னும் குணத்தை வாயுவைப்போல் தியானம் செய்யவேண்டும். எவ்வாறு எனில் கிருத என்னும் பெயருடைய சதுரங்கத்தைப்போன்று மற்ற த்ரேதா துவாபரகலி ஆகிய எல்லாம் அடங்கி இருக்கும் திருஷ்டாந்தத்தைப் போல் அறிந்துகொள்ள வேண்டும். எவ்வாறு வாயுவிற்கு சம்வர்க்கத்துவம்? அதற்கு கூறப்படுகிறது - எப்பொழுது அக்னி அணைகிறதோ அப்பொழுது அந்த அக்னி வாயுவிலேயே லயமாகின்றது. அதாவது வாயுவின் ஸ்வபாவத்தை அடைகிறது. அவ்வாறே எப்பொழுது சூரியன் அஸ்தமிக்கின்றதோ அப்பொழுது வாயுவையே அடைகிறது. எப்பொழுது சந்திரன் அஸ்தமிக்கின்றதோ அப்பொழுது வாயுவிலேயே ஆகின்றது.

அனுவாதம் - சங்கை - ஆனால் சூரியன், சந்திரன் ஆகியவை தங்களுடைய ஸ்வரூபமாய் இருக்கும்பொழுது எவ்வாறு வாயுவில் லயம் ஆகமுடியும்?

அனுவாதம் - ஸமாதானம் - இது தோஷமில்லை. ஏன் எனில் வாயுவின் நிமித்தத்தால் அஸ்தமனம் ஆவது காணப்படுகிறது. சலிக்கும் தன்மை உடைய வாயுவின் காரியமாவதால் வாயு சூரியனை அஸ்தமாகச் செய்கின்றது. அல்லது பிரளயத்தில் சூரிய சந்திரர்களின் ஸ்வரூபம் நஷ்டமாகிவிடுவதால் அந்த தேஜோரூபங்களான இரண்டும் வாயுவில் லயமாகின்றது. (அடங்கிவிடுகின்றது).

அனுவாதம் - எப்பொழுது ஜலம் உலர்ந்துவிடுகிறதோ அப்பொழுது வாயுவிலேயே லீனமாகின்றது. ஏன்எனில் வாயு தான் இந்த அக்னி முதலிய மிகுந்த பலமுடைய தத்துவங்களை தன்னில் லயம் ஆக்குகின்றது. ஆகையால் வாயுவை சம்வர்க்க ரூப குணத்துடன் உபாசனை செய்யவேண்டும் என்பது தாத்பர்யம். இவ்வாறு அதிதைவத தேவதைகளில் சம்வர்க்க திருஷ்டி கூறப்பட்டது.

அனுவாதம் - இதற்குப்பின் அத்யாத்மம் அதாவது இந்த சரீரத்தில் இந்த சர்வர்க தர்சனம் கூறப்படுகிறது. பிராணனே முக்ய சம்வர்கம். அந்த புருஷன் எப்பொழுது உறங்குகின்றானோ அப்பொழுது பிராணனை வாயுவை அக்னி அடைவதுபோல். (லயம் ஆவது போல்) வாக் அடைகிறது. பிராணனை சக்ஷு, பிராணனை, ஸ்ரோத்திரம், பிராணனை மனம் அடைகின்றன. ஏன்எனில் பிராணனே இந்த வாக் முதலிய எல்லாவற்றையும் தன்னில் லயம் செய்கின்றது.

அனுவாதம் - அந்த இந்த இரண்டு சம்வர்க்கங்களும் சம்வர்ஜன (நன்றாக உள்வாங்கிக்கொள்வது) குணமுடைய வாயுவே தேவதைகளில் சம்வர்க்ம். அவ்வாறே வாக் முதலிய பிராணன் முதலியவைகளில் (இந்திரியங்களில்) முக்ய பிராணனாகும்.

அனுவாதம் - “ह” (ஹ) என்பது ஐதீகமாக கூறப்படுகிறது என்பது பொருள். செளனகர் - சுனகருபடைய புத்திரர் செனகர் காபேயர் அதாவது கபிகோத்திரத்தில் உத்பன்னமானவர். அவரும், கக்ஷசேனருடைய புத்திரர் காக்ஷசேனரும் போஜனத்திற்காக அமர்ந்தனர். சமையல்காரனால் உணவு பரிமாறும்பொழுது பிரஹ்மச்சாரி பிரஹ்ம வேத்தாக்களில் சிறந்தவன் பிக்ஷை கேட்டான். பிரஹ்மசாரிக்கு “நான் பிரஹ்ம வேத்தா” என்ற அபிமானத்தை அறிந்து அதை நிச்சயமாக அறிந்துகொள்ள இச்சித்து நாம் பிக்ஷை அளிக்காவிடின் அவன் என்ன கூறப்போகின்றான் என்று அறிவதற்காக பிக்ஷை அளிக்கவில்லை.

அனுவாதம் - அந்த பிரஹ்மச்சாரி இவ்வாறு கூறினார் - இதில் “महात्मनः” (மஹாத்மன:) “चतुरः” (சதுர:) என்ற பதங்கள் இரண்டாவது வேற்றுமை பஹுவசனமாகும். அவர் இவ்வாறு கூறினார் - அந்த ஒரே தேவன் பிரஜாபதி அதாவது வாயு ஆனது அக்னி, சூரிய, சந்திரர், ஜலம் ஆகியவைகளையும், பிராணன் ஆனது வாக், சக்ஷு, ஸ்ரோத்திரம், மனம் ஆகியவைகளை விழுங்கினார். அதை யார் விழுங்கினார். அந்த ஒரே தேவன் யார்? இவ்வாறு கேள்வி கேட்கப்பட்டது. அது என்னவெனில் புவனத்தின் பிராணிகள் எதில் இருக்கின்றனவோ அது புவனமாகும். பூலோக முதலிய எல்லா லோகங்களும் புவனம் எனப்படுகிறது. அவர் அஹ்ற்றை எல்லாம் ரக்ஷிப்பவர் (காப்பாற்றுபவர்). ஹே காபேய! அந்த எவர் என்பது பிரஜாபதி அல்லது ஹே அபிப்ரதாரின்! இவ்வாறு அத்யாத்ம, அதிதெய்வத, அதிபூதமாக அநேக விதமாக இருக்கும் அந்த தேவனை மரணதர்மமுடைய அவிவேகி புருஷர்களால் காணமுடியாதவர். அவ்வாறே எவரின் போஜனத்திற்காக நித்யம் இவ்வன்னம் தயார் செய்யப்படுகிறதோ அவருக்கு இந்த அன்னத்தை நீங்கள் அளிக்கவில்லை என்று.

அனுவாதம் - அந்த பிரஹ்மச்சாரி கூறியவற்றைக் கேட்டு காபேயர் செளனகர் மனதால் ஆலோசித்துப் பார்த்துவிட்டு பிரஹ்மச்சாரியிடம் இவ்வாறு கூறினார். எதை மரணதர்மம் உடையவர்கள் பார்க்க முடியாது என்று நீ கூறினாயோ அதை நாங்கள் பார்க்கிறோம். எவ்வாறு? எல்லா ஸ்தாவர ஜங்கமங்களின் ஆத்மா அக்னி முதலியதேவதைகளை ஆத்மாவில் லயமடையச் செய்து அதிதைவதங்களாகிய அக்னி முதலியவைகளை வாயு ரூபமாய் மறுபடியும் உத்பத்தி செய்கின்றது. அவ்வாறே அத்யாத்ம வாக் முதலிய பிராணன்களை முக்ய பிராண ரூபமாய் உண்டாக்குகிறது.

அனுவாதம் - மேலும் ஆத்மா அக்னி தேவதை ரூபங்களால் வாக் முதலியவைகளையும், ஸ்தாவர ஜங்கமங்களையும் உண்டாக்கினார். “हिरण्यदंप्त” (ஹிரண்யதம்ஷ்ட்ரதங்கப்பல்) அதாவது அம்ருதபல், அபக்னபல் அதாவது சாப்பிடுவதற்கு சாமர்த்தியம் உள்ளது. “अनसूरी” (அனசூரீ) சூரி என்றால் மேதாவீ. சூரீ இல்லாது அசூரீ. அந்த சூரீ தன்மையற்றது. அனசூரீ. சூரி என்றே பொருள். “महान्तम्” (மஹாந்தம்) பிரமாணங்களைக் கடந்தது அதாவது அப்ரமேயம் ஆகும் அந்தப் பிரஜாபதியின் மஹிமை. பிரஹ்மவித்துக்கள் அதை விபூதி என்று கூறுகின்றனர். எதனால் எனில் தன்னை யாராலும் பக்ஷிக்க (சாப்பிட) முடியாது. மேலும் அக்னி முதலிய தேவதா ரூபமான அன்னத்தை பக்ஷிக்கின்றது. (சாப்பிடுகின்றது). இங்கு “वा” (வா) என்பது அர்த்தமற்றது. ஹே பிரஹ்மச்சாரீ! நாங்கள் மேலே கூறப்பட்ட லக்ஷணங்களுடைய பிரஹ்மத்தை உபாசிக்கின்றோம். “वयम्” (வயம் - நாங்கள்) என்றது கர்த்தாவுடன் சம்பந்தமுடையது. வேறு சிலர் நாங்கள் இதை உபாசிப்பதில்லை என்கின்றார். பின் அவர்கள் எதை உபாசிக்கின்றனர்? பரபிரஹ்மத்தையே உபாசிக்கின்றோம் என்று வியாக்கியானம் செய்கின்றனர். அதன்பின் அவர் சேவகர்களிடம் அவருக்கு பிக்ஷை அளியுங்கள் என்று கூறினார்.

அனுவாதம் - அப்பொழுது அவருக்கு பிக்ஷை அளித்தனர். எந்த அந்த வாக் முதலியவைகளை பக்ஷணம் செய்யப்பட்டது. மேலும் எவர் இவைகளை பக்ஷணம் செய்ததோ அந்த வாயு வாக் முதலியவைகளைக்காட்டிலும் வேறான ஐந்து எண்ணிக்கை உடையதாகும். (அதிதெய்வம்). அவ்வாறே அவற்றைக்காட்டிலும் வேறான வாக் முதலியவைகளும், பிராணனும் ஐந்து எண்ணிக்கை உடைய அத்யாத்மம் ஆகும். அவை எல்லாம் சேர்ந்து பத்து எண்ணிக்கை உடைய பகடை அந்த க்ருதம் ஆகும். அவைகளில் ஒரு பகடை நான்கு எண்ணிக்கை உடையதாகிறது. அவ்வாறே (அக்னி முதலியவைகள், வாக் முதலியவைகள்) நான்கு எண்ணிக்கை உடையது ஆகிறது. அவ்வாறே மூன்று எண்ணிக்கை உடைய பகடை ஆகிறது. அவ்வாறு (அக்னி முதலியவைகளில் வாக் முதலியவைகளில் ஒவ்வொன்றையும் விட்டு) அன்னம் மிஞ்சுகின்றது. இவ்வாறு இரண்டு எண்ணிக்கை உடைய பகடை ஆகிறது. அவ்வாறே (இரண்டும் ஒவ்வொன்றையும் விட்டு) வேறு அன்னமாகிறது. அவ்வாறே ஒரு எண்ணிக்கை உடைய பகடையாகிறது. இவ்வாறு இதைவிட வேறானதாக (வாயு, பிராணன் - மேலும் அன்ன முதலியவை) ஒன்றாகிறது. இவ்வாறு பத்து எண்ணிக்கை சேர்ந்து அது க்ருதம் (कृतं) ஆகின்றது.

அனுவாதம் - எதனால் இவ்வாறோ அதனால் எல்லா பத்து திக்குகளும், அக்னி முதலியவைகளும், வாக் முதலியவைகளும் அவைகள் பத்து எண்ணிக்கை சமானமாக இருப்பதால் அன்னம் ஆகும். “दशाक्षरा विराट” (தசாக்ஷரா விராட்) “विराडन्नम्” (விராடன்னம்) என்னும் சுருதி வாக்கியமும் ஆகும். ஆகையால் பத்து எண்ணிக்கை உள்ளதால் அன்னமேயாகும். அதனாலேயே பத்து கிருதம் ஆகும். கிருதத்தில் அந்தர்பாவமாய் இருப்பதால் (உள்ளே அடங்கி இருப்பதால்) தாய (சதுரங்க)மாக கூறப்பட்டது. அந்த இந்த விராட் பத்து எண்ணிக்கை உள்ளதால் அன்னம் மேலும் அன்னத்தை உண்பதும் ஆகும். அன்னத்தை உண்பதால் கிருதரூபம் ஆகும். கிருதத்தில் பத்து எண்ணிக்கை அந்தர்பாவமாகி (அடங்கி) உள்ளது. ஆகையால் அது அன்னம், மேலும் அன்னத்தை உண்பதும் ஆகும்.

அனுவாதம் - அவ்வாறே இவ்வாறு அறிந்த உபாசகன் பத்து தேவதைகளுடன் தாதாத்மிய பாவத்தை அடைந்து பத்து எண்ணிக்கை உடையதால் விராட் ரூபமாய் அன்னமாயும் கிருத ரூபமாய் அன்னத்தை புசிப்பவனாயும் ஆகின்றான். அந்த அன்னமாயும் அன்னம் உண்பவனாயும் பத்து திக்குகளிலும் இருக்கும் இந்த ஜகத் முழுவதும் காணப்படுகிறது. அதாவது கிருத எண்ணிக்கை உடையதாய் அடையப்படுகிறது. இவ்வாறு அறிந்தவனுக்கு எல்லா கிருத எண்ணிக்கை உடைய பத்து திக்குகளின் சம்பந்தம் காணப்படுவது அடையப்படுகிறது. மேலும் இவ்வாறு கூறப்பட்டவாறு அறிந்தவன் அன்னம் உண்ணுபவனாகின்றான். இருமுறை கூறியது உபாசனையின் முடிவிற்காக.

அனுவாதம் - அன்னம், அன்னபக்ஷணம் ரூபமாக ஸ்துதி செய்யப்பட்ட வாக் முதலிய அக்னி முதலிய ரூபமான சம்பூர்ண ஜகத்தை ஒன்றாக்கி பதினாறாக பிரித்து அதில் பிரஹ்மதிருஷ்டியை இவ்வாறு தான் என்று தெரிவிப்பதற்கு ஆரம்பிக்கப்படுகிறது. சிரத்தை மற்றும் தபஸ் பிரஹ்ம உபாசனையின் அங்கத்துவத்தை தெரிவிப்பதற்காக இந்த ஆக்யாயிகா (கதை)க் கூறப்படுகிறது.

அனுவாதம் - (ஹ) என்ற சப்தம் இதிகாசத்தைக் குறிப்பதற்கானது. ஜாபாலாவின் புத்திரன் சத்யகாமன் என்ற பெயருடையவன் தன் தாய் ஜபாலாவிடத்தில் ஹே பூஜைக்குறியவளே! நான் ஸ்வாத்யாயத்தின் பொருட்டு பிரஹ்மச்சரியத்தை அனுஷ்டித்து ஆசாரிய குலத்தில் (குருகுலத்தில்) வசிக்க விரும்புகிறேன் என்று கூறினார். நான் என்ன கோத்திரம்? என்னுடைய கோத்திரம் என்ன? அதாவது நான் எந்த கோத்திரம் உடையவன்? என்பதாகும்.

அனுவாதம் - அந்த ஜபாலா தன் புத்திரனிடம் கூறினாள் - ஹே மகனே! நீ எந்த கோத்ரம் உடையவன் என்பது எனக்கு தெரியாது. ஏன் நீ அறியவில்லை? என்பதற்கு இவ்வாறு கூறினாள் - கணவன் வீட்டில் அநேக அதிதிகள் மற்றும் அநேகர் வந்துகொண்டிருந்தார்கள். அதற்காக எனக்கு மிகுந்த வேலைகள் செய்யவேண்டியதாய் இருந்தது. நான் அவர்களுக்காக பரிசாரம் (வேலைகள்) அல்லது சுக்ஷுருஷை செய்யவேண்டியதாய் இருந்தது. இந்த வேலைகளில் மனம் ஈடுபட்டிருந்ததால் என் மனம் எந்த கோத்திரம் என்பதில் செல்லவில்லை. இளம் வயதிலேயே உன்னை பெற்றுஎடுத்தேன். அப்பொழுதே உன் தந்தை தேஹத்தை துறந்தார். ஆகையால் உன்னுடைய கோத்திரம் எது என்று அறியவில்லை. என்னுடைய பெயர் ஜபாலா. உன்னுடைய பெயர் சத்யகாம. ஆகையால் நான் சத்யகாம ஜபாலா என்று ஆச்சாரியரிடம் கூறுங்கள். ஆச்சாரியர் கேட்டால் இவ்வாறு கூறு என்பது அபிப்பிராயம்.

அனுவாதம் - அந்த சத்யகாம கெளதம கோத்திர ஹாரித்ருதமதருடைய புத்திரன் ஹாரித்ருதரை அடைந்து இவ்வாறு கூறினான்- பூஜைக்குரிய உங்களிடம் பிரஹ்மச்சரியத்தை அனுஷ்டித்துக்கொண்டு வசிப்பதற்காக சிஷ்யனாய் உங்களை அடைந்துள்ளேன் என்று.

அனுவாதம் - இவ்வாறு கூறியவனுக்கு -

அனுவாதம் - அவனிடம் கெளதமர் கூறினார்- ஹே செளம்ய! நீ எந்த கோத்திரமுடையவன்? என்று குலம், கோத்திரம் அறிந்து சிஷ்யனை ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும் என்று கேட்கப்பட்ட சத்யகாமன் அதற்கு பதில் அளித்தான். அவன் கூறினான்- ஹே! பிரபோ! நான் அதை அறியவில்லை. நான் எந்த கோத்திரம் என்று தாயிடம் கேட்டேன். அவள் நான் கேட்டதற்கு இவ்வாறு கூறினாள் - நான் மிகுந்த பரிசாரம் (வேலை) செய்பவளாய் இருந்தேன் என்பது முதலியவை முன்போல். அவள் கூறியவற்றை நான் நினைவுபடுத்துகிறேன். ஆகையால் ஹே குரோ! நான் சத்யகாம ஜபாலனாவேன் என்றான்.

அனுவாதம் - கெளதமர் அவனிடம் கூறினார் - இந்த சத்தியத்துடன் கூடி இந்த வார்த்தைகளை விசேஷமாக பிராஹ்மணர் அல்லாதவர்களால் கூறுவதற்கு அருகதை அற்றவர்கள். பிராஹ்மணர்கள் ஸ்வபாவமாகவே உண்மையை உரைப்பார்கள். எதனால் பிராஹ்மண ஜாதி தர்மமான சத்தியத்திலிருந்து நழுவாதவனாக இருக்கிறாயோ அதனால் பிராஹ்மணனாகிய உனக்கு நான் தீக்ஷை செய்கிறேன். அதனால் ஹே செளம்ய! பிராஹ்மணனாகிய நீ ஹோமத்திற்காக அதாவது சம்ஸ்காரத்திற்காக (தூய்மை ஆக்குவதற்காக) சமித்துக்களை கொண்டு வா என்று கூறி மெலிந்த பலமற்ற நான்கு நூ று பசுக்களை பசு கட்டும் ஸ்தம்பத்திலிருந்து விடுவித்து இவ்வாறு கூறினார் ஹே செளம்ய! இந்த பசுக்களுக்குப் பின்னால் செல் என்று.

அனுவாதம் - இவ்வாறு கூறப்பட்ட அவன் (சத்யகாமன்) வனத்திற்கு செல்லும்பொழுது இவ்வாறு கூறினான் - ஆயிரம் பசுக்கள் முழுமையாக இல்லாமல் நான் திரும்பமாட்டேன் என்று. அவன் இவ்வாறு கூறிவிட்டு பசுக்களை புல், தண்ணீர் அதிகம் உள்ள என்னைத் தவிர வேறு ஒருவர் அற்ற இடத்திற்கு அழைத்து சென்று வருஷக்கணக்கில் அதாவது ஆயிரம் பசுக்கள் பெருகும் வரையில் பசுக்களை நன்றாக காப்பாற்றி அங்கு வசித்து வந்தான். ஆயிரம் எண்ணிக்கை உடையதாக பசுக்கள் ஆகும்வரை அங்கு வசித்தான் என்பது பொருள்.

அனுவாதம் - அ.கை - சிரத்தை தபஸ் சித்தியான அந்த சத்திய காமனிடம் திக் சம்பந்தி வாயு தேவதை சந்தோஷமடைந்து அனுக்கிரஹிப்பதற்காக காளையின் உள் பிரவேசித்து காளை பாவத்தை (ரூபத்தை) அடைந்தது.

அனுவாதம் - அப்பொழுது அவனிடம் காளை “சத்யகாமா” என்று அழைத்தது. அதனிடம் சத்யகாமன் பகவானே! என்று பதில் அளித்தான். (அதற்கு காளை) ஹே செளம்ய ஒரு ஆயிரம் ஆகிவிட்டது. உன்னுடைய பிரதிக்ஞை நிறைவேறிவிட்டது. ஆகையால் எங்களை ஆச்சாரிய குலத்தில் அடையச்செய்ய வேண்டும் என்றது.

அனுவாதம் - நான் உனக்கு பரபிரஹ்மத்தின் ஒரு பாதத்தை கூறவா? என்று கேட்டதற்கு திருப்பிக் கூறினான் - ஹே பகவானே! எனக்குக் கூறுங்கள் என்று. இவ்வாறு கூறப்பட்ட ரிஷபர் அந்த சத்யகாமனுக்காக இவ்வாறு கூறினார்- கிழக்குதிக் கலை பிரஹ்மத்தின் பாதத்தின் நான்காவது பாதம். அவ்வாறே மேற்குதிக்கலையும், தெற்குதிக்கலையும், வடக்குதிக்கலையும், ஹே செளம்ய! பிரஹ்மத்தின் நான்கு கலைகளில் மற்ற மூன்று கலைகளும் சேர்ந்த அவயவங்களுடன் கூடியது எதுவோ அது நான்கு கலைகளுடைய பாதம் எதற்கோ அந்த பிரஹ்மத்திற்கு “பிரகாசவான்” (பிரகாசம் உடையவன்) என்ற பெயர் ஆகும். அவ்வாறே பிரஹ்மத்தின் இனிக்கூறப்படும் மூன்று பாதங்களும் நான்கு கலைகள் உடையவைகளே.

அனுவாதம் - எந்த ஒரு அறிந்தவன் (विद्वान्) இவ்வாறு கூறப்பட்ட பிரஹ்மத்தின் நான்கு கலை உடைய பாதத்தை பிரகாசிப்பவன் (प्रकाशवान्) என்ற குணத்துடன் உபாசிக்கின்றானோ அவனுடைய பலமாவது இந்த லோகத்தில் பிரகாசிப்பவனாகின்றான் அதாவது மிகுந்த புகழுடன் திகழ்வான். அவ்வாறே திருஷ்ட பலத்தினால் பிரகாசிப்பவன் மரணமடைந்தபின் தேவதை முதலிய சம்பந்தமுடைய லோகத்தை அடைவான். எந்த வித்வான் பிரஹ்மத்தின் நான்கு கலைகள் உடைய பாதத்தை “பிரகாசமுடையது” (प्रकाशवान्) என்று உபாசிக்கின்றான்.

அனுவாதம் - அந்த அக்னி (இரண்டாவது) பாதத்தைக் கூறும் என்று கூறி ரிஷபம் மெளணமானது. அந்த சத்யகாமன் மறுநாள் நித்ய கர்மாக்களை செய்தபின் பசுக்களை குருகுலத்திற்கு அழைத்துச் செல்ல விழைந்தான். அந்த குருகுலத்திற்கு மெதுவாக செல்லும்பொழுது சாயங்காலம் ஆகிவிட்டது. இரவில் அங்கு பசுக்களை ஒன்றாக திரட்டியபின் சமித்துக்களால் தீயை மூட்டி அதன் முன் கிழக்கு பார்த்து அமர்ந்து ரிஷபம் கூறியவற்றை உபாசனை செய்தான். (தியானம் செய்தான்)

அனுவாதம் - அவனை அக்னி இவ்வாறு சத்யகாம! என்று அழைத்தது. அதனிடம் சத்யகாமன் பகவானே என்று பதில் அளித்தான்.

அனுவாதம் - ஹே செளம்ய! உனக்கு பிரஹ்மத்தின் பாதத்தை கூறுகிறேன் என்று அக்னி கூறியதற்கு சத்யகாமன் பகவானே எனக்கு கூறுங்கள் என்றவனுக்கு இவ்வாறு கூறியது - பிருதிவீ கலை, அந்தரிக்ஷ கலை, த்யுலோக கலை, சமுத்திர கலை ஆகிய தன்னுடன் சம்பந்தப்பட்ட தர்சனத்தை அக்னி விளக்கியது. ஹே செளம்ய! இதுவே பிரஹ்மத்தின் நான்கு கலைகள் உடைய பாதம். அது “अनन्तवान्” (அனந்தவான்) என்ற பெயருடையது.

அனுவாதம் - அந்த அக்னி உனக்கு ஹம்சம் (மூன்றாவது) பாதம் கூறும் என்று கூறி ஓய்வு அடைந்தது. வெண்மை நிறத்திலும் பறப்பதிலும் சமானமாக இருப்பதால் ஹம்சம் ஆதித்யன். “அவன் மறுநாள் காலை” என்பது எல்லாம் முன்பு கூறியதற்கு சமானமாகும்.

அனுவாதம் - ஹம்சமும் உனக்கு நீர் பறவை, (मद्गुः) (நான்காவது) பாதத்தைக் கூறும் என்று கூறி சென்றுவிட்டது. मद्गुः (மத்கு:) என்றால் நீரில் செல்லும் பக்ஷி. அதற்கு ஜல சம்பந்தம் இருப்பதால் பிராணன் ஆகும். “स ह श्वोभूते” (ச ஹ ச்வோபூதே = அவன் மறுநாள்) என்பது முதலிய வாக்கியங்களில் தாத்பர்யம் முன் கூறியது போல் ஆகும்.

அனுவாதம் - அந்த நீர் பறவையான பிராணன் பிராண கலை முதலியவை “आयतनवान्” (ஆயதனவான் = இடம் அளிப்பது) என்ற பெயருடைய பாதம் ஆகும் இவ்வாறு கூறி தன்னுடைய சம்பந்தமான தர்சனத்தை விளக்கிக்கூறியது. எல்லா இந்திரியங்களின் வழியாக கிரஹிக்கப்படும் போகங்களின் இருப்பிடமாய் மனம் இருப்பதால் இந்த பாதம் “आयतनवान्” (ஆயதனவான்) என்ற நாமம் உடையதாகிறது.

அனுவாதம் - (அந்த பாதத்தை உள்ளவாறு எவன் உபாசிக்கின்றானோ அவன் இந்த லோகத்தில் ஆஸ்ரயம் உடையவனாக அதாவது ஆயதனவான் ஆகின்றான். அவ்வாறே மரணத்திற்குப்பின் ஆயதனம் உடையவனாகவே அவகாசத்துடன் (இருப்பிடத்துடன்) கூடிய லோகத்தை அடைகின்றான். “य एतमेवम्” (ய ஏதமேவம்) முதலியவை முன் கூறியது போல்.

அனுவாதம் - அ.கை - இவ்வறு பிரஹ்மவேதாவாக இருந்து கொண்டு -

அனுவாதம் - ஆச்சார்ய குலத்தை அடைந்தான். அவனை ஆச்சாரியர் சத்யகாமா! என்று அழைத்தார். அதற்கு அவன் பகவானே! என்று பதில் அளித்தான்.

அனுவாதம் - ஹே செளம்ய! நீ பிரஹ்மவித் போன்று பிரகாசிக்கின்றாய். கிருதார்த்தனாகிய பிரஹ்மவித் பிரசன்ன இந்திரியனாயும், த்வத்வத்தை சகிப்பவனாயும், நிச்சயம் உள்ளவனாயும் இருப்பவனாகும். ஆகையால் ஆச்சாரியர் அவனை பிரஹ்மத்தைப் போல் பிரகாசிக்கின்றான் என்று ஆலோசித்து இவ்வாறு கேட்டார் உனக்கு உபதேசித்தது யார்? என்று.

அனுவாதம் - அந்த சத்யகாமன் கூறினான் - மனிதர்கள் அல்லாத மற்ற தேவதைகள் எனக்கு உபதேசித்தன. உங்களுடைய சீடனாகிய எனக்கு உங்களைத் தவிர வேறு எந்த மனிதர்களால் உபதேசிக்க முடியும் என்பது அபிப்பிராயம். ஆகையால் இதிலிருந்து மனிதர்களைக் காட்டிலும் மற்றவர்களால் உபதேசிக்கப்பட்டது. இப்பொழுது நீங்கள் என்னுடைய விருப்பத்திற்கு தகுந்தவாறு பகவானே! எனக்கு உபதேசம் செய்யுங்கள். யார்தான் எனக்கு செய்வர். இதன் அபிப்பிராயம் என்னவெனில் எனக்கு ஒன்றும் தெரியாது என்பதாகும்.

அனுவாதம் - மேலும்-

அனுவாதம் - எதனால் இந்த விஷயத்தில் தங்களைப் போன்றவர்களிடம் இருந்து கேட்டு இவ்வாறு அறிந்தேன். அதாவது ஆச்சாரியர்களிடம் இருந்து அறிந்த வித்யையே மிகுந்த நன்மையை அடைகின்றான். ஆகையால் தாங்களே எனக்கு உபதேசிக்க வேண்டிக்கொண்டவனுக்கு தேவதைகள் கூறிய வித்யையே ஆச்சாரியரும் உபதேசித்தார். அந்த ஷோடச கலைகளையுடைய வித்யையில் ஒரு சிறிதும். ஏக தேசமோ நாசமடையாது, அதாவது அந்த வித்யா பூர்ணமானதாகும். “वीयाय वीयाय” (வியாய வீயாய) என்று இருமுறை கூறியது இந்த வித்யையின் சம்பூர்த்திக்காக ஆகும்.

அனுவாதம் - கமலருடைய புத்திரன் காமலாயன உபகோசல என்ற பெயருடையவன் சத்யகாமா ஜாபலரிடம் பிரஹ்மசரியத்தை அனுசரித்து வசித்து வந்தார். இதில் “तस्य ह” (தஸ்ய ஹ) என்பது இதிகாசார்த்தம். அந்த ஆச்சாரியருடைய அக்னிகளை பன்னிரண்டு வருடங்கள் சிரத்தையாக வளர்த்துவந்தான். அந்த ஆச்சாரியர் மற்ற பிரஹ்மசாரிகளுக்கு ஸ்வாத்யாயம் கிரஹிக்கசெய்து சமாப்த்தி ஸம்ஸ்காரம் செய்தார். ஆனால் அந்த உபகோசலருக்கு மட்டும் சமாப்த்தி ஸம்ஸ்காரம் செய்யவில்லை.

அனுவாதம் - அந்த ஆச்சாரியரிடம் அவர் மனைவி இவ்வாறு கூறினார் - இந்த பிரஹ்மச்சாரி மிகுந்த பஸ்வீ. மேலும் அக்னிகளை நான்கு சேவை செய்து காப்பாற்றி வந்தான். பகவான் ஆகிய தாங்கள் அக்னிகளின் பக்தனுக்கு வித்யையின் பூர்த்தி சம்ஸ்காரங்களை நீங்கள் செய்யவில்லை. ஆகையால் அக்னிகள் நம் பக்தனுக்கு வித்யையின் பூர்த்தி சம்ஸ்காரத்தை செய்யவில்லை என்று அறிந்து தங்களை நிந்தை செய்யக்கூடாது. ஆகையால் வித்யையில் விருப்பமுடைய அந்த உபகோசலனுக்கு நீங்கள் உபதேசம் செய்ய வேண்டும் என்று வேண்டினார். இவ்வாறு தன்னுடைய பத்தினி கூறிய பின்னும் அவர் ஒன்றும் கூறாமல் வெளியே சென்றுவிட்டார்.

அனுவாதம் - அந்த உபகோசலன் மன வியாதியினால் துக்கமடைந்து சாப்பிடாமல் இருப்பதற்கு மனதில் தீர்மானித்தான். அமைதியாக அக்னி சாலையில் இருப்பதை கவனித்து ஆச்சாரியருடைய பத்தினி அவனைப் பார்த்து இவ்வாறு கூறினார் - ஹே பிரஹ்மசாரி சாப்பிடு. எதனால் நீ சாப்பிடாமல் இருக்கிறாய் என்று.

அனுவாதம் - அவன் (பிரஹ்மச்சாரி) கூறினான் - இந்த அகிருதார்த்தர்களான சாதாரண புருஷர்கள் செய்ய வேண்டியவைகளில் (कर्तव्यं) மிகுந்த ஆசை உள்ளவர்களாய் இருக்கின்றனர். இந்த வியாதிகளின் கர்த்தவ்ய சம்பந்த சிந்தனைகளால் மனம் மிகுந்த வேதனைகள் அதிகமாக உள்ளது. அந்த அநேக வேதனை மிகுந்த வியாதிகள் அதாவது கர்த்தவ்யத்தன்மை அடைவதின் நிமித்தமான மானசீக துக்கத்தால் நிறைந்துள்ளேன். ஆகையால் சாப்பிடமாட்டேன்.

அனுவாதம் - அ.கை - இவ்வாறு கூறிவிட்டு பிரஹ்மச்சாரி அமைதியாகிவிட்டான்

அனுவாதம் - அதன்பின் அக்னிகள் சேவைகளால் ஈர்க்கபட்டு கருணை அடைந்தவர்களாய் மூன்று அக்னிகளும் ஒன்று சேர்ந்து கூறின. இப்பொழுது அந்த நம்முடைய பக்தனாகிய துக்கமடைந்துள்ள தபஸ்வியாயும், சிரத்தை உடையவனாயும் உள்ள பிரஹ்மசாரிக்கு உபதேசம் செய்வோம் என்று நிச்சயம் செய்து இவ்வாறு கூறின - பிராணன் பிரஹ்மம் “कं” (கம் = சுகம்) பிரஹ்மம், “खं” (க்கம் - ஆகாயம்) பிரஹ்மம் என்று.

அனுவாதம் - அந்த பிரஹ்மச்சாரி கூறினான் - எது உங்களால் கூறப்பட்ட பிரசித்தமான பதார்த்தமானதால் பிராணன் பிரஹ்மம் என்பதை நான் அறிவேன். எது இருப்பதால் ஜீவனமும், எது சென்றபின் ஜீவனம் இல்லையோ அதை உலகில் இந்த வாயு விசேஷமான பிராணன் என்று ரூடமாக அறியப்படுகிறது. ஆகையால் அதற்கு பிரஹ்மத்துவம் பொருந்தும். ஆகையால் பிரசித்தமான பதார்த்தமாய் இருப்பதால் அந்த பிராணனே பிரஹ்மம் என்று நான் அறிகிறோம். ஆனால் “कं” (கம்) “खं” (க்கம்) ஆகிய இவைகளை நான் அறியேன். (அறியவில்லை).

அனுவாதம் - சங்கை - ஆனால் கம், க்கம் என்ற சப்தங்களுக்கும் சுகம், ஆகாசம் என்ற விஷயத்தால் பிரசித்த பதார்த்தமாய் இருக்கும்பொழுது பிரஹ்மச்சாரிக்கு எதனால் அக்ஞானம் ஏற்பட்டது.

அனுவாதம் - ஸமாதானம் - நிச்சயமாக “கம்” சப்த வாச்சியமான சுகம் க்ஷணத்தில் நாசமடைவதால் அவ்வாறே “க்கம்” “खं” சப்தத்தின் வாச்சியமாகிய ஆகாசம் அசேதனமாகும். ஆகையால் அவைகளுக்கு எவ்வாறு பிரஹ்மத்துவம் ஆகும். என்றும் மேலும் அவர்களிடம் உங்களுடைய வாக் எவ்வாறு அப்ரமாணம் என்று நினைத்து இவ்வாறு நான் அறியவில்லை என்று கூறினான்.

அனுவாதம் - இவ்வாறு கூறிய அந்த பிரஹ்மச்சாரியிடம் அந்த அக்னிகள் கூறின - நாங்கள் எதை கம் (कं) என்று கூறினோமோ அதுவே “க்கம்” (खं) ஆகாயம் ஆகும். எவ்வாறு நீல நிறம் உத்பல புஷ்பம் என்பது மற்ற சிகப்பு முதலிய உத்பலத்தை வேறுபடுத்துமோ அவ்வாறு “க்கம்” (खं) என்ற விசேஷணம் கம் (कं) சுகம்) என்பது விஷயேந்திரியங்களின் சம்பந்தமுள்ள சுகத்தை வேறுபடுத்துகிறது. எதை க்கம் (खं) ஆகாசம் என்று கூறினோமோ அதுவே “கம்” (कं) சுகம் என்று அறி. சுகத்தின் விசேஷ்யமான “खं” ஆகாயம் பெளதிக ஆகாசத்தைக் காட்டிலும் வேறானது. ஆகாசத்தில் இருக்கும் சுகம் மற்ற லெளகிக சுகங்கள் போல் அல்ல. ஆகாசம் சுகத்தின் ஆஸ்ரயம் (பிரஹ்மமே ஆகும்) மற்ற பெளதிக ஆகாசம் போல் அல்ல.

அனுவாதம் - சங்கை - ஆனால் ஆகாசம் சுகம் மூலமாக விசேஷ்யமாக்குவதற்கு விரும்பினால் ஒரு விசேஷணம் இருக்கவேண்டும் அதாவது “यद्वाव कं तदेव खम्” (யத்வாவ க் ததேவ க்கம்) என்று ஒரு விசேஷணமும், மற்றொன்று “यद्वाव खं तदेव कम्” (யதேவ க்கம் ததேவ கம்) என்பது அதிகமான விசேஷணமாகிறது. அல்லது “यद्वाव खं तदेव कम्” (யதேவ க்கம் ததேவ கம்) என்று இருந்தால் முதல் விசேஷணம் அதிகமாகிறது.

அனுவாதம் - ஸமாதானம் - ஆனால் இந்த சுகம், ஆகாசம் இரண்டின் லெளகிகசுகம் மேலும் ஆகாசம் இவைகளில் இருந்து வேறுபடுத்துவதில் இஷ்டமாகும். இதை முன்பே கூறி உள்ளோம். சுகத்தால் ஆகாசம் விசேஷிதம் ஆகும்பொழுது இரண்டும் வேறாக தோன்றுவது ஸ்வதஸித்தமானால் (தானாகவோ சித்தமானால்) அது சரியே. ஆனால் இந்த சுகத்தால் விசேஷியமாவது ஆகாசத்திற்கே த்யேயத்தும் (தியானிக்க வேண்டும்) என்பது விதிக்கப்பட்டதாகிவிடும். ஆகாச குணத்தின் விசேஷணமாகிய சுகத்திற்கு த்யேயத்துவம் விதிக்கப்பட்டதாக ஆகாது. ஏன்எனில் விசேஷணத்தை ஏற்றுக்கொள்ளும்பொழுது தன்னுடைய விசேஷியத்தின் நியந்த்ருத்வத்தில் முடிந்துவிடும். ஆகையால் ஆகாசத்துடன் சுகமும் த்யானத்திற்காக விசேஷியமாக்கப்பட்டதாகும்.

அனுவாதம் - சங்கை - எதனால் இவ்வாறு நிச்சயம் செய்யப்படுகிறது?

அனுவாதம் - பிரஹ்மசப்தம் “கம்” “खं” சப்தத்துடன் சம்பந்தமானதால் “கம்” பிரஹ்மம். சுக குணத்துடன் கூடிய ஆகாயத்திற்கு த்யேத்துவம் கூறப்பட்டிருக்கும். அக்னிகள் கம் (कं) க்கம் (खं) பிரஹ்மம் என்று கூறி இருக்கும். அவ்வாறு கூறவில்லை. பின் எவ்வாறு? “कं ब्रह्म खं ब्रह्म” (கம் பிரஹ்ம க்கம் பிரஹ்ம) என்று. ஆகையால் பிரஹ்மச்சாரிகளின் சந்தேஹத்தை (மோஹத்தை)ப் போக்குவதற்காக கம் க்கம் சப்தங்களின் ஒன்றுக்கொன்று விசேஷண விசேஷியமாக “यद्वावकम्” (யத்வாவகம்) முதலியவைகளால் நிரூபணம் செய்யப்பட்டது உசிதமேயாகும்.

அனுவாதம் - அக்னிகளால் கூறப்பட்ட வாக்கியங்களின் அர்த்தத்தை நாம் நன்றாக புரிந்து கொள்வதற்காக சுருதி கூறுகின்றது - அக்னிகள் அந்த பிரஹ்மசாரிக்கு பிராணன் மேலும் “तदाकाशः” (அந்த ஆகாசம்) என்று அந்த ஆகாசத்தின் அதாவது ஆஸ்ரய ரூபமான பிராணனுடன் சம்பந்தப்பட்ட ஹிருதயாகாசத்தை உபதேசம் செய்கின்றது. அவ்வாறே சுகமுடன் கூடியதைக் கூறுவதற்காக அந்த ஆகாசத்தை சுக குணத்துடன் கூடியது பிரஹ்மம். மேலும் அதில் இருக்கும் பிராணனுடன் பிரஹ்மத்தின் சேர்க்கையால் பிரஹ்மம் ஆகும். இவ்வாறு பிராணனும், ஆகாசமும் சமுச்சயமாகி இரண்டு பிரஹ்மங்கள் என்று மேலோர் கூறுகின்றனர்.

அனுவாதம் - இவ்வாறு எல்லா அக்னிகளும் ஒன்று சேர்ந்து பிரஹ்மசாரிக்கு பிரஹ்மத்தை உபதேசித்தன.

அனுவாதம் - அதன்பின் ஒவ்வொரு அக்னியும் தங்கள் தங்கள் விஷய வித்யையை நிரூபணம் செய்ய ஆரம்பித்தன. அப்பொழுது முதலாவதாக அந்த பிரஹ்மச்சாரிக்கு கார்ஹபத்திய அக்னி உபதேசித்தது. அதாவது பிருதிவீ, அக்னி, அன்னம், ஆதித்யன் இவைகள் என்னுடைய நான்கு சரீரங்கள். அதில் ஆதித்தியனில் எந்த புருஷன் காணப்படுகிறானோ அந்த நானே கார்ஹபத்தியா அக்னி ஆவேன். எந்த கார்ஹபத்யா அக்னியோ அதுவே ஆதித்தியனில் உள்ள அந்த புருஷன் நான் ஆகும். அது நான் என்ற வாக்கியம் மறுபடியும் மறுபடியும் கூறுவதற்காக ஆகும்.

அனுவாதம் - போஜ்யத்வ லக்ஷணமுடைய பிருதிவீ அன்னங்களைப் போல் கார்ஹபத்யாக்னி ஆதித்தியன் ஆகியவைகளுக்கு சம்பந்தம் கிடையாது. உண்ணுவது, பாக்கம் செய்வது, பிரகாசப்படுத்தும் தர்மங்கள் சமானரூபமாய் இருப்பதால் இரண்டிற்கும் அத்தியந்தம் அதாவது முற்றிலும் அபேதமாகும். பிருதிவீ அன்னம் ஆகியவைகள் போஜ்யத்துவத்தால் சம்பந்தம் உடையவையாகும்.

அனுவாதம் - எந்த புருஷன் இவ்வாறு கூறியவாறு போக்கிய போக்தா ரூபமாய் நான்கு விதமாக பிரித்து முன்பு கூறிய கார்ஹபத்யாக்னியை உபாசிக்கின்றானோ அவனுடைய பாபகர்மங்கள் நாசமாகிவிடும். அவ்வாறே ஆக்நேய லோகங்களின் மூலமாய் நம்மைப்போன்று லோகமுடையவர்கள் ஆகின்றனர். இந்த லோகத்தில் பூர்ணமாக நூ று ஆண்டுகள் ஆயுள் உடையவர்களாய் ஆகின்றனர். மேலும் பிரகாசமான ஜீவனமாய் கழிக்கின்றனர். அதாவது அப்பிரசித்தமாய் ஜீவிப்பதில்லை. அவ்வாறே அவருக்குப்பின் தோன்றும் சந்ததியினரும் க்ஷீணமாவதில்லை. அதாவது அவர்களின் சந்ததி சேதம் உண்டாகாது (அதாவது தொடரும்). இது மட்டுமல்ல. இந்த லோகத்தில் ஜீவித்துக்கொண்டே அவ்வாறே பரலோகத்திலும் நம்மைப்போல் அதை பரிபாலனம் செய்வர். தாத்பர்யம் என்னவெனில் - வித்வான் இவ்வாறு அறிந்து இதை உபாசனை செய்கின்றவன் இதற்கு முன் கூறிய பலத்தை அடைகின்றேன்.

அனுவாதம் - அதற்குப்பின் அவனுக்கு அன்வாஹார்யபசன அதாவது தக்ஷிணாஅக்னி உபதேசித்தது - ஜலம், திசை, நக்ஷத்திரம், சந்திரன் இவை நான்கும் என்னுடைய சரீரம் என்று. நான் என்னை நான்கு வகையாக பிரித்து அன்வாஹபசன ரூபமாய் இருக்கிறேன் (தக்ஷிணா அக்னிரூபமாய் இருக்கின்றேன்). அதில் சந்திரனில் எந்த புருஷன் காணப்படுகிறானோ அந்த புருஷன் நானே, அது நானே தான் என்பது முன்போல்.

அனுவாதம் - அதன்பின் அவனுக்கு ஆஹவனீயம் உபதேசம் செய்தது - பிராணன், ஆகாசம், த்யுலோகம், மின்னல் இவைகள் என்னுடைய நான்கு சரீரங்கள். இந்த மின்னலில் எந்த புருஷன் (தேவதை) காணப்படுகிறதோ அது நானே என்பது சமானமானதால் முன்போல் ஆகும். த்யுலோகம், ஆகாசத்துடன் மின்னலும் ஆகவனியத்தின் போக்ய ரூபத்துடன் சம்பந்தம் உள்ளது. ஏன்எனில் அவை கிரமமாக இவைகளை ஆசரியிக்கின்றன. மற்றவை முன்போல் ஆகும்.

அனுவாதம் - அப்பொழுது அவை (அக்னிகள்) ஒன்று சேர்ந்து கூறின - ஹே உபகோசல! செளம்ய! இந்த எங்களுடைய வித்யை அதாவது அக்னிவித்யையை மேலும் ஆத்மவித்யா- முன்பு கூறப்பட்ட “பிராணன் பிரஹ்மம்”, கம் பிரஹ்ம க்கம் பிரஹ்மம் என்பது முதலிய ரூபமாய் கூறப்பட்டது. இப்பொழுது இந்த வித்யையின் பலத்தை அடைவதற்கான மார்க்கத்தை ஆச்சாரியர் உனக்குக் கூறுவர் என்று கூறி உபராமத்தை அடைந்தன. சிறிது நேரத்திற்குப்பின் ஆச்சாரியர் வந்தார். ஆச்சாரியர் அந்த சிஷ்யனிடம் கூறினார் - ஹே உபகோசல! என்று.

அனுவாதம் - அவன் ஹே பகவானே என்று பதில் அளித்தான். அதற்கு ஆச்சாரியர் ஹே செளம்ய! உன்னுடைய முகம் பிரஹ்மத்தை அறிந்தவர்கள் போன்று பிரசன்னமாக இருக்கிறது. எவர் உனக்கு - உபதேசித்தார் என்று கேட்டதற்கு அவன் கூறினான்-பகவானே உங்களைத்தவிர யார் தான் உபதேசிக்க முடியும்? என்று. இவ்வாறு கூறியது அக்னி கூறியதை மறைத்ததுபோல் ஆயிற்று. “अप इव निते” (அப இவ நிண்ஹுருதே) என்பதில் “अप निते इव” (அப நிண்ஹுருதே இவ) என்று இவ்வாறு வியவஹித பதத்தால் சம்பந்தம் ஆகும். தாத்பர்யம் என்னவெனில் அக்னி கூறியவற்றை கூறவில்லையெனில் அதைப்பற்றி எவ்விதத்தாலும் மறைக்கப்பட்டதாக ஆகும்.

அனுவாதம் - எவ்வாறு? என்னால் சேவை செய்யப்பட்ட அக்னிகள் எனக்கு உபதேசம் செய்தன. உங்களைப் பார்த்ததும் அவைகள் நடுங்குவதுபோல் தோன்றுகின்றன. முன்பு வேறுவிதமாக இருந்தன. இப்பொழுது வேறுவிதமாகக் காணப்படுகின்றன என்ற இந்த மாதிரியான வியூக திருஷ்டியால் அவன் அக்னிகளைப் பற்றி கூறினான். ஹே செளம்ய! அக்னிகள் உனக்கு என்ன கூறின? இவ்வாறு கேட்டபின் அவைகள் கூறின - அதாவது அக்னிகள் பிரதீகமாக மட்டும் சிறிது கூறியது. ஆனால் முழுமையாகக் கூறவில்லை என்று.

அனுவாதம் - அதன்பின் ஆச்சாரியர் கூறினார் - ஹே செளம்ய! அக்னிகள் உனக்கு பிருதிவீ முதலிய லோகங்களை கூறினவேயன்றி பிரஹ்மத்தை முழுமையாக உபதேசிக்கவில்லை. நான் இப்பொழுது உனக்கு எதை அறியவிரும்பினாயோ அந்த பிரஹ்மத்தைப்பற்றி நீ கேட்பதற்காக கூறுகிறேன். அந்த என்னால் கூறப்போகின்ற பிரஹ்மத்தின் ஞான மஹாத்மியத்தைக் கேள். எவ்வாறு தெப்பத்தில் உள்ள தாமரை இலையை ஜலமானது ஒட்டாதோ அவ்வாறு நான் கூறப்போகின்ற பிரஹ்மத்தை உள்ளபடி அறிந்தவனை பாபகர்மம் ஒட்டாது. அவனுடன் சம்பந்தப்படாது, என்று கூறிய ஆச்சாரியாரிடம் உபகோசலன் இவ்வாறு கூறினான் - ஹே பகவன் எனக்குக் கூறுங்கள் என்றான். அவனுக்கு ஆச்சாரியர் நான் கூறுகின்றேன் என்றார்.

அனுவாதம் - எவன் ஒருவன் பாஹ்ய இந்திரியங்கள் நிவிர்த்தியாகி உள்ள பிரஹ்மசர்யம் முதலிய சாதன சம்பன்னர்களாயும், சாந்தா ஆத்மாவானர்களாயும் உள்ள விவேகிகளால் எந்த நேத்திரத்தில் அந்தர்கதமாய் உள்ள திருஷ்டியின் திருஷ்டாவான புருஷன் பார்க்கப்படுகிறான். (அறியப்படுகிறான்). “चक्षुषक्षुः” என்பது முதலிய சுருதிகளாலும் அறியப்படுகிறது.

அனுவாதம் - சங்கை - ஆனால் அக்னிகளால் கூறப்பட்டது மித்தையாக தோன்றுகிறது. ஏன்எனில் ஆச்சாரியர் உனக்கு கதியைக் கூறுவார் என்று கூறி கதிமாத்ரத்தையே கூறுவார் என்று கூறியதால் அக்னிகளுக்கு இனிமேல் வரும் விஷயங்களின் சம்பந்தமான ஞானம் இல்லை என்று சித்திக்குமே என்பதாகும்.

அனுவாதம் - ஸமாதானம் - இந்த தோஷம் இல்லை. சுகம் ஆகாசமே (कं खं यत् अग्निना उपदेशितं तदेव) = கம் க்கம் அக்னிகளால் உபதேசிக்கப்பட்டதேயே) கண்களில் காணப்படும் திருஷ்டா என்று ஆசாரியரால் அனுவாதம் செய்யப்பட்டது. (கூறப்பட்டது). இதுவே பிராணிகளின் ஆத்மா என்று இவ்வாறு கூறினார். இந்த ஆத்மதத்துவம் முன்பே விளக்கப்பட்டது. அது அம்ருதம் - அதாவது மரணதர்மம் அற்றது விநாசம் அற்றது (அவிநாசி). இதனால் அபயம் அதாவது பயமற்றது, எவருக்கு விநாசம் உண்டாகும் என்ற சங்கை உள்ளதோ அவருக்கே பயம் உண்டாகும். அது இல்லாததால் அபயம். அது பிருஹத் (பெரியதற்கெல்லாம் பெரியது) அனந்தம் என்பதால் பிரஹ்மம் ஆகும்.

அனுவாதம் - மேலும் இந்த பிரஹ்மம் அதாவது நேத்திர புருஷனுடைய மாஹாத்மியம் ஆனது அந்த புருஷனுடைய ஸ்தானத்தில் கண்களில் (நேத்திரத்தில்) நெய்யோ தண்ணீரோ தெளித்தால் அது வெளியே கன்னங்களில் வழிகின்றது. தாமரை இலை தண்ணீர் போல் கண்களில் ஒட்டுவது இல்லை. அந்த ஸ்தானத்தில் உள்ளதற்கே இந்த மாஹாத்மியம் இருக்கும்பொழுது தாமரை இலைத் தண்ணீருக்கு சமானமாக கண்களில் உள்ள புருஷன் சம்பந்தப்படாமல் இருப்பது என்பது கூறவேண்டுமா? என்பது இதன் தாத்பர்யம்.

அனுவாதம் - கூறியவாறு உள்ள புருஷன் “संयद्वाम” (சம்யத்வாம - மங்கலகரமானவன்) என்று கூறுகின்றனர். எதற்காக? எதனால் இந்த எல்லா மங்கலகரமானவைகள் அதாவது சோபனமான பதார்த்தங்கள் அவனை எல்லா பக்கங்களில் இருந்தும் அடையும். இவ்வாறு அறிந்தவன் எல்லா வேண்டப்படும் இனிமையான சோபனமானவைகளை அடைகின்றான்.

அனுவாதம் - இவனே மங்கலகரமானவன். ஏன் எனில் எல்லா மங்கலகரமான புண்ய கர்மபலன்களை புண்யங்களுக்குத் தகுந்தவாறு பிராணிகளுக்கு அடையும்படி செய்கிறார். இவ்வாறு அறிந்த வித்வான் எல்லா மங்கலகரமான பலன்களையும் எங்கும் கொண்டு செல்கின்றான்.

அனுவாதம் - அதுவே ஒளிரிவிப்பது. எதனால் இந்த உலகங்களில் சூரியன் சந்திரன் அக்னி முதலிய ரூபங்களால் அதுவே பிரகாசிக்கின்றது. “तस्य भासा सर्वमिदं विभाति” தஸ்ய பாசா சர்வமிதம் விபாதி) என்பது சுருதி வாக்கியம். பிரகாசத்தை எல்லாவற்றிற்கும் கொண்டு செல்வதால் “भामनी” (பாமனீ = ஒளிர்வை அளிப்பது) எனப்படுகிறது. இதை இவ்வாறு எவர் அறிகின்றாரோ அவர் எல்லா உலகங்களிலும் பிரகாசிப்பார். (ஒளிமயமாக இருப்பார்).

அனுவாதம் - இப்பொழுது முன்பு கூறப்பட்ட பிரஹ்மத்தின் கதி (மார்க்கம்) கூறப்படுகிறது - இவ்வாறு இதை அறிந்தவன் மரணமடைந்தபின் ரித்விக்களால் சவத்திற்கான கர்மம் செய்தாலும், செய்யாவிட்டாலும் இவ்வாறு அறிந்தவன் சவகர்மா செய்யாததினால் பிரஹ்மலோகப் பிராப்திக்கு தடை உண்டாகும் என்பதில்லை. அந்த சவகர்மம் செய்ததினால் இதைவிடப் பெரிய லோகமோ அடைவதில்லை. “न कर्मणा वर्धते नो कनीयान्” (ந கர்மணா வர்த்ததே நோ கனீயான்) என்ற சுருதி வாக்கியமும் பிரமாணமாகின்றது.

அனுவாதம் - சவகர்மத்தில் ஆதரவு இல்லை என்பதை காண்பித்து வித்யை ஸ்துதிக்கப்படுகிறது. மேலும் சவ கர்மத்தை இவ்வாறு அறிந்தவன் செய்ய வேண்டியது இல்லை என்பது இல்லை. அவித்வான்கள் சவக்கர்மத்தை செய்யாவிடில் பலம் ஏற்படுவதில் பிரதிபந்தம் ஏற்படும். ஆனால் இங்கு பல ஆரம்பகாலத்தில் சவகர்மா செய்தாலும் செய்யாவிட்டாலும் வித்யை உடையவர்களுக்கு பிரதிபந்தம் (தடங்கள்) இல்லாமல் பலம் ஆரம்பிக்கும் என்பது தெரிவிக்கிறது. நேத்திரத்தில் இருக்கும் சுக ஆகாசம், சம்யத்வாமம் (संयद्वामो) வாமநீ அதாவது பிரகாசிப்பது ஆகிய குணங்களுடன் உள்ளதும், பிராணத்துடன் கூடியதுமான அக்னி வித்யையை உபாசிக்கின்றனரோ அவர்களுக்கு கர்மம் இருந்தாலும் இல்லாவிட்டாலும் எவ்வகையிலும் அர்ச்சிஷமே அடையப்படுகிறது. அதாவது அர்ச்சிர அபிமானி தேவதையை அடைகின்றனர்

அனுவாதம் - அர்ச்சிஷ: - அர்சிஷ அபிமான தேவதையினால் பகல், பகல் அபிமானி தேவதையினால் ஆபூர்யமான பக்ஷம் அதாவது சுக்லபக்ஷம், சுக்லபக்ஷத்தினால் ஆறு மாதங்கள் சூரியன் வடக்கு திசையில் செல்கின்றது. அந்த உத்தராயணத்தில் ஆறு மாதங்களால் வருடங்கள். வருடங்களின் அபிமான தேவதை அடையப்படுகிறது. அதன்பின் வருடங்களினால் ஆதித்தியன், அந்த ஆதித்தியனிலிருந்து சந்திரன். அந்த சந்திரனால் மின்னல் அடையப்படுகிறது. இதில் நிலைத்திருக்கும் ஒரு புருஷன் (உபாசனை) பிரஹ்ம லோகத்தை அடையச் செய்கின்றான். அதன்பின் அவன் (अमानवः) அமானவனால் மானவம் என்பது .சிருஷ்டியினால் உண்டாவது. அந்தமானவ பாவம் இல்லாதது “अमानवः” (அமானவ:). அந்த அமானவ புருஷன் பிரஹ்மலோகத்திற்கு வந்து சத்திய லோகத்தில் இருக்கும் பிரஹ்மத்தின் அருகில் அடையச் செய்கின்றான். அடைபவன், அடையப்பட வேண்டியது, அடைவிப்பவன் என்று கூறுவதால் இங்கு காரிய பிரஹ்ம அபிப்பிராயத்தில் ஆகும். சத் மாத்திரமாய் உள்ள பிரஹ்மத்தில் இது பொருந்தாது. பிரஹ்மமாகவே இருந்துகொண்டு பிரஹ்மமாகவே ஆகின்றான் என்று கூறுவதே பொருத்தமாகும். எல்லா பேதங்களையும் நீக்கி சத் மாத்திரத்தையே அடைவதைக் கூறப்போகிறார். அதன் மார்க்கத்தை அறியாமல் அதை அடையமுடியாது “स एनमविदितो न भुनक्ति” (ச எனமவிதிதோ ந புனக்த்தி) என்ற வேறு சுருதியினாலும் அறிகிறோம்.

அனுவாதம் - இது தேவமார்க்கம் - அர்ச்சிரா முதலிய மார்க்கங்களால் உபாசகர்களுக்கு அவர்கள் அடைய வேண்டியதற்கான அதிகாரம் உள்ள தேவதைகளால் உபலக்ஷிக்கப்பட்டதால் தேவ மார்க்கம் எனப்படுகிறது. அவ்வாறே பிரஹ்ம அடையவேண்டிய ஸ்தானமாய் இருப்பதால் அதனால் உபலக்ஷிக்கப்படுவதால் பிரஹ்ம மார்க்கம் எனப்படுகிறது. இதனால் அடைய வேண்டிய பிரஹ்மத்தினை அடைந்தவன் “मानवं” (மானவம்) மனுவின் சிருஷ்டிரூப ஆவரத்தனத்தில் விழமாட்டான். நீர் இறைக்கும் எந்திரம் போல் ஜனனமரண பிரதிபந்த சக்கிரத்தில் ஆவர்த்தனம் செய்பவன் போல் அதில் மாட்டிக்கொள்ளமாட்டான். “नावर्तन्त” “नावर्तन्त” (நாவர்த்தந்த) என்று இருமுறை கூறியது பலத்துடன் கூடிய வித்யையின் சமாப்த்திக்காக ஆகிறது.

அனுவாதம் - “नावर्तन्त” (ஏஷ ஹ வை) - எந்த வாயு வீசுகிறதோ அது யக்ஞம். “नावर्तन्त” (ஹ வா) என்றது பிரசித்தமான அர்த்தத்தை வெளிப்படுத்தவது ஆகும். சுருதிகளில் யக்ஞம் வாயுரூப பிரதிஷ்டை என்பது பிரசித்தமாகும். “स्वाहा वाते धाः” (ஸ்வாஹா வாதேதா:) “अयं वै यज्ञो योऽयं पवते” (அயம் வை யஞோ யோஅயம் பவதே) என்று சுருதிகளாலும் அறியப்படுகிறது. சலன (வீசும்) ஆத்மக ரூபமானதால் வாயுவின் கிரியையுடன் சமவாய (அபின்ன) சம்பந்தமாகும். அவ்வாறே சுருதியும் கூறுகிறது - “वात एव यज्ञस्यारम्भको वातः प्रतिष्द्भा” (வாத ஏவ யக்ஞஸ்யாரம்ப கோவாத: ப்ரதிஷ்டா) என்று சுருதி கூறுகிறது.

அனுவாதம் - இது சென்றுகொண்டே எல்லாவற்றையும் புனிதப்படுத்துகிறது. அதாவது தூய்மைப்படுத்துகிறது. அது செல்லவில்லையெனில் (அதாவது விகித கர்மா அனுஷ்டிக்கவில்லையெனில்) அது சுத்தமாகாது. தோஷ நிவிர்த்தியானது (யக்ஞத்தை) நடத்துவதினாலேயே காணப்படுகிறது. அது அசையாமல் (செய்யாமல்) இருந்தால் உண்டாகாது. ஏன்எனில் அது சென்று கொண்டே இந்த ஜகத் முழுவதையும் பவித்திரமாக்குகின்றது. ஆகையால் இது யக்ஞம். ஏன் எனில் தூய்மைப்படுத்துகிறது.

அனுவாதம் - அந்த இவ்வாறு விசேஷமான யக்ஞத்தின் மந்திரத்தை உச்சரிப்பில் பிரவிர்த்திக்கும் வாக்கும் யதார்த்த வஸ்துவின் ஞானத்தில் பிரவிர்த்திக்கும் மனமும் ஆகிய இரண்டும் அதாவது வாக்கும், மனமும் மார்க்கங்களாகும். இவைகளால் யக்ஞம் நடத்தப்படுவதற்கு பிரவித்திப்பதால் இவைகள் மார்க்கங்கள் ஆகும். “प्राणापानपरिचलनवत्या हि वाचित्तस्य चोत्तरोेत्तरक्रमो यद्यज्ञः” (பிராணாபான பரிசலனவத்யா ஹி வாச சித்தஸ்ய சோத்தரோத்தர க்ரம: யக்ஞ:) என்று வேறு சுருதியாளும் அறிகிறோம். ஆகையால் வாக், மனதினால் யக்ஞம் பிரவிர்த்திக்கின்றது என்பதால் யக்ஞத்திற்கு வாக்கும், மனதும் மார்க்கங்கள் எனப்படுகின்றன.

அனுவாதம் - இந்த இரண்டு மார்க்கங்களில் ஒரு மார்க்கத்தை பிரஹ்ம என்னும் ரித்விக் விவேகமும் ஞானத்துடன் கூடிய மனதால் தூய்மைப்படுத்துகிறார். வாக் என்னும் மார்க்கத்தால் ஹோதா அத்வர்யு உத்காதா ஆகிய மூன்று ரித்விக்களும் வேறு மார்க்கமான வாக் லக்ஷண மார்க்கமான வாக்கால் தூய்மைப்படுத்துகின்றனர். இவ்வாறு இருப்பதால் யக்ஞத்தில் வாக் மனம் ஆகிய மார்க்கங்களால் தூய்மைப்படுத்த வேண்டும்.

அனுவாதம் - இதற்குபின் அந்த பிரஹ்மா எப்பொழுது பிராதர அனுவாக் சஸ்த்திரத்தை (யாகத்தை) ஆரம்பிக்கப்படும்பொழுது பரிதானீயா ரிக்கை உச்சரித்துக்கொண்டே பிரஹ்மா மெளணத்தை களைத்துவிட்டார். அதாவது வாக் ரூப மார்க்கத்தின் சம்ஸ்காரமே உண்டானது. இவ்வாறு பிரஹ்மா மூலமாக சம்ஸ்காரம் அற்றதாய் அந்த மனரூப மார்க்கம் நஷ்டமாகிறது. அதாவது குறை உடையதாக ஆகிறது. அப்பொழுது அந்த யக்ஞம் வாக் மார்க்கம் ஒன்றையே தழுவி இருப்பதால் அது சாமர்த்யமற்றதாய் நஷ்டமாகிறது.

அனுவாதம் - எவ்வாறு? அதற்கு சுருதி கூறுகிறது - அவன் எவ்வாறு ஒரு பாதம் உடைய புருஷன் செல்லும் பொழுது வழியில் விழுந்துவிடுகிறானோ, ஒரே சக்கரம் உள்ள தேர் போகும்பொழுது எவ்வாறு நஷ்டமாகிறதோ அவ்வாறு இந்த அருகதை அற்ற பிரஹ்மாவினால் இந்த யஜமானனின் யக்ஞம் நஷ்டமாகிறது. யக்ஞம் நஷ்டமானதால் யஜமானனும் நஷ்டமாகின்றான். ஏன் எனில் எஜமானனின் பிராணன் யக்ஞமாகும். ஆகையால் யக்ஞம் நாசம் ஆகும்பொழுது யஜமானனும் நாசம் அடைகின்றான் என்று கூறுவது சரியே. அவன் இவ்வாறு யக்ஞத்தை யக்ஞம் செய்து பாபீ அதாவது மிகுந்த பாபம் உடையவனாகின்றான்.

அனுவாதம் - ஆனால் இந்த விஷயத்தில் வித்வானாகிய பிரஹ்மா மெளணத்தை மேற்கொண்டு வாக்கினால் பரிதானியின் ரிக்வரை உச்சரிக்காமல் இருந்துகொண்டு மெளணத்தை விடமாலும், அவ்வாறே மற்ற ரித்விக்களும் நியமத்துடன் இருப்பதால் அங்கு அவர்கள் எல்லோரும் சேர்ந்து இந்த இரண்டு மார்க்கங்களையும் பவித்தரம் (தூய்மை) ஆக்குகின்றனர். அதனால் ஒரு மார்க்கமும் நஷ்டமாவதில்லை. இவ்வாறு நஷ்டமாவதில்லை என்பதற்கு சுருதி முன்பே விபரீத திருஷ்டாந்தத்தை அளித்தது. தாத்பர்யம் என்னவெனில் இவ்வாறு தன்னுடைய இரண்டு மார்க்கங்கள் மூலமாய் நிலைத்திருந்து இந்த யஜமானனுடைய யக்ஞம் பிரதிஷ்டிதமாகிறது. தன்னுடைய நிலையிலிருந்து மாறாமல் இருக்கின்றான். யக்ஞம் இவ்வாறு நிலைபெற்றவுடன் யஜமானனும் நிலைபெறுகின்றான். அந்த யஜமானன் இவ்வாறு மெளணம், விக்ஞானத்துடன் கூடிய பிரஹ்மாவுடன் சேர்ந்து யக்ஞத்தை செய்து சிரேயசை உடையவனாகின்றான் அதாவது சிரேஷ்டனாகின்றான்.

அனுவாதம் - “प्रजापतिः लोकान्” (பிரஜாபதி: லோகான்) - லோகங்களை உத்தேசித்து தபஸ் செய்தார். அதாவது அவைகளின் சாரத்தை (ரசத்தை) கிரஹிப்பதற்கு இச்சை கொண்டு தியானரூப தபஸ் செய்தார். இவ்வாறு தபசினால் அடைந்த இந்த லோகங்களின் சாரரூப ரசங்களை கிரஹித்துக்கொண்டார். எந்த ரசங்களை கிரஹித்தார்? பிருதிவியிலிருந்து அக்னி ரசத்தையும், அந்தரிக்ஷத்திலிருந்து வாயு ரசத்தையும், த்யுலோகத்திலிருந்து ஆதித்ய ரசத்தையும் கிரஹித்தார்.

அனுவாதம் - மறுபடியும் அவ்வாறே அவர் அக்னி முதலிய அந்த தேவதைகளைக் குறித்து தபஸ் செய்தார். அதிலிருந்தும் “त्रयी विद्या” (த்ரயீ வித்யா) எனப்படும் மூன்று வித்யா ரூபமான சாரத்தை அதாவது ரசத்தை கிரஹித்தார்.

அனுவாதம் - அதன்பின் அவர் இந்த த்ரயீ வித்யா குறித்து மறுபடியும் தபஸ் செய்தார். அதனால் ரிக்கில் இருந்து வித்யையின் ரசத்தை “भूः” (பூ:) என்ற வியாஹிருதியையும், யஜஸ்ஸிலிருந்து “भुवः”(புவ:) வியாஹ்ருதியையும், சாமத்தில் இருந்து “स्व” (ஸ்வ:) என்ற வியாஹ்ருதியையும் கிரஹித்தார். ஆகையால்தான் லோகம், தேவதை, வேதம் ஆகிய ரசங்கள் மஹா வ்யாஹ்ருதங்கள் ஆகும். ஆகையால் அந்த அந்த யக்ஞத்தில் ரிக் சம்பந்தமானதில் குறைவு ஏற்பட்டால் “भूः स्वाहा” (பூ: ஸவாஹா) என்று உச்சரித்துக் கொண்டு கார்ஹபத்யாக்னியில் ஹோமம் செய்கின்றனர். அதை பிராயசித்தம் என்கின்றனர். எவ்வாறு ரிக்குகளின் ரசத்தால் ரிக்குகளுக்கு வீர்யம், ஒஜஸ் மூலமாக யக்ஞத்தின் ரிக் சம்பந்தமான குறை உண்டானால் அதை நீக்கி பூர்த்தி செய்கிறது.

அனுவாதம் - யஜுர் நிமித்தமான குறை ஏற்பட்டால் “भुवः स्वाहा” (புவ: ஸ்வாஹா) என்று தக்ஷிணாக்னியில் ஆஹுதி செய்யவேண்டும். அவ்வாறே சாம நிமித்தமான குறை ஏற்பட்டால் “स्वः स्वाहा” (ஸ்வ: ஸ்வாஹா) என்று ஆஹவநீயா அக்னியில் ஆஹுதி செய்யவேண்டும். இவ்வாறு முன்போல் இந்த குறைகளை நீக்கி பூர்த்தி செய்யப்படுகிறது. பிரஹ்ம நிமித்தமான குறை இருக்கும்பொழுது மூன்று அக்னிகளிலும் மூன்று வியாகிருதிகளால் ஆஹுது செய்யவேண்டும். அது மூன்று வித்யைகளின் குறையாகும். “अथ केन ब्रह्मत्वमित्यनयैव त्रय्या विद्यया” (அத கேன பிரஹ்மத்வமித்யனயைவ த்ரய்யா வித்யா) என்று சுருதியினால் சித்தமாகிறது. பிரஹ்மத்துவத்தின் குறைக்கான காரணத்தையும், அதற்கான நியாயத்தையும் தேடவேண்டும் (விசாரிக்கவேண்டும்).

அனுவாதம் - எவ்வாறு உப்பினால் தங்கம் கடினமாக இருப்பதால் தங்கத்தை இளகச்செய்து ஒன்றாய் இணைப்பது போல் தங்கத்தால் வெள்ளியும், வெள்ளியால் வெள்ளீயயமும், வெள்ளீயத்தால் காரியமும், காரீயத்தால் இரும்பும், இரும்பால் மரமும், மரத்தின் உதவியால் தோலும் இணைக்கப்படுகின்றன. அவ்வாறு இந்த லோகமும், தேவதா, த்ரியீ வித்யாவின் வீர்யத்தால் அதாவது ரசம் எனப்படும் ஒஜஸ்சால் யக்ஞத்தின் குறை நீங்கி பூர்த்தியாகிறது. எவ்வாறு நன்றாக மருந்துகளால் சிகிச்சை அளிக்கப்பட்டவன் ரோகத்திலிருந்து விடுபடுகின்றானோ அவ்வாறு இந்த யக்ஞம் மூலிகைகளால் ரக்ஷிக்கப்படுகிறது. அந்த யக்ஞம் எது? எந்த யக்ஞத்தில் இவ்வாறு அறிந்த முன்பு கூறப்பட்ட வியாகிருதி ரூப ஹோமரூப பிராயச்சித்தத்தை அறிந்த பிரஹ்மா ரித்விக்காக இருக்கிறாரோ அந்த யக்ஞமாகும்.

அனுவாதம் - மேலும்

அனுவாதம் - இங்கு இவ்வாறு அறிந்த பிரஹ்மா ஹோதா ஆகிறார். இந்த யக்ஞம் “उत्तरप्रवण” (உத்ரபிரவண) அதாவது உத்தரத்தை நோக்கி தெற்கிலிருந்து திரும்பி அதாவது உத்தரமார்க்கத்தின் பிராப்த்திக்கு ஹேது ஆகிறார் என்பது பொருள். இவ்வாறு அறிந்த பிரஹ்மா ரித்விக்கின் விஷயத்தில் பிரஹ்மாவின் ஸ்துதி செய்யும் அனுகாதா (अनुगाथा) என்னவெனில் - எந்த எந்த இடத்தில் கர்மா நடக்கின்றதோ அதாவது ஹோதா முதலிய ரித்விக்ஜர்களின் யக்ஞம் குறை உடையதாக ஆகுமோ அந்த அந்த யக்ஞத்தின் குறைக்கான பிராயச்சித்தத்தால் குறைகளை நீக்கி பூர்த்தியை பிரஹ்மா செய்கிறார். அதாவது யக்ஞ கர்த்தாவை எல்லா விதமாகவும் ரக்ஷிக்கின்றார்.

அனுவாதம் - மெளனத்தைக் கடைபிடிப்பதால் அல்லது மனனம் செய்வதால் பிரஹ்மா “मानव” (மானவ) எனப்படுகிறார். ஆகையால் ஞானவானாய் இருப்பதால் பிரஹ்மா ஒரு ரித்விக் ஆகிறார். எவ்வாறு யுத்தத்தில் குதிரை தன்மேல் இருப்பவனை எவ்வகையாலும் காப்பாற்றுகிறதோ அவ்வாறு: இவ்வாறு அறிந்த பிரஹ்மாவும் யக்ஞத்தையும், யஜமானனையும், எல்லா ரித்விக்குகளையும் எல்லா தோஷங்களையும் நீக்கி அவர்களை எல்லாவிதமாகவும், எல்லா பக்கங்களில் இருந்தும் காப்பாற்றுகிறார். ஏன்எனில் வித்வானாகிய பிரஹ்மா இவ்வாறு சிறந்த குணங்கள் உடையவராய் இருப்பதால் இவ்வாறு மேலே கூறப்பட்ட வியாக்ருதி முதலியவைகளின் ஞானத்தை உடையவராய் இருப்பவரையே பிரஹ்மாவாக நியமிக்க வேண்டும். இவ்வாறு அல்லாதவர்களை நியமிக்கக்கூடாது. நியமிக்கக் கூடாது என்று இருமுறை கூறியது இந்த அத்யாயத்தின் பூர்த்திக்காக ஆகிறது.